Γραμμές/ Ορίζοντας

Έρινα Χαραλάμπους

ΤΑΥ

είκοσι οκτώ ριπές και ένα πολεμικό ανακοινωθέν

Εκδόσεις Θράκα, 2022

 

VIII.

Διψάω τις νύχτες που στον ύπνο μάς έπιανε ο πόθος

με συγχρονισμένη ακρίβεια

τα κορμιά συναντιούνταν

 

Καμία επιβολή

κανένα μέτρημα

καμιά ελπίδα

 

XVIII.

Όλη η αλήθεια του κόσμου με βρίσκει

οριζόντια στο κρεβάτι ώρες πρωινές

στριφογυρίζει κάτω από το στρώμα

περιπλέκεται ανάμεσα στα σεντόνια

στρέφεται απειλητικά προς το μαξιλάρι

πλησιάζει στα αυτιά μου, φωνάζει

–μου φωνάζει–

μα το κορμί δεν λέει να υπακούσει

–πώς τρομάζει–

κι η μνήμη αρνείται πεισματικά

να την καταχωρίσει

 

Το φως της μέρας θαμμένη τη βρίσκει

σ’ εκείνη τη βιτρίνα με τα βρεφικά

στη βάφτιση που πήγαμε, ανάμεσα στις θείες

στις μετάνοιες της γιαγιάς

 

 

[πώς ανασταίνεται όμως

τα νύχια μπήγοντας τις νύχτες

στο κόκκινο μελάνι]

 

XXIII.

Οφείλουμε ωστόσο να παραδεχτούμε πως μια συμπαθητική αισθαντική παρθενικότητα τη διαθέτει ετούτος ο υμένας καθώς ξεσκίζεται δημόσια επιτελώντας την εκφορά περιφορά του προσδοκώντας–

αντικείμενο φθόρου

από λογής αδήλωτους

ανείπωτους

ακατονόμαστους

αρσενικούς

αδένες

 

XXIV.

Κι ύστερα, είναι και κάποια θηλυκά που μάζεψαν στο πλύσιμο της θλιβερής ζωής τους. Κι έπειτα, είναι και κάποια ουδέτερα που ανοίγονται ελεύθερα στο ύψος της τιμής τους. Πάντοτε όμως, όμως πάντοτε τα αρσενικά είναι, είναι αρσενικά τα πάντοτε όμως,

όμως πάντοτε.

 

XXVIII.

Ήθελες να σχεδιάσουμε μαζί

τον επόμενο αιώνα ήθελες

να κατεβούμε στις πλατείες

να φωνάξουμε στο κέντρο

να πετάξουμε τις φλέβες έξω

ήθελες να ενορχηστρώσουμε το άπειρο

να σώσουμε τα παιδιά από τις βάρκες

στην κόρη μας να μάθουμε κρυφτό

γη και ύδωρ στους αποδιωγμένους

ήθελες να δώσουμε χρησμό

μα εγώ, η άνθρωπος ζητούσα

μόνη το ξημέρωμα της νύχτας

σκεφτόμουν πώς

αν είναι δυνατό

τον Λόγο

τον Πατέρα

συν Αγίᾳ

Πνεύματῃ

να σκοτώσω

μέσα

μου

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy