Γραμμές/Ορίζοντας
Ιλεάνα Νίκολσον
Βίζ̆ουαλ
Λευκωσία, 2022
Βίζ̆ουαλ 2
(Mικρή καταγραφή σε περίπτωση απώλειας μνήμης)
Το σώμαν του που σε κάμνει κουταλούιν κάτω που τα
σεντονούθκια. Η κουρτίνα που φυσά. Το κίτρινο σου το
φόρεμαν που του άρεσεν. Η μαρμελλάδα του με τα σμέουρα
μες στο ψυγείο. Τα φιλιά του πάνω στον λαιμό σου. Τα
φιλιά σου πάνω στο μέτωπο του. Ο τρόπος που γλείφει τα
δάχτυλα του για να τυλίξει τσιάρο. Τα lays τα πράσινα
τα λάιτ στο κρεβάτι τα ξημερώματα. Άμαν σε λαλεί
ηλίθια. Άμαν τον λαλείς βλάκα. Το τσ̆άι με λεμόνι τζ̆ αι
μέντα το πρωί. Τα σκρόλλινγκ στο νέτφλιξ για να δείτε τι
εννά δείτε. Ο χορός της Κυριακής. Ο χορός της πίτσας.
Άμαν σε πατσαρκάζει πά’ στον κώλον τζ̆ αι κάμνεις ότι
εθίχτηκες. Τα σ̆έρκα του την ώραν που κόφκει λαχανικά.
Η μυρωθκιά των ρούχων του. Η μυρωθκιά του κορμιού
του. Τα δάχτυλα του μέσα σου. Τα σ̆είλη του άμαν
τζ̆ οιμάται. Άμαν σου λαλεί αν θέλεις κάτι που το
σούππερμαρκετ. Ο Νίκος στο ττόιλετ. Η κλιτονάνα. Τα
memes που σου στέλλει. Το γαλατοπούρεκκο που το
Ναπολιτάνα. Το ρολλάρισμα με πατίνια. Το παγωτό στα
σκαλιά της Φανερωμένης. Άμαν σε κάμνει κουπεπούιν με
την κουβέρτα. Το βλέμμαν του άμαν σε θωρεί. Τα
καρακιοζιλλίκκια του. Τα ποιήματα που του στέλλεις. Η
βεράντα του.
Τα πουράκια με γεύση κονιάκ. Το μπλε του το χαλί. Το
κλαμπ λάβεντερ. Τα γυμνά σας τα κορμιά άμαν κάμνετε
σεξ. Τα γυμνά σας τα μμάθκια άμαν κάμνετε έρωτα.
Άμαν σε βάλλει μες στ’ αγκάλια του τζ̆ αι σφίγγει σε. Τα
δωρούθκια που σου κάμνει. Το ξύλο που παίζετε.
Οι Κυριακές, οι Κυριακές, οι Κυριακές,
οι καθημερινές τζ̆ αι οι μεγάλες.
Οικογενειακό | 14.01.2020
Ό,τι δαμαί αγαπήσαμεν ας μείνει δαμαί για πάντα
οι αγκαλιές του καναπέ τζ̆ αι οι μικρές μας πάλες
τα αγαπώ της Κυριακής τζ̆αι οι εκδρομές του Αυγούστου
ό,τι δαμαί αγαπήσαμεν ας μείνει παγωμένον
σε θκυο γυμνά κορμιά το έναν πά’ στο άλλον
έλα να δοκιμάσεις το φαΐν να μου πεις τι θέλει
αλάτι θέλει η ζωή τζ̆ αι αρτυσ̆ιάν η αγάπη
ό,τι δαμαί αγαπήσαμεν ας μείνει δαμαί για πάντα
τζ̆ αι όπως εννά έρκεσαι που την δουλειά
φέρε τρία γλυκά
που το Ναπολιτάνα
Πειραματισμός 1
Ο πόνος ξεσ̆ ειλά τις σκέψεις
Το σώμα ξετζ̆οιλιάζεται
τομή χαμόγελο κάτω που το αφφάλι
αννοίω τα έντερα
κλείω τα μμάθκια
αννοίω τους καρπούς
το αίμα τζ̆υλά
Φκάλλει νούφαρα τζ̆αι ανθούς τζ̆αι τρέσ̆ ει
Επιπλέω επιπλέω επιπλέω
Σε φεγγαρόσκονη χωρίς βαρύτητα επιπλέω
Ανεβαίννω στην στρατόσφαιρα τζ̆αι χορεύκω
Με άσπρο νυχτικό τζ̆αι μπουλουκκούιν
Τα μαλλιά μου ππέφτουν στην γην όπως τις σταγόνες
Πίννει τα η μάνα μου τζ̆αι φράσσει ο λαιμός της
Ο τζ̆ύρης μου συνάει τα δόντια μου που ππέφτουν
Φυλάει τα με προσοχή σε μαντήλιν καθαρόν
Εγώ ανεβαίννω ανεβαίννω τζ̆αι παίζω με τα νέφη
Πιτσικλώ τα με γαίμαν για να γίνουσιν πουά
Κατεβαίννω ανεβαίννω ανεβαίννω κατεβαίννω
Θωρώ τους ούλλους που κλαίσιν που ψηλά
Φκάλλω τα ρούχα μου τζ̆αι γίνουμαι τιτσίρα
Το σώμα μου εστράντζ̆ισεν εμείναν μόνον τα οστά
Ντζ̆ίζω με τα δάχτυλα τα παΐθκια μου ένα ένα
Σπάζω τα τζ̆αι σύρνω τα δεξιά τζ̆αι αριστερά
Βουττώ ακόμα πιο ψηλά τζ̆αι χάννουμαι στο πέραν
Ανατινάσσουμαι τζ̆αι γίνουμαι σκόνη αστρική
Σκορπίζουμαι τζ̆αι ππέφτω ξανά πάνω σε χώμα
Τζ̆αι ούλλη μου η ζωή γίνεται ξανά ζωή
16 Μαΐου 2022
«Αγκαλιά» φωνάζεις «αγκαλιά»
Σφιχτά πιάννεις που πάνω μου να μεν σ’ αφήκω
Να πάμε ποτζ̆ εί να κάμουμεν «ναννά»
Μα πριν να κάμουμεν μπάνιο
Να κάμουμεν «πα πα πα»
Το γιούδι μου το γιούδι μου το γιούδι μου
Πώς να χωρέσουν οι λέξεις τούτα ούλλα που νιώθω;
Πώς να χωρέσει η άννοιξη τόσα λουλλούθκια
Ονειρεύκουμαι να βουρούμεν τίτσιροι μες στα λιβάθκια
Ονειρεύκουμε να τρώμεν μαζί παγωτό!
Κλαίεις τζ̆αι κλαίω, γελάς γελώ
Ο χρόνος σταματά απότομα σε τούντην ζήση
Δείξε μου το αεροπλάνο
Κάμε μου μμάκια
Έλα να δεις πώς δήννουμεν τα ράμματα
Πήαιννε μόνος σου εννά είσαι οκκέι
Εθκέβασες; Έφαες;
Πιάσ’ με τηλέφωνο να ξέρω ότι έφτασες
Να το πούμεν μαζί:
– Α –
– γ α-
– πώ –
– σε –
– Α –
– γα –
– πάς –
– με; –
Το σπίτιν εν’ άθκειο χωρίς εσένα
Έλα να φάμεν τα Χριστούγεννα
Έλα να φάμεν το Πάσχα
Επάστυνες ρε
Έσ̆εις λεφτά να περάσεις;
Eίσαι καλά έννε’;
1 κεράκι
2 κεράκια
3
Φου τζ̆ αι φου
Χρόνια σου πολλά Ορφέα μου!
Χρόνια σου πολλά!
Aκολουθήστε μας στο Google News
