Γραμμές/ Ορίζοντας
Θέκλα Γεωργίου
Υποθαλάμια
Σαιξπηρικόν 2022
Διπλό κενό
Ο άδειος τενεκές.
Το παιδάκι που τον κλωτσάει.
Μια βελόνα δίχως σάρκα να κεντάει τη μοίρα.
Μια λάμπα στο ταβάνι
και ένα αυγό στον ώμο.
Το κεφάλι μου εκτός κρανίου τόπου.
Ο κάδος έχει ήδη μεστώσει.
μα η απόφαση γέρνει ακόμη.
Ωοτοκία εξαχρείωσης.
Σάπια μήλα
Το χρυσόψαρο που πλαγιάζεις τις νύχτες
και χώρο στη γυάλα δε σ’ αφήνει,
το ’χες για άλλοθι να σε διώκει.
Τα δόντια σου γάντζοι στο πεζοδρόμιο
να πνίγουν τις κραυγές στον υπόνομο.
Η κόλασή σου η ευθύνη σου.
Τρεις ευχές να δέσεις σε τρεις κόμπους.
Στη μάνα –
Στον πατέρα –
Στο σώμα σου –.
Αυτό,
σ’ έχει στείλει ήδη μακριά
Κενά ευρύχωρα
Κάνει κατάληψη η τελειότητα.
Προορισμοί μαμούθ –
κυρώσεις του μέσα μας.
Χαϊκού
Ένας λύκος
κι ένα βουβάλι
σε κλουβί χρυσό.
Ένα παιδάκι
κι ένα σκαθάρι
σ’ ένα δωμάτιο.
Μια κορίνα
κεντά της κοινωνίας
την ανάλωση.
Παύστε σάλπιγγες!
Κύμβαλα αλαλάζοντα
ηχούν τη στάχτη.
Μα το αυγό
εκεί στο βάθος στέκει
υπερκοσμικό.
Συνείδηση
Δώσ’ μου το χέρι σου!
Το ’κοψα.
Μου ’βαλαν ένα κέρινο, με το ζόρι.
Αυτό θέλω!
Σωσίβια λέμβος
Δύο χούφτες να πασχίζουν.
Ένα το σκοινί και πενήντα τα δάχτυλα
-γάντζοι στην κουπαστή.
Τιτάνια τα ένστικτα
κι η λογική παράνοια.
Ο άνθρωπος,
ζώο
Το αντικείμενο
Πάρε ένα αντικείμενο.
Ένα οποιοδήποτε αντικείμενο.
Μάθε να σου αρέσει.
Κτίσε με αυτό,
πάνω σ’ αυτό,
κάτω απ’ αυτό,
δίπλα σ’ αυτό,
σ’ ένα δίκτυ φαντασιακό.
Και νιώσε κενός,
Σαν φερθεί απλώς σαν τέτοιο
αντικείμενο που είναι.
[Άτιτλο]
-Πόσο μου είναι το σώμα μου;
Πόσο πάει η ψυχή μου;
Aκολουθήστε μας στο Google News
