Γραμμές του Χρήστου Μαυρή

Χρήστος Μαυρής

ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΚΟΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

Λευκωσία 2010

 

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

Δεν υπάρχει άνοιξη για όσους
δεν τόλμησαν να πεθάνουν
Custave Roud

Τα χελιδόνια του θανάτου, Σου ’μηνάν μιαν άνοιξη
καινούρια…
Άγγελος Σικελιανός

Δεκάδες άγρια πουλιά
εισήλθαν σήμερα το μεσημέρι
απρόσμενα στο φτωχικό μου
με περίεργες διαθέσεις.
Φτερούγισαν για αρκετή ώρα
μέσα στα δωμάτια
του σπιτιού μου
κάνοντας μεγάλους κύκλους
σαν το μαύρο θάνατο
πάνω από το κεφάλι μου.
Μετά έβγαλαν
ένα δύο φωνές
σαν ανθρώπινες τσιριξιές
και τράβηξαν προς το άγνωστο,
αφήνοντας
σαν κρίνα άσπρα ανθισμένα
από μια μεγάλη κουτσουλιά
απάνω στο στρωμένο
γιορτινό τραπέζι μου.

 

ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΑ ΠΟΥΛΙΑ

Βαρι’ αναστέναξε-
το τρικυμισμένο νερό της θάλασσας
αποσύρθηκε
όπως το πληγωμένο φίδι στα βράχια.

Χαμογέλασε-
τα ερωτευμένα πουλιά της άνοιξης
κατέβηκαν
να λουστούν στα ηλιόλουστα μάτια της.
 

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ

Τα ταξιδιάρικα πουλιά
που φτεροκοπούσαν πανικόβλητα
γύρω τριγύρω στον ουρανό
την Κυριακή το απόγευμα
δεν ήξερες
αν τραγουδούσαν ή αν έκλεγαν.

Οι ραγισμένες φωνές τους
ανέβαιναν ψηλά και χάνονταν
μέσα στους μυστικούς ουρανούς.

Το άλλο πρωί
ο παγωμένος άνεμος που κατέβαινε
από το χιονισμένο βουνό
έφερνε στις αυλές μας
έναν ματωμένο αντάρτικο σκοπό
γεμάτο κραυγαλέο πόνο.
 

ΤΑ ΤΥΦΛΑ ΠΟΥΛΙΑ

Μέρες και νύχτες
γκρεμοτσακίζονταν
τα τυφλά πουλιά
μέσα στον αιώνιο ουρανό.

Μέρες και νύχτες
συνθλίβονταν μέσα στην έρημο
του καθημερινού θανάτου.

Αγωνίζονταν
να φθάσουν (όσα θα φθάσουν) κοντά της.
Ποθούσαν να σταθούν δίπλα της,
έστω για μία στιγμή!
Να πιουν κρύο νερό και να δροσιστούν
στις κρυφές πηγές που πηγάζουν
από τα βαθιά μάτια της.
 

ΤΑ ΓΕΡΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ

Σιχάθηκαν
τα βρώμικα νερά
τα γέρικα θαλασσοπούλια.
Εγκατέλειψαν άστοργα
τις σάπιες ψαρόβαρκες
και τα καϊκια με τ’ ανεμοδαρμένα,
τα ξεθωριασμένα κατάρτια.

Πέταξαν ψηλά,
σε άγνωστα μέρη,
τα γέρικα πουλιά.

Τώρα δύο δύο στη σειρά
ρίχνουν ζάρια μέσα
στον πλακόστρωτο ουρανό
για να διαβάσουν
τη σκοτεινή μοίρα τους.

 

Τ’ ΑΓΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ

Απ’ τ’ όνειρο μου έβγαιναν άγρια πουλιά

Τάκης Σινόπουλος

II

Ένας μαύρος ήλιος

κατέβηκε το βράδυ ορμητικά

και μ’ ένα μεγάλο κοντάρι

τρύπησε το τρυφερό όνειρο μου.

Από την σκοτεινή τρύπα του

ξεχύθηκαν προς τα έξω

χιλιάδες τρομαγμένα πράσινα πουλιά

που τώρα περιίπτανται επικίνδυνα

στο γαλάζιο ουρανό της σκέψης μου

 

ΤΑ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ

Σμήνη αποδημητικά πουλιά
πουλιά που δεινοπάθησαν
μέσα στους δρόμους
πεζεύουν κάθε βράδυ
στο μοναχιασμένο βουνό
και ξεδιψάνε
από την ανεξάντλητη
στέρνα της λύπης.

Το πρωί
ανανεωμένα τα πουλιά
ξαναρχίζουν
την κουραστική πορεία τους
προς τη γκρεμισμένη πύλη τ’ ουρανού
έχοντας για ταξιδιωτικό οδηγό τους
την αδυσώπητη μνήμη.