Γραμμές του Ηλία Κωνσταντίνου

ΓΡΑΜΜΕΣ

Ηλίας Κωνσταντίνου

Αρσενικός Χαλκός

Θεμέλιο 1984, Λεμεσός

 

ΤΡΙΤΟ ΡΗΜΑ

Είμαι ακόμα αγέννητος.

Περιμένω υπομονετικά

μέσα σ’ ένα σύννεφο

γεμάτο γιαούρτι.

 

Πότε πότε, μόνο τα δάχτυλα μου

κατεβαίνουν στη γη

αρπάσσουν τις λέξεις που τα μαλλιά

– ύστερα σχίζω τον λαιμόν τους

με τα μακρυά μου νύχια.

 

Βγαίνω έξω τις νύχτες αγκαλιαστός

άσπρος πασαλειμμένος σιωπηλός

να πάρω τον γιον μου τον ήλιο περίπατο.

 

Το νερό

γάλα. Το γάλα

γιαούρτι.

Εδώ που ζω

γεννιέται ένας περίεργος ύπνος.

Το φως

Υπόγειο. Το χώμα

στ’ άστρα.

 

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Τόσο πολύ σε θέλω που αρρωσταίνω

το σώμα μου, εξάνθημα, κρυφού ληστή

εσύ.

Τόσο πολύ σε θέλω που πηγαίνω

χρόνια μακρυά σου.

Οι εφημερίδες, μας θέλουν πρωτοσέλιδους νεκρούς

να συνεχίσουν οι αναγνώστες τους να ζουν.

Θα μετρήσω ως το τρία

– τότε θα γίνει ο βωμός.

Ένα.

Δύο.

Ακούω.

 

ΤΑ Κ.Σ.Α.

Η φαντασία

με αργές κινήσεις

καραδοκεί παίρνει τρέφεται συνάσσει

καραδοκεί ωριμάζει δίνει σπάζει

παρομοιάζει

μπολιάζει

κλαδεύκει

ονομάζει

σπαράζει

παίρνει δίνοντας

Περιμένει. Οι πλανήτες γεννιούνται.

Κυπριακά

Σπίρτα

Αφροδίτης.

 

Εν ο τζαιρός τέθκιος

-ξυπνώ ομόφιλος.

Εν ο τζιαρός τέθκιος

-ξυπνώ ομοφυλόφιλος

-για να γίνω άντρας το βρέφος, γυναίκα.

 

ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ

Στην C.I.D.

Στολή. Μην την φορείς.

Θα στριμωχτεί

η όραση η ακοή

είναι γυμνά

πατώματα.

Τρέχει η γη

κάθε λεπτό

πολύμορφο.

Μην την φορείς

την δύναμη

είναι μια λέξη

ανώφελη.

Θα σκοτωθείς

χωρίς

να δημιουργηθείς.

Δεν θα ‘ναι κρίμα;

Να μην πετάξει χαμηλά

το τρυφερό αντρικό φιλί

κι ας γίνει ο κόσμος μας

βουνό από αλάτι;

 

ΤΑΧΥΤΗΤΑ

Για μέρες, περνά ο χρόνος ακάθεκτος,

μες’ τους αιώνες.

Οι αιώνες, περνούν σαν τα λεπτά

τα λεπτά νήματα, που φέρνουν την νύχτα, στην ημέρα.

Ύστερα, έρκεται ένα λεπτό της ημέρας

-φουσκωμένο που χρόνια-

μεσ’ το αεικίνητο φως.

Έρκεται, στριφογυρίζει τις διαστάσεις του μέσα μου.

Έρκεται, περνά με μέσα που τα υγρά.

Φέρνει μου άλλους καιρούς

πολλούς παλιούς άλλους καιρούς-

την μάσκα της εποχής μου.

 

Ύστερα, πάλε φυσά. Φεύκω εγώ, ένα με το λεπτό.

Ύστερα, πάλε φυσά. Έντονα, ήμερα, σκοτεινά.

 

ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΗ

Ήταν ενωμένα πριν.

Σήμερα κάθουνται ανύπαρκτα

-μαστορεύκουν το νέο

χωρίς να το ξέρουν.

 

Μετρούν τις φωνές του

-να συμπλαστούν με το πλήθος,

να συμπλαστούν με την έκσταση

της γνώσης

 

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

Είμαι σιωπηλός εγώ

σαν την γη.

Οι λέξεις εν’ όπλα φονικά

λέω τες, να φύουσιν.

Είμαι μούρμουρος εγώ

σαν το νερό.

Οι λέξεις εν’ ζώνες ζωντανές

ότι λέω τυλίομαι το.

 

Ότι λέω γίνομαι.

Οι λέξεις εν’ μίγμα μαγικό

περνούν, βρίσκουν την σκέψη σου, χτίζουν

μεσ’ τον αέρα.

Ότι λέω σιωπά.

Οι λέξεις – μια συνεχής ανάληψη

μαύρες αχτίνες, να δώκουν το φως

στον ήλιο.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy