Γραμμές του Κυριάκου Αναγιωτού

Kυριάκος Αναγιωτός

ΑΝΕΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΛΙΘΟΞΟΟΣ

Λεμεσός, 2015

Παρουσίαση της ποιητικής συλλογής στο Πολιτιστικό κέντρο της Ελληνικής Τράπεζας, στη Λεμεσό, την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2016, στις 7:30 μ.μ. Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Ανδρέας Μακρίδης. θα διαβάσουν στίχους οι ποιητές Μάριος Αγαθοκλέους, Μπάμπης Αναγιωτός, Ανδρέας Μακρίδης και ο σκηνοθέτης Αντρέας Ιακώβου.

ΑΝΕΣΤΙΟΣ

Ούτε μία σπιθαμή ρωγμής

κατάφερα να συρράψω

τόσα χρόνια.

Ούτε κατά μία μοίρα

κατάφερα να περιστρέψω

το ανεστραμμένο μου πρόσωπο.

Ακόμη,

ούτε μιαν κλωστή

κατόρθωσα να ξηλώσω

απ’ το χοντρό, μάλλινο παλτό,

που μου φόρεσαν κατακαλόκαιρα.

Μοιραία,

περιφέρομαι

εις τας οδούς των άστεων

ως άστεγος επαίτης

και στις ρύμες των χωριών

ως γραφικός μουρλός.

Από τις τρύπιες μου τσέπες

πίπτουν

ήχοι και οσμές.

Από την ξεσχισμένη φόδρα

στάζουν

εικόνες.

Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ

           στον φίλο Ανδρέα Ιακώβου

Στην κηδεία

του παλιάτσου

μοναχά οι ομότεχνοί του

δάκρυσαν.

Οι υπόλοιποι

θορυβωδώς καγχάζανε

και ενθέρμως χειροκροτούσαν.

Τραγικώς

το εξέλαβαν

ως μέρος της ατραξιόν του

ΣΠΟΝΔΕΣ

Κούφωσε το χώμα

στα δύο μέτρα.

Λαγούμια γιόμισε στενά,

ίσα που να χωρούν τα χέρια τους.

Tα βράδια, οι μάνες,

σαράντα τόσα χρόνια,

προτού δειπνήσουν

με το κουτάλι του καημού,

το πιρούνι της προσμονής

και της αμφίστομης αγωνίας το μαχαίρι

έσκαβαν

χωρίς ανασασμό.

Να κανακέψουν ήθελαν

τα παλληκάρια τους

με το γλυκό που λαχταρούσαν,

το φαγητό που επιθυμούσαν,

ένα κομμάτι αχνιστό ψωμί

ή έστω

με τα ακροδάχτυλα

την στερνή τους ανάσα να κορφολογήσουν

και τον πόνο τους να γητέψουν.

Πριν ξεψυχήσουν.

ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Ακολουθώντας

ένα ένα

τα βότσαλα,

που άφηνες στο διάβα σου,

έφτασα στην πιο ψηλή βουνοκορφή.

Από εκεί,

είπες,

θ’ αγνάντευες

αυτήν που λάτρευες

και σ’ αντάριαζε.

Τη θάλασσα!

Τελικά

πνίγηκες

στο πιο ρηχό ρυάκι.

Ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΙΑΣΩΝΑ

Πολύ αργούσε η Αργώ, να φανεί στον ορίζοντα

παρά την περί του αντιθέτου σαφήνεια των χρησμών,

παρ’ όλες τις διασταυρωμένες μαρτυρίες.

Όταν επί τέλους ξεπρόβαλε,

κλυδωνιζόμενη και τρελή πορεία ακλουθώντας,

προσέκρουσε στους λιμενοβραχίονες,

αντί ομαλώς να ελλιμενιστεί στηνΙωλκό.

Οι ήρωες ναύτες από ναυτία ταλανιζόμενοι

θρηνούσαν ολοφυρόμενοι το χρυσόμαλλο δέρας,

που τέρας υπερπόντιο,

παρά τον Ελλήσποντο, τους το άρπαξε.

Ο μονοσάνδαλος Ιάσων,

ελάσσων αισθανόμενος, αντί ήρωας μέγας,

μοιρολογούσε σαλεμένος

τους νεκρούς του συντρόφους

και τα χαμένα χρόνια της εκστρατείας.

Τρύπιες νύκτες, που πλημμύρισαν ομίχλη.

Μέρες που ράγισαν και μπάζουν από παντού.