Γραμμές του Μελέτη Αποστολίδη

Μελέτης Αποστολίδης

ΘΕΜΑ ΑΡΤΙΜΕΛΕΙΑΣ

Εκδόσεις Φαρφουλάς, 2013

 

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΥ ΚΡΥΒΟΤΑΝ

μα ξάφνου εμφανίστηκε.

Είχαν περάσει πολλά χρόνια

 

κι ένα πουλί ψυχορραγούσε

στην παλάμη μου:

παλιό σημάδι απερισκεψίας.

 

Τίναξα το χέρι να φύγει

κι η παλάμη

έγινε πουλί

έτοιμο να πετάξει.

 

Τώρα πρέπει ν’ αποφασίσω:

είναι θέμα αρτιμέλειας.

 

ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ

– ζωντανός∙

διαψεύδοντας

κάθε κακή είδηση.

 

Ποτέ πριν

δεν σε είδα να κλαις.

 

Το σώμα σου έγειρε στην αγκαλιά μου

σαν δρομέα στο τελευταίο βήμα:

 

«Πού πήγε η δύναμή σου, πατέρα;»

 

Μόνο που ρώτησα,

άστραψε το σύμπαν.

 

Και δεν ξαναρώτησα.

 

ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ

ούτε που πρόλαβα να τους δω.

Η μπουλντόζα ίσιωσε τα χώματα

– ως διετάχθη.

Ο αξιωματικός με τη μαύρη λίστα

ήταν βέβαιος:

Κανείς δεν θα μάθαινε γι’ αυτούς.

Ποτέ. Τίποτε

 

ΘΕΙΑ ΑΡΕΤΗ,

δεν πρόλαβες

το μεγάλο κακό.

 

Την ώρα του αποχαιρετισμού,

κρατούσες το κλειδί του σπιτιού της

κι η Αϊσέ στην αγκαλιά σου

έπαιρνε κουράγιο

και δύναμη για επιστροφή.

 

Ξέρω: έκανες ό,τι μπορούσες.

Ούτε ο άγιος δίπλα απ’ το γεφυράκι

που χώριζε τα σπίτια σας

μπόρεσε να σταματήσει το κακό.

 

«Αφήσαμε πέντε κλέφτες

να μας ξεφτιλίσουν.

Θα το πληρώσουμε όλοι»,

λέγαν τότε στο καφενείο.

 

Μα έχει ο καιρός γυρίσματα.

Ό,τι ήταν για τους άλλους

έγινε και για μας.

Έτσι, έμεινε να χάσκει

στους πέντε ανέμους,

χωρίς πόρτες

και παραθυρόφυλλα,

η ζωή μας.

 

ΕΙΤΕ ΣΤΗ ΔΙΝΗ

των αναθυμιάσεων

– λόγω ελαφρότητας

διαφθοράς

σήψης:

 

Είτε ναυάγιο

στον βυθό

– λόγω βάρους

αδιαφορίας

αταραξίας:

 

θέμα προτίμησης

η γεύση της ασφυξίας.

 

ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ;

Τι να πάρει, τι ν’ αφήσει

την ώρα του ξεριζωμού;

 

Τα τύλιξε όλα στο δυνατό μεταξωτό της δίχτυ

– τα δίπλωσε,

τα ξαναδίπλωσε ώσπου ’γιναν

ένα περίτεχνο μεταξωτό κέντημα

και τα πήρε όλα μαζί της:

σπίτι, αυλή, δέντρα, ανθρώπους.

 

«Το μαντίλι των αρραβώνων μου»,

είπε μια μέρα

και μου το παρέδωσε.

 

Κι εγώ το κρέμασα προσεκτικά:

παράθυρο στον τοίχο

της μονοσήμαντης καθημερινότητάς μου.

 

Αν τύχει και το πλησιάσεις,

μπορεί και ν’ ακούσεις φωνές,

μουσικές, ιστορίες.

 

Αν πάλι είσαι τυχερός

και σ’ εμπιστευθεί,

μπορεί και να σ’ αφήσει

να μπεις στην αυλή των θαυμάτων

που κρύβει μέσα του

 

ΤΑ ΜΑΥΡΑ

έχουν γίνει της μόδας

τον φετινό Ιούλιο.

Εμένα πάντα μού ταίριαζαν.

Τελικά, βολευτήκαμε όλοι.