Γραμμές του Παντελή Μηχανικού

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ

 

ΚΑΤΑΡΑ

Σ’ αυτό το χωράφι φυτέψαμε τους σπόρους των ελπίδων
και τους είδαμε όλους να σαπίζουν έναν ένα.
Οι σκελετοί αμαρτωλών προγόνων
άφυλλα δέντρα
πού σκουντουφλά το κεφάλι μου στο σκοτάδι.
Σκοτάδι. Όπου και να περπατήσω
τρικλίζω, χτυπώ, πληγώνομαι
επάνω στ’ άφυλλα δέντρα του σκοτεινού αυτού χωραφιού
στους σκελετούς πανάρχαιων αμαρτωλών προγόνων.
Όπου και να περπατήσω
το χέρι ενός σκελετού
στάζει μια κατάρα απάνω στο κεφάλι μου.

 

ΓΡΑΜΜΑ

Αγαπητή μου μητέρα,

H Αγάπη σου,
σε πληροφορώ
μου δυσκολεύει τη ζωή.
Εδώ πέρα δεν υπάρχει άλλη διέξοδος.
Περπατώ στους δρόμους
με την ύπαρξή μου γραμμένη κάτω απ’ τα παπούτσια μου,
που τη ζουλεί το κάθε μου πάτημα.
Καμιά φορά βγάζουμε το παπούτσι μας
και το πετάμε στον αέρα,
γιατί είναι ανάγκη να παίξουμε.
Κάποια μέρα μπορεί να το χάσω μέσα σ’ αυτή την οχλοβοή
μαζί με ό,τι έχει γραμμένο από κάτω.

Εσύ μου είπες να μην τα κάνω όλ’ αυτά.
Μα ακριβώς σου γράφω για να σε πληροφορήσω πως δεν γίνεται
διαφορετικά.
Δεν μπορώ να σ’ ευχαριστήσω.
Η αγάπη σου με τραβά από τα μαλλιά, όταν εγώ
μάχομαι ολάκερος,
μ’ αποσπά δυνάμεις,
αυτή την κρίσιμη στιγμή,
που μόνο με μαντήλια βρεμένα στο αίμα
προσπαθούμε να δροσίσουμε το μέτωπο των ζαλισμένων μας
πεποιθήσεων.

 

ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αυτή με τραβούσε απ’ τα μαλλιά.

Εσείς δεθήκατε
πέτρες στο λαιμό μου.

Μα που θα με πάτε
που θα με βυθίσετε. – Ο βυθός
του πόνου

ο βυθός της δικής μου θάλασσας

είναι γιομάτος μαργαριτάρια
και πολύτιμες πέτρες.

 

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΟΧΕΝΤΡΕΣ

Εμείς οι όχεντρες
έχουμε από δυο δόντια με δηλητήριο.

Όταν αποφασίσαμε
να κάνουμε επιτέλους μια κοινωνία ανθρώπων
αρέσαμε να βγάλει ο καθένας μας
να τα πετάξει
τα δυό του δόντια.

Πέρασε καιρός
σε ανακατατάξεις και προσαρμογές
αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά.

Ανακαλύψαμε πώς η καθεμιά όχεντρα
είχε πια
και τρία και τέσσερα δόντια με δηλητήριο.

Οι υπόλοιπες
όσες τούς κλέψανε τα δόντια
χαθήκανε.

Είπα στον μπάρμπα
άλλη φορά, αν ξαναποφασίσουμε,
να πάρει ο ίδιος τα δόντια
να τα εξαφανίσει εκ του ασφαλούς.
Έστω κι αν τον πούνε αντεθνικό, χιλιαστή,
ή με άλλο αποτρόπαιο όνομα
οι όχεντρες.

 

ΔΙΑΒΑΤΗΣ

Ένας άνθρωπος περπατά.
Η στράτα τον οδηγά.
Δεν έφτιαξε αυτός τη στράτα.
Μήτε χαλίκι δεν έβαλε.
Τον έφτιαξε η πολεοδομία
για να τελειώνουμε πια
μέ τούς ουρανοβάτες αγγέλους.
—Εμείς περπατάμε στη γη.

Ένας άνθρωπος
σκουντουφλά, προχωρεί.
Χτυπιέται, τρεκλίζει, προσπαθεί.
—Ή στράτα τον οδηγά
.
Αν είναι άγγελος στην ψυχή σου
μπορείς να κλάψεις, διαβάτη.

 

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ

Λίγες οι βροχές και τα χιόνια
που πέρασαν από πάνω του, λίγα τον έμαθαν.
Λίγος ο ήλιος πού πέρασε από πάνω του,
λίγος ο αέρας, λίγη η άνοιξη.

Οι αλεπούδες και οι λύκοι
που έκρυβε μέσα του
παίζοντας κρυφτούλι ή συμμοριτοπόλεμο
με τους θεσμούς και τους νόμους,
επέζησαν με ακμή.

Λίγος ο ήλιος που τον έκαψε.
Λίγη η άνοιξη που τον δρόσισε.
Λίγος ο Θεός που μπήκε μέσα του.

Τώρα,
πάρτε τον.

 

ΠΩΣ ΜΙΛΗΣΕ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΡΙΝ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

Εδώ φυτέψαμε τους σπόρους των ονείρων μας
και περιμένουμε βροχή και ήλιο.

Να δεις:
Σα θα ριζοβολάνε τα όνειρά μας
στη βροχή και τον ήλιο
στον ήλιο και τη βροχή
ο Θεός θα προβάλει ένα χαρούμενο πρόσωπο
φορώντας τη γιρλάντα τ’ ουράνιου τόξου
κι η καρδιά μας θ’ αντανακλά
όλους τους ιριδισμούς
της ευτυχίας.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy