Γραμμές του Στέφανου Σταυρίδη

Στέφανος Σταυρίδης

ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ

Εκδόσεις Φαρφουλάς 2013

 

ΟΧΙ ΟΚΤΑΝΑ, ΜΑ ΜΠΡΑΖΙΛΙΑ

Η Μπραζίλια είναι εκεί

και η Οκτάνα δεν φάνηκε ακόμη.

 

Αρχιτέκτονες,  πολεοδόμοι

-ίσως κι άλλοι αλαζόνες—

την έκτισαν με μόχθο

κι εκεί  διάγει  κόσμος πολύς

την οδυνηρή,  βλακώδη και ανιαρή ζωή του

μα κι άλλοι που χαίρονται ναζουν.

 

Κτίστηκε η νέα πόλη

και να  που ονομάστηκε Μπραζίλια.

 

Μα τι θα πει Μπραζίλια;

 

Μπραζίλια θα πει εναγκαλισμός

ορατών τε πάντων και αοράτων

χωρίς όμως σύζευξη των δύο.

 

Θα πει φωτιά μα και νερό, κίνηση κι απραξία,

λόγος, σιωπή και φώτα νέον.

 

Θα πει μέρες ανέραστες

μα ενίοτε κι έρωτας με κάποιες ηδονές.

 

Μπραζίλια θα πει ποίηση

για όσους το θελήσουν και όποτε το θελήσουν

 

καμία εντελέχεια

– μήτε και ενδελέχεια—

παρά μόνο γλυκιά φθορά του σώματος

αλλά και της ψυχής.

 

Θα πει ανώριμη ζωή κι ανθρώπου αδυναμία

μάχες, συγκρούσεις, πόλεμοι

κι άγγελοι σε αφίσες.

 

Μπραζίλια θα πει στο χώμα αυτό

με χίλιες αμαρτίες.

 

Θα πει συνύπαρξη πνεύματος και ύλης.

 

Θα πει δεσμά παντού

κι επίδοξοι δραπέτες.

 

Θα πει χιλιάδες χρώματα

που δεν λένε να σμίξουν.

 

Θα πει κάθε τόσο χαρά

και λύπη ή πλήξη ενδιαμέσως.

 

Μπραζίλια θα πει συμμόρφωση

με ό,τι  διαιωνίζει την Μπραζίλια.

 

Θα πει οφθαλμόν αντί οφθαλμού

και πολλές φωνές ανθρώπων.

 

Αυτό θα πει Μπραζίλια.

Επιπλέον,

όσοι από σας βαρεθήκατε

αυτούς που τάζουνε λαγούς  και πετραχήλια

και να δεχτείτε θέλετε την πόλη όπως λάχει

μουρμουρίστε στ’ αυτί του διπλανού

ψιθυριστά: «Μπραζίλια…»

 

ΑΔΕΙΟ  ΚΛΟΥΒΙ

Κάποτε οι προσπάθειες τελειώνουν·

όταν πεθάνει το τελευταίο καναρίνι.

Μένεις άδειο κλουβί

με την τροφή  και το νερό στα χέρια.

 

ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ

Στη φωτογραφία βγήκες με κλειστά τα μάτια.

Προσπαθείς, προσπαθείς,

μα είναι εξαιρετικά δύσκολο —αν όχι αδύνατο—

να τ’ ανοίξεις.

 

Και παραμένει ο φόβος

πως αυτή θα είναι η τελευταία σου φωτογραφία,

η μόνη που θα επιβιώσει,

κι ότι όλοι θα σκέφτονται

«έτσι έζησε τη ζωή του,

με κλειστά τα  μάτια».

 

ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ ΝΕΑ

Μπήκε στο δωμάτιο χωρίς καμιά προειδοποίηση.

Είπε ό,τι είχε να πει —ανέκφραστος—

κι έφυγε κλείνοντας την πόρτα.

 

Η είδηση δεν έσκασε σαν βόμβα.

Έσκασε σαν ρόδι και διαλύθηκε

ανοίγοντας μικρή χαραμάδα στο χώμα.

 

Δεν θρήνησα  τα συντρίμμια.

Έψαξα μόνο στη χαραμάδα

να δω αν είχε πέσει μέσα σπόρος

να πάω να φέρω το ποτιστήρι.

 

ΠΥΡΡΕΙΟΣ ΝΙΚΗ

Τ’ απομεινάρια μου

σιωπηλοί τραυματιοφορείς.