Παράθυρα/ Ορίζοντας

Μάριος Γεωργίου

Αποχαιρετισμός στη σιωπή

Εκδόσεις Αλμύρα, 2021

 

Έι καλλιτέχνη!

Η τέχνη σου μουτζούρα

στα μάτια ενός παιδιού που φλέγεται.

Έι καλλιτέχνη!

Μην καρτεράς πνευματική ανάταση

απ’ την τέχνη.

Η τέχνη, είναι επανάσταση.

Έι καλλιτέχνη!

Τι κι αν έγινες εξώφυλλο;

Τι κι αν σου δώσανε βραβεία κ αι

καυχιέσαι για τις συλλογές σου;

Τι κι αν η μάνα σου σ την φτωχή κυρία

της διπλανής πόρτας για το γιό της

περηφανεύεται;

Εσύ, ξέρεις ποιος είσαι;

Έι καλλιτέχνη!

Πόσα πουλάς το έργο σου;

Σου δίνω δυο σακιά ματωμένες ελπίδες.

Εκείνων, που αγνόησε η τέχνη σου.

 

Εναλλακτική

Η άνοιξη δε λέει να μπεί

Έξω ο καιρός μουντός κι ο χρόνος κυλάει

Υπάρχει άλλη επιλογή;

Υπάρχει άλλος δρόμος;

Λογικά η Ευρώπη άνοιξη θα άνθισε κι αυτή,

αλλά τα μπάσταρδα της

μόνο χάος σπέρνουν.

59, 60, 2000 η ώρα 10: 00;

Τι σημασία έχει το ίδιο δεν ήταν

και χθες και προχθές….;

Άλλαξε κάτι…;

Υπάρχει άλλη επιλογή;

Άλλος δρόμος…;

 

Μεταναστευτικές ιστορίες ενός απόκοσμου πλανήτη

Παλαιστίνη 2008

Ξύπνησα το πρωί από ένα εκκωφαντικό

θόρυβο. Είδα τη γυναίκα μου να τρέχει

στο δίπλα δωμάτιο.

Ευτυχώς ήταν όλοι καλά!

Πήρα μια βαλίτσα, έβαλα μέσα όσα χωρούσε

και τράβηξα για τη θάλασσα.

Δεν άντεχα άλλο φοβόμουν για τη ζωή μας…

 

Ινδία 2006

Την ημέρα του γάμου μου…

Ήμουν 17 χρονών, χρειαζόμασταν λεφτά,

παντρεύτηκα πέρασα μια υπέροχη γαμήλια

νύχτα και ξαφνικά βρέθηκα στο αεροπλάνο

για μια ξένη χώρα.

Τα πράγματα σ την αρχή πήγαιναν

καλά αλλά μετά μπήκε το καλοκαίρι.

Ζέστες βλέπετε….

Το αφεντικό ζητούσε περισσότερα

με κτυπούσε βλέπετε και κρατούσε το

διαβατήριο μου….

Τι να ‘κανα; Έμεινα έγκυος.

Δε το θέλω το μπάσταρδο…

Εγώ… είχα άντρα να μου κάνει παιδιά.

Έτσι ένα πρωί γύρω στις πέντε το απέβαλα

αλλά…

με απέβαλε κι εμένα απ’ τον κόσμο…

(απόσπασμα)

 

Πωλείται πατρίς

Λες κι έσβησε η ιστορία.

Λες και χάθηκε το παρελθόν.

Όλα λες κ αι τέλειωσαν εκείνο το καλοκαίρι.

Χωρίς παρελθόν μεγάλωσαν τα παιδιά.

Χωρίς ρίζες μεγαλώνουν τα δικά τους παιδιά.

Μονάχα παρέμειναν θαμπές μνήμες εκείνων

των ημερών.

Λίγες φωτογραφίες ή κ αθόλου,

Λίγα κοσμήματα και… τα κλειδιά που

περιμένουν.

Το μυαλό σαν άμυνα έχει σβήσει τον πόνο

αφήνοντας την λησμονιά στην καρδιά.

Ο χρόνος έχει αλλοιώσει τις μνήμες.

Ο χρόνος παλεύει να δώσει συγχώρεση.

Μ’ αυτοί, που πούλησαν τη γη τους για μια

ξένη σημαία,

την πουλούν ξανά για λίγα ξένα φράνκα.


Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy