43 χρόνια μετά «άκρως απόρρητα»

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μια μέρα πριν από την μαύρη επέτειο της 15ης Ιουλίου του 1974 ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων θα παραδώσει σε ειδική συνεδρία της Ολομέλειας της κυπριακής Βουλής το αρχείο της εξεταστικής επιτροπής για το φάκελο της Κύπρου.

Το υλικό, όπως ανέφερε ο Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Νίκος Βούτσης, είχε γίνει αντικείμενο μελέτης και αξιολόγησης από την εξεταστική επιτροπή στο διάστημα από το 1986 έως τον Οκτώβριο του 1988, οπότε και είχαν κατατεθεί τα σχετικά πορίσματα.

Για το συμπληρωματικό πρωτόκολλο εξήγησε ότι προβλέπει πως έγγραφα που εντοπίστηκαν με διαβάθμιση «απόρρητο» ή «άκρως απόρρητο», επιπλέον εκείνων των εγγράφων που είχαν έρθει σε γνώση της εξεταστικής επιτροπής του Φακέλου της Κύπρου και είχαν συζητηθεί, αποτελούν μεν αναπόσπαστο μέρος του υλικού, ωστόσο για οποιαδήποτε χρήση του απαιτείται κοινή έγγραφη άδεια ή οδηγία των προέδρων των δύο Κοινοβουλίων.

Είπε, επίσης, πως επειδή αυτά τα έγγραφα έχουν χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και υπάρχει νομοθεσία και διεθνείς δεσμεύσεις, θα κινηθεί η απαιτούμενη διαδικασία για τον αποχαρακτηρισμό του μεγαλύτερου μέρους και συνεπώς δεν θα δοθούν άμεσα στην Κύπρο.

Καθώς όμως έχει αναγνωριστεί ότι τα διαβαθμισμένα αυτά έγγραφα αποτελούν μέρος του Φακέλου της Κύπρου, θα παραδοθούν όταν δεν θα τα «βαρύνει» οποιοδήποτε νομικό ή άλλο κώλυμα.

Βέβαια την ώρα που και αυτό το πρωινό θα ηχούν οι σειρήνες, θυμίζοντας εκείνη την αποφράδα μέρα, είναι και κάποιοι που γνωρίζουν πολύ καλά τι εκτυλίχθηκε 43 χρόνια πριν. Ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είχαν όλοι τον ίδιο ρόλο στο πραξικόπημα που έδωσε το άλλοθι στον Τούρκο κατακτητή για να εισβάλει στη χώρα μας.

Από τη μια η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού και από την άλλη μια χούφτα ΕΟΚΑβητατζήδες, συνειδητοί φασίστες.

Από τη μια χιλιάδες τίμιοι πατριώτες που έδωσαν το αίμα τους για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Από την άλλη οι πουλημένοι με τα αργύρια της χούντας, που μόλις έγινε η εισβολή έτρεξαν να κρυφτούν για να μην πολεμήσουν.

Χρόνια μετά επανεμφανίστηκαν ως «κύριοι» σε καρέκλες εξουσίας δίνοντας ακόμη και μαθήματα ιστορίας. Ωστόσο όσα χρόνια και αν περάσουν η προδοσία δεν μπορεί να ξεχαστεί.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν υπάρχουν αυτοί που θα υπενθυμίζουν για το έγκλημα με θύμα τον τόπο και το λαό μας. Και έγκλημα δίχως εγκληματίες δεν υπάρχει. Άλλωστε είναι εδώ και ο Πενταδάχτυλος για να μας το υπενθυμίζει.

43 χρόνια μετά, με τόσο αίμα που χύθηκε, ως μοναδική δικαίωση παραμένει η επανένωση της πατρίδας και του λαού μας. Ως απάντηση