Άµα είσαι υπόλογος στον Αρχιεπίσκοπο…

Της Μαρίας Φράγκου

Κανονικά δεν θα έπρεπε να µας εκπλήσσει τίποτα πια µε αυτή την κυβέρνηση, ειδικά, και µε τον Υπουργό Παιδείας γενικά. Αυτοί είναι, αυτά κάνουν, τις πολιτικές τους προωθούν. Όταν όµως αυτές οι πολιτικές αφήνουν τους πολίτες εκτεθειµένους, τότε ναι, έχουµε κάθε δικαίωµα και υποχρέωση να κρίνουµε και να λέµε την άποψή µας. Από το Κυπριακό και όλα όσα προκύπτουν έως την εσωτερική διακυβέρνηση και όσα απορρέουν, αφού όλα µας αφορούν και όλα επηρεάζουν τη ζωή και την καθηµερινότητά µας.

Υπουργός Παιδείας, λοιπόν. Πολιτική, συµπεριφορά, πράξεις και παραλείψεις. Κατ’ αρχήν τι περιµένουµε από έναν υπουργό που είναι υπόλογος, όχι πρώτιστα στον Πρόεδρο που τον διορίζει, αλλά στον Αρχιεπίσκοπο που τον επιλέγει; Βεβαίως και δεν έχει πρόβληµα ο νυν Υπουργός Παιδείας ποιον θα ευχαριστήσει πρώτα ή ποιον θα ικανοποιήσει περισσότερο µε το έργο του. Ένα και το αυτό είναι στα πλείστα των ζητηµάτων -Οικονοµία, Κυπριακό, θέµατα Παιδείας, ιδιαίτερα. Άρα, ευχαριστηµένοι και οι δύο µάστροι.

Κι αν παρ’ ελπίδα κάτι δεν πάει καλά µε την επιλογή του ενός, ο εκτελών, µε βάση το Σύνταγµα και τους νόµους, την εξουσία θα προχωρήσει σε αλλαγή. Εξάλλου, την περίοδο αυτή οι φήµες περί δυσαρέσκειας, απογοήτευσης κ.λπ. εντείνονται. Η όποια αλλαγή, βέβαια, θα έχει τη σφραγίδα του Αρχιεπισκόπου. Ο Κώστας Χαµπιαούρης θα έπρεπε να βρίσκεται υπό µεγάλη πίεση. Τίποτα όρθιο δεν έµεινε στον τοµέα της Παιδείας και δεν υπεισέρχοµαι στην ουσία των ζητηµάτων που την ταλανίζουν.

Άποψη και θέση έχουµε όλοι, ωστόσο πολιτικός προϊστάµενος είναι αυτός και η εύρυθµη λειτουργία των σχολείων δική του υπόθεση και υποχρέωση. Άρα σηµαίνει πως κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνει καλά και πολλά δεν µπορεί να χειριστεί. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσοι Υπουργοί Παιδείας και αν παρέλθουν, ο Κώστας Χαµπιαούρης θα µείνει στη µνήµη όλων µας ως ο υπουργός που ταυτίστηκε πλήρως, µα πλήρως, µε το ΕΛΑΜ.

Αυτό το «µοιραζόµαστε τις ίδιες αρχές και κοινές αξίες» που είπε συναντώντας το παράρτηµα της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο έβαλε την ταφόπλακα σε κάθε προοπτική υγιούς και σωστής παιδείας. Το περιστατικό µε τον διευθυντή του Λυκείου που έδιωξε µαθήτρια από το σχολείο γιατί έφερε µαντίλα επιβεβαίωσε πως είµαστε αντιµέτωποι µε καταστάσεις που όζουν φασισµό, ρατσισµό και ξενοφοβία.

Και αντί ο υπουργός, αν µη τι άλλο, να «καθαρίσει» το όνοµά του, περισσότερο µας έπεισε πως κάνει αυτά που είναι εντεταλµένος να κάνει. Αντί να δείξει πυγµή και να µιλήσει για τις αξίες της δηµοκρατίας, της αποδοχής και της εξάλειψης νοοτροπιών που ντροπιάζουν σχολεία και κοινωνία, ταυτίστηκε µε τη ρατσιστική συµπεριφορά του διευθυντή. Η αδυναµία(;) αποτελεσµατικής αντιµετώπισης κατέδειξε πόσο δεν γεµίζει την καρέκλα του. Και οι λίγες γραµµές ανακοίνωσης του πορίσµατος έρευνας που διέταξε ήταν η πλήρης επιβεβαίωση.