Αδυνατούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το λιμάνι

Του Νεόφυτου Νεοφύτου

Σε βουνό εξελίσσονται τα προβλήματα στο λιμάνι της Λεμεσού, με τον αρμόδιο Υπουργό Μεταφορών, Συγκοινωνιών και Εργων, Μ. Δημητριάδη, να αδυνατεί να τα αντιμετωπίσει, αλλά και να αδυνατεί να αναλάβει τις πολιτικές του ευθύνες.

Από την πρώτη ημέρα που η διαχείριση των εμπορικών δραστηριοτήτων του λιμανιού Λεμεσού πέρασε στα χέρια των ξένων επενδυτών, δημιουργήθηκε μια χαώδης κατάσταση.

Οι ιδιώτες φαίνεται ότι για το μόνο που ενδιαφέρονταν ήταν να αυξήσουν τις ταρίφες. Προφανώς δεν υπάρχει καμία δέσμευση από πλευράς των ιδιωτών επενδυτών να επιλύσουν προβλήματα, να εκσυγχρονίσουν διαδικασίες και να ανταποκριθούν στις αυξημένες ανάγκες του λιμανιού.

Το γεγονός και μόνο ότι ο Υπουργός Μεταφορών αρνείται να δώσει στη δημοσιότητα τη συμφωνία που η κυβέρνηση έχει υπογράψει με τους ιδιώτες επενδυτές, επιβεβαιώνει το ετεροβαρές αυτής της συμφωνίας σε βάρος των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Μπορεί ο κ. Δημητριάδης να επισκέπτεται καθημερινά το λιμάνι και να κάνει συσκέψεις, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, αφού εκχώρησαν όλες τις εξουσίες στους ιδιώτες επενδυτές. Θα μπορούσαν να επιλυθούν προβλήματα αν υπήρχε κρατική παρέμβαση, για να ετοιμαστεί ένα έκτακτο σχέδιο δράσης.

Εχουν συσσωρευτεί σωρεία προβλημάτων, με τους εμπορευόμενους να μη γνωρίζουν πού βρίσκονται τα φορτία τους. Δεν γίνονται έγκαιρα οι εκφορτώσεις για εξαγωγές και εισαγωγές.

Δεν μπορούν οι εμπορευόμενοι να κάνουν νέες παραγγελίες για εξαγωγές ή εισαγωγές και αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τους πελάτες τους. Υπάρχουν συμφωνίες μεταξύ εμπορευόμενων και παραγωγών, οι οποίες δεν υλοποιούνται και κλονίζεται η αξιοπιστία στο εμπόριο. Δημιουργούνται σοβαρά προβλήματα από την επιβολή τρομακτικών αυξήσεων σε όλες τις εμπορικές δραστηριότητες.

Αποτέλεσμα, οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων να αυξάνονται αισθητά για τον Κύπριο καταναλωτή, ενώ το αυξημένο κόστος για τις εξαγωγές θέτει σε δυσμενή θέση την ανταγωνιστικότητα των κυπριακών προϊόντων στις ξένες αγορές. Βέβαια, όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν τους ξένους ιδιώτες επενδυτές.

Ενδιαφέρουν, όμως, την κυπριακή οικονομία. Επιβεβαιώνεται η θέση ότι το λιμάνι είναι στρατηγικής σημασίας και σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να πάει σε ιδιωτικά χέρια. Μπορούσε να μείνει στα χέρια του κράτους, να εκσυγχρονιστεί και να επεκταθεί, εξυπηρετώντας πρώτιστα την κυπριακή οικονομία και το εθνικό συμφέρον.