Αέρας από το μέλλον…

Της Κάλιας Ανδρέου

Ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος -που μόνο χρυσόστομος δεν είναι- δεν άντεξε για άλλη μια φορά και τοποθετήθηκε για τα της Παιδείας «στολίζοντας» με αρκετά επίθετα τους εκπαιδευτικούς που διαδήλωσαν έξω από το Υπουργείο Παιδείας.

Ένιωσε ντροπή, λέει, όταν είδε τους εκπαιδευτικούς στους δρόμους, ενώ πρόσθεσε ότι όταν διαπίστωσε και τον όγκο των εκπαιδευτικών που διαδήλωναν ενάντια στις ενέργειες του Υπουργού Παιδείας, αντιλήφθηκε ότι το κακό έχει παραγίνει…

Δεν θα σταθώ περαιτέρω στα λεγόμενα του Μακαριότατου. Οι επαναλαμβανόμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές του ευρύτερου τρόπου λειτουργίας του συστήματος, ειδικότερα κατά την τελευταία 6ετία είναι γνωστές.

Ο Μακαριότατος έρχεται κάθε φορά να τις επαναλάβει σφραγίζοντάς τες με έναν πολύ «αυθόρμητο» τρόπο που κάθε φορά επιβεβαιώνονται οι άριστες σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας.νΤο πρόβλημα δεν είναι όμως, οι άριστες τους σχέσεις, αλλά το δικαίωμα που δίνεται από το Κράτος στην Εκκλησία να παρεμβαίνει. Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με την παιδεία, θα έπρεπε τουλάχιστον να τεθούν κάποια όρια.

Γιατί, ο χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου θα έπρεπε να είναι κυρίως πολυπολιτισμικός, εκφράζοντας όλες τις ομάδες της κοινωνίας, αλλά και αυτών που δεν έχουν και ούτε θέλουν να έχουν την οποιαδήποτε σχέση με την Εκκλησία και ειδικότερα με οποιοδήποτε είδος θρησκείας.

Η δημόσια εκπαίδευση δεν θα έπρεπε να εκπροσωπείται από ανθρώπους αυταρχικούς που εξυπηρετούν τις άθλιες αυτές νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Που ο διάλογος γι’ αυτούς σημαίνει ενημέρωση και κατ’ επέκταση επιβολή των απόψεών τους.

Το γεγονός ότι οι πολιτικές αυτές έχουν επεκταθεί μέχρι και στη δημόσια παιδεία, το έχει επιβεβαιώσει και ο κύριος Αβέρωφ με τις πρόσφατες δηλώσεις του περί στήριξης της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Θέλει να την κάνει πιο «ελκυστική» λέει, για να μειώσει τη ζήτηση στη δημόσια εκπαίδευση ώστε να μειωθούν οι δαπάνες.

Η αλήθεια είναι ότι, όσες φορές κι αν προσπαθήσει κανείς να λύσει αυτή τη «μαθηματική πράξη» το αποτέλεσμα σίγουρα δεν φτάνει στην επένδυση της δημόσιας παιδείας, αλλά ξεκάθαρα στη στήριξη των μεγαλοκαρχαριών.

Η διαδήλωση των εκπαιδευτικών ήταν μια κοινωνική διαμαρτυρία ενάντια στις επιβαλλόμενες πολιτικές της κυβέρνησης. Και αυτό είναι κάτι το οποίο πρέπει να γίνει αντιληπτό σε όλους όσοι εθελοτυφλούν στα αγνά αιτήματα των εκπαιδευτικών, που έχουν να κάνουν γενικότερα για τον χαρακτήρα της δημόσιας παιδείας.

Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού από τα ξεκάθαρα αίτια της διαμαρτυρίας είναι ανώφελη. Η κοινωνική αυτή διαμαρτυρία έφερε έναν αέρα του μέλλοντος στο άθλιο αυτό παρόν που είμαστε υποχρεωμένοι να ζούμε.

Ή που νομίζουν, ότι θα ανεχθούμε να ζούμε.

Η κοινωνική αυτή διαμαρτυρία θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο για τη μαζική προσέλευση κόσμου, αλλά και για την παρουσία Τ/κ εκπαιδευτικών, που πέρασαν το οδόφραγμα για να σταθούν πλάι στους Ε/κ συναδέλφους τους. Και αυτό δίνει ακόμα πιο βαθύτερο νόημα.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy