Αλληλεγγύη η απάντηση στο ρατσισμό!

Της Έλπις Γεωργίου

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης και Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού ήταν η χθεσινή. Πολλές φορές η ποίηση μάς υπενθυμίζει τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά που κάποιοι έχουν ξεχάσει. Η ποίηση μάς αφυπνίζει και μας τονίζει ότι έχει αλλοτριωθεί ο άνθρωπος από το πραγματικό νόημα της ύπαρξής του.

Ας πούμε τώρα για το ρατσισμό. Πρώτα πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα τι είναι αυτό που γεννά το ρατσισμό και την ξενοφοβία, τους πολέμους και τη φτώχεια, τα μαζικά κύματα προσφύγων και μεταναστών. Όλοι ξέρουν την απάντηση αν και καμώνονται πως δεν καταλαβαίνουν ή δεν γνωρίζουν. Ο ιμπεριαλισμός και το εκμεταλλευτικό σύστημα γεννούν αυτά τα φαινόμενα! Η επόμενη ερώτηση είναι πώς αντιδρούμε. Αλληλεγγύη και κοινός αγώνας των λαών είναι η απάντηση.

Οι διάφοροι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κατά του ρατσισμού, είναι οι ίδιοι που αναπαράγουν το σύγχρονο, ραφιναρισμένο και ύπουλο ρατσισμό, με θύματα πρόσφυγες και μετανάστες.

Ο κάθε φιλειρηνιστής καλείται να συνεχίσει να εκφράζει την αλληλεγγύη του απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Καλείται να απομονώσει τους φασίστες και ναζιστές, που εκμεταλλεύονται τα προβλήματα για να διαδώσουν τις αποκρουστικές θεωρίες τους.

Ο κάθε φιλειρηνιστής καλείται να παλέψει ενάντια στην παρουσία του ΝΑΤΟ, το οποίο πρέπει να διαλυθεί! Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ οδηγούν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των προσφύγων και στο μαζικό εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών σε διάφορες χώρες-μέλη.

Θέλω να καταλήξω όπως ξεκίνησα αυτό το άρθρο. Η ποίηση δίνει και αυτή τις απαντήσεις της… Στριφογυρίζει πάλι στο μυαλό μου ο Τάσος Λειβαδίτης και το ποίημα «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος».

Έγραψε, λοιπόν, ο Λειβαδίτης…

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες μα ούτε βήμα πίσω. Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων, κάθε χειρονομία σου σαν να γκρεμίζεις την αδικία. Και πρόσεξε: μην ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις πολιτείες, μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα

αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου,

έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς

εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω απ’τις οβίδες.

Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…

Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος

αφού όλο και νέοι αγώνες θ’ αρχίζουμε στον κόσμο

αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.