Της Νίκης Κουλέρμου
Είναι λυπηρό γιατί επιμένουν κάποιες των πολιτικών δυνάμεων και τα παπαγαλάκια τους να αναμηρυκάζουν το «τι Τατάρ, τι Ακιντζί», ακόμα και μετά την επικράτηση του διχοτομιστή και εθνικιστή Τατάρ, στην προχθεσινή εκλογική αναμέτρηση με τον κ. Ακιτζί, με διαφορά της τάξης των 5.000 ψήφων. Με μανδύα την εξάρτηση –πολιτική και οικονομική– των κατεχομένων και της τ/κ κοινότητας από την Τουρκία εξισώνουν και ισοπεδώνουν την ειδοποιό ιδεολογικο-πολιτική διαφορά των δύο και διερωτάσαι αν εθελοτυφλούν ή αν υπάρχει οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα πίσω από αυτή τη στάση τους. Με προβληματίζει πραγματικά η θέση που διατυπώνει το ΔΗΚΟ και ο πρόεδρός του ότι: «Κανένας Τ/κ πολιτικός δεν καθορίζει τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Αντίθετα επιβεβαιώνεται και πάλι ο απόλυτος έλεγχος της Τουρκίας στα κατεχόμενα». Παρόμοια ήταν και η τοποθέτηση της ΕΔΕΚ μετά την ανακοίνωση των χθεσινών αποτελεσμάτων.
Αλήθεια, όμως, αν δεν βλέπουν διαφορά μεταξύ των πολιτικών της τ/κ κοινότητας, θα αποδέχονταν παρόμοια προσέγγιση για τους πολιτικούς που ζητούν μέσα από εκλογικές αναμετρήσεις να διαχειριστούν τις τύχες της ε/κ κοινότητας και το Κυπριακό; Αντιλαμβανόμαστε πως η απάντηση είναι αρνητική. Άρα ποια σκοπιμότητα κρύβει αυτή η συνεχής υποβάθμιση των πολιτικών δυνάμεων και πολιτικών και των αντιστάσεών τους απέναντι στην κατοχική Τουρκία; Υποκρύβει κάτι άλλο; Θέλουν μήπως να χαρίσουν την τ/κ κοινότητα και μαζί της και τα κατεχόμενα στην Τουρκία; Να παραδοθούμε στο κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με την Τουρκία και άρα να υποκύψουμε άβουλοι και μοιραίοι στη δεύτερη καλύτερη λύση, της μη λύσης ή της επιβολής της διχοτόμησης διά της παρέλευσης του χρόνου, όπως έλεγε το δόγμα Δούντα;
Η Τουρκία επιδίωκε και επιδιώκει εδώ και χρόνια την παγίωση των τετελεσμένων και στην επέκτασή τους, όπως κάνει τα τελευταία τρία χρόνια μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντανά, και ασφαλώς στις παρεμβάσεις της προς την τ/κ κοινότητα ενδιαφέρεται –και εργάζεται απροκάλυπτα προς τούτο– για να εξασφαλίσει ότι στην ηγεσία θα έχει όσο γίνεται πολιτικούς που υιοθετούν τις πολιτικές της, χειραγωγούνται από την Τουρκία και σαν μαριονέτα της θα ακολουθήσουν τις ντιρεκτίβες της. Αυτό έκανε και όλη αυτή την πενταετία. Έβαλε δουλειά μπροστά αμέσως μετά το Κραν Μοντανά… με τη σύσκεψη Τσαβούσογλου όπου τέθηκε η αλλαγή βάσης λύσης. Αν βοήθησε με οποιονδήποτε τρόπο η ε/κ πλευρά ή ο ίδιος ο κ. Αναστασιάδης θα το δείξει η συνέχεια. Ο Ακκιντζί δεν ήταν αυτής της «ομοταξίας» και γι’ αυτό δέχθηκε λυσσαλέο πόλεμο από την Τουρκία. Ένας πόλεμος που εντάθηκε όταν ο κ. Ακιντζί δημόσια κατηγόρησε την Τουρκία ότι η επέμβασή της στη Συρία δεν ήταν ειρηνευτική επιχείρηση γιατί από αυτήν ρέει αίμα, όπως δεν ήταν ειρηνευτική επιχείρηση αυτό που έκανε το 1974 με την εισβολή της στην Κύπρο…
Υπάρχει και ένα άλλο ερώτημα προς όσους ισοπεδώνουν τους δύο πολιτικούς: Αν είναι η Τουρκία που κάνει κουμάντο στο Κυπριακό, τότε γιατί επέλεξε να προχωρήσει στο άνοιγμα των Βαρωσίων, με το οποίο συμφωνούσαν Τατάρ και Οζερσάι, όχι όμως ο Ακιντζί; Ο Ακιντζί, πάντως, δεν κιότεψε να βροντοφωνάζει ότι το άνοιγμα των Βαρωσίων θα φέρει σε σύγκρουση την τ/κή με τη διεθνή κοινότητα…
Μήπως τελικά πίσω από αυτή την ισοπέδωση κρύβουν κάποιο άλλοθι για τη μη λύση;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
