Αμυδρές οι ελπίδες

Της Μαρίας Φράγκου

Η Τζέιν Χολ Λουτ ήρθε, είδε και απήλθε. Και είναι περισσότερο από φανερό, μετά και τις χθεσινές και προχθεσινές επαφές της στο νησί, πως το τοπίο για τους όρους αναφοράς παραμένει ακόμα θολό και πως οι ελπίδες για συμφωνία στους όρους είναι αμυδρές. Όπερ μεθερμηνευόμενον, μετατίθεται κι άλλο η επανέναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας.

Έτσι, λοιπόν. Από τη μια καθυστέρηση στην άλλη. Και ο χρόνος περνά και το χάσμα μεγαλώνει και οι διαφορές γιγαντώνονται. Και τα περιθώρια ολοένα και στενεύουν. Οι γενιές Ε/κ και Τ/κ που έζησαν μαζί λιγοστεύουν, τα οδοφράγματα καθίστανται η μόνη οδός συνεννόησης, συνεργασίας και συνεύρεσης ανθρώπων της Κύπρου που ονειρεύονται μια πατρίδα επανενωμένη και παθιάζονται με το στόχο αυτό.

Είδε τους δύο ηγέτες, λοιπόν, η ειδική απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ. Και Κυριακή και Δευτέρα. Η πληροφόρηση από ανύπαρκτη έως μηδαμινή. Μας αρκεί, νομίζει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η διαβεβαίωσή του πως είναι έτοιμος να ξεκινήσει «και σήμερα το διάλογο από εκεί όπου διεκόπη τον Ιούλιο του 2017». Μα από τον Ιούλιο του 2017 ακούμε γι’ αυτή την ετοιμότητα. Τι κάνει για να την αποδείξει δεν μας λέει ο κ. Νίκος Αναστασιάδης.

Ιδιαίτερη αίσθηση έκανε το γεγονός της μακράς συνάντησης της κας Λουτ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Σχεδόν τρεις ώρες, σε αντίθεση με την μιας ώρας συνάντηση της ειδικής απεσταλμένης με τον Τ/κ ηγέτη.

Τι να σημαίνει άραγε; Ο Μουσταφά Ακιντζί λέει στην κα Λουτ «όχι σε λύση, δεν διαπραγματεύομαι», γι’ αυτό και τόση λίγη ώρα η συνάντησή τους; Ή τής λέει με ξεκάθαρο τρόπο αυτό που δηλώνει συχνά: Προσήλωση σε λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας;

Και γιατί τρεις ώρες με τον Πρόεδρο Αναστασιάδη; Μήπως γιατί η κα Λουτ δεν πείθεται για τις ειλικρινείς μας προθέσεις και ο κ. Αναστασιάδης πασκίζει να την πείσει; Ή γιατί η κα Λουτ πιέζει την πλευρά μας; Και την πιέζει προς ποια κατεύθυνση; Της αποδοχής όλων όσων η Τουρκία θέτει στο τραπέζι;

Ή τα Ηνωμένα Έθνη ροκανίζουν το χρόνο; Αυτή η εκτίμηση κι αν είναι ανεδαφική, γιατί ιδιαίτερα αυτός ο ΓΓ του ΟΗΕ μπήκε για τα καλά και στα ουσιαστικά στο Κυπριακό. Δεινός διπλωμάτης, ο Αντόνιο Γκουτέρες απέδειξε πως θέλει λύση όχι πατσιαρίσματα. Και στο θέμα του Κυπριακού, πρόπερσι στο Κραν Μοντανά, απέδειξε την αποφασιστικότητά του να συμβάλει στη λύση του Κυπριακού.

Γιατί λοιπόν το καλάθι των προσδοκιών και από αυτή την προσπάθεια των Ηνωμένων Εθνών είναι μικρό; Γιατί χρειάζεται τόσος χρόνος με τον ένα ηγέτη και τόσος με τον άλλο; Ο Ακιντζί διαμηνύει για την προσήλωσή του σε λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, γεγονός που τον φέρνει σε σύγκρουση με την Άγκυρα. Ο δικός μας ηγέτης πείθει ότι παραμένει προσηλωμένος στα συμφωνηθέντα; Δύσκολο να απαντήσει κανείς. Αν παραμένει προσηλωμένος στα συμφωνηθέντα κι αν όντως εννοεί ότι είναι έτοιμος να συνεχίσει τη διαπραγμάτευση από εκεί που έμεινε το καλοκαίρι του 2017, πρέπει να πείσει για αυτό. Μόνο με τον Ακιντζί απέναντι θα μπορέσει να προχωρήσει η διαδικασία. Κι αφού το λέει και ο ίδιος πως αλλού κοιτάζει ο Ακιντζί και αλλού ο Οζερσάι -που προαλείφεται για την ηγεσία των Τ/κ- γιατί δεν βοηθά η πλευρά μας την κατάσταση όσο στα πράγματα παραμένει ο νυν ηγέτης των Τ/κ;

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy