Του Γιάννη Κακαρή
Άνθρωποι που έχασαν τα πάντα και αναγκάστηκαν να ξεκινήσουν τη ζωή τους από το µηδέν, µη έχοντας ούτε στέγη πάνω από το κεφάλι τους, σήµερα αναγκάζονται να ζουν σε τριτοκοσµικές συνθήκες µε κίνδυνο ακόµα και τη ζωή τους.
Βλέπουν καθηµερινά το φως της δηµοσιότητας περιπτώσεις όπου πολυκατοικίες που βρίσκονται σε προσφυγικούς οικισµούς αφέθηκαν σε αποσύνθεση. Ωστόσο αυτό δεν φαίνεται να είναι αρκετό αφού παρατηρείται µεγάλη καθυστέρηση στη λήψη µέτρων.
Τοίχοι αποκοµµένοι από το υπόλοιπο οικοδόµηµα, πατώµατα να έχουν υποστεί καθίζηση και κοµµάτια σοβά που αποκολλώνται ανά πάσα ώρα και στιγµή, είναι µερικές από τις εικόνες που µπορεί ο κάθε ένας να δει σε επίσκεψή του σε αυτούς τους χώρους. Αισθητή επίσης είναι και η απουσία ανελκυστήρων στις πολυκατοικίες, αναγκάζοντας έτσι ανθρώπους υπερήλικες να ανεβοκατεβαίνουν αρκετούς ορόφους καθηµερινά. Σε όλες τις περιπτώσεις οι πρόσφυγες, αυτό που αιτούνταν, είναι όπως το κράτος τούς αντιµετωπίσει ως ανθρώπους και να καταστήσει βιώσιµη την πολυκατοικία στην οποία διαµένουν. Σε µια πρώτη επαφή µε τους ένοικους των πολυκατοικιών γίνεται αντιληπτή η αγωνία τους µήπως και γίνουν οι ίδιοι θύµα αυτής της ολιγωρίας. Μιας ολιγωρίας η οποία οδήγησε, σχετικά πρόσφατα, σε θάνατο ηλικιωµένου.
Ο λόγος ήταν η απουσία ανελκυστήρα, καθώς όταν χρειάστηκε να µεταφερθεί εσπευσµένα στο νοσοκοµείο, ήταν αδύνατο να κατέβει από τις σκάλες, αναµένοντας ανυψωτικό µηχάνηµα. Ένα σηµαντικό βήµα για τη διάγνωση του προβλήµατος που υπάρχει σε κάθε προσφυγική πολυκατοικία ανά το παγκύπριο καθώς και για να διαπιστωθεί το εύρος της κατάστασης, είναι η διενέργεια µελέτης στατικής επάρκειας των κτιρίων. Κάτι που όπως ειπώθηκε στην επιτροπή προσφύγων φτάνει στο τέλος. Παρ’ όλα ταύτα σύµφωνα µε τους αρµόδιους, φαίνεται τα αποτελέσµατα να είναι αρκετά ικανοποιητικά. Αυτό όµως δεν αντικατοπτρίζει την πραγµατικότητα, καθώς άλλο είναι κατά πόσο µπορεί ένα κτίριο να αντεπεξέλθει σε πιθανότητα σεισµού και άλλο είναι τα θέµατα γενικής συντήρησης. Επίσης προκύπτει και το θέµα κατά πόσο αξίζει να συντηρηθεί µια πολυκατοικία ή να ανοικοδοµηθεί. Κάτι που επίσης είναι σηµαντικό, είναι το γεγονός πως το µπετόν έχει περίπου 50 χρόνια ζωής.
Ως εκ τούτου είναι αναγκαίος ο κεντρικός σχεδιασµός και προγραµµατισµός ανοικοδόµησης των περισσότερων πολυκατοικιών αφού έχουν συµπληρώσει ήδη 40 χρόνια ζωής. Μάλιστα οι νέες πολυκατοικίες θα πρέπει να έχουν µεγαλύτερο αριθµό διαµερισµάτων τα οποία να αξιοποιηθούν για την ευρύτερη στεγαστική και κοινωνική πολιτική του κράτους.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
