Αντί κροκοδείλια δάκρυα, να λάβουν μέτρα

ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι στην προσπάθειά τους να διασχίσουν τη Μεσόγειο με την ελπίδα ότι θα βρουν ένα καλύτερο μέλλον χάνουν τη ζωή τους πέφτοντας θύματα εκμετάλλευσης των διακινητών, η Κομισιόν παρουσίασε τις προτάσεις της για το μεταναστευτικό.

Συγκεκριμένα, προτείνεται μεταξύ άλλων επιχείρηση κατά των δικτύων διακινητών μεταναστών στη βόρειο Αφρική μαζί με μηχανισμό κατανομής προσφύγων μεταξύ των χωρών της ΕΕ. Μάλιστα, όπως ήδη μετέδωσαν και διεθνή ΜΜΕ, πληροφορίες αναφέρουν πως η επιχείρηση κατά των δικτύων διακινητών ενδέχεται να εμπλέξει και χερσαίες δυνάμεις.

Επίσης έχει τεθεί και η πρόταση να υπάρχει κατανομή των προσφύγων σε όλες τις χώρες της Ε.Ε και όχι οι πρόσφυγες να παραμένουν στις χώρες που πρώτα φθάνουν. Εντός Μαΐου αναμένεται η Κομισιόν να προαναγγείλει πρόταση για πλαίσιο επανεγκατάστασης προσφύγων σε όλη την ΕΕ για 20.000 θέσεις.

Ηδη όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, από τις χώρες που δεν επηρεάζονται, όπως είναι η Βρετανία και χώρες της ανατολικής Ευρώπης, ακούστηκαν και οι πρώτες αντιδράσεις. Ωστόσο, η δήλωση του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Φρανς Τίμερμανς, πως «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό να λέμε στην ΕΕ ότι πρέπει να σταματήσουν να πεθαίνουν άνθρωποι στη Μεσόγειο, αλλά να μένουμε σιωπηροί όταν εγείρεται το ερώτημα τού τι πρέπει να γίνει με αυτούς τους ανθρώπους» φανερώνει το μέγεθος της τραγωδίας που συντελείται αλλά και των ευθυνών όλης της Ευρώπης.

Πέραν όμως από τον «πόλεμο» κατά των διακινητών αλλά και το διαμοιρασμό των μεταναστών, το ζήτημα παραμένει. Οσο η κατάσταση στις χώρες από τις οποίες κυρίως προέρχονται οι μετανάστες είναι αφόρητη, είτε λόγω πολέμων, είτε λόγω φτώχειας και εξαθλίωσης δεν θα αλλάξουν και πολλά.

Ισως να υπάρξει κάποια βελτίωση αριθμητικά, αλλά ουσιαστικά πάλι θα συνεχίζουν να υπάρχουν μετανάστες αναζητώντας ασφάλεια, ένα πιάτο φαΐ, μια ελπίδα για το αύριο. Είναι άλλωστε παραδεκτό ότι η Ε.Ε. τόσο καιρό απλά κλείνει τα μάτια μπροστά στο τεράστιο έγκλημα που συντελείται.

Το τελευταίο πολύνεκρο ναυάγιο στις ακτές της Ιταλίας ανάγκασε κατά κάποιο τρόπο τους Ευρωπαίους ηγέτες να αντιληφθούν ότι πρέπει να λάβουν το λιγότερο κάποια μέτρα. Επίσης να αντιληφθούν ότι Ευρώπη δεν είναι μόνο οι χώρες του Νότου που δέχονται τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά ρεύματα και επιμερίζονται το μεγαλύτερο βάρος στις επιχειρήσεις διάσωσης και υποδοχής των μεταναστών.

Η επανεγκατάσταση προσφύγων σε όλες τις χώρες είναι μια αρχή. Είναι σημαντικό να υπάρξει μια ισότιμη κατανομή βαρών στη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στη βάση της αναλογίας πληθυσμού αλλά και του ΑΕΠ των χωρών από τη στιγμή που κάποιες χώρες έχουν περισσότερες οικονομικές δυνατότητες από κάποιες άλλες.

Ηρθε η ώρα λοιπόν να ληφθούν μέτρα που θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την κατάσταση και όχι μπροστά στην τραγωδία απλά να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα.