Της Μαρίας Φράγκου
Η Ελλάδα στο θέμα του προσφυγικού/ μεταναστευτικού οδηγείται ολοένα και δεξιότερα. Τις πολιτικές του Όρμπιν στην Ουγγαρία και του Σαλβίνι στην Ιταλία έχει ζηλέψει ο Μητσοτάκης και τρέχει ασθμαίνοντας να τους μοιάσει. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι αποφάσεις που παίρνει η ελληνική κυβέρνηση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ετοιμάζει κλειστά κέντρα για μετανάστες και πρόσφυγες, ένα σύγχρονο Αλκατράζ ή ένα μοντέλο Γκουαντάναμο. Η ακατοίκητη και έρημη νησίδα Λέβιθα θα είναι ο χώρος υποδοχής προσφύγων/μεταναστών, σύμφωνα με τα όσα παρουσίασε -χωρίς να κατονομάζει το χώρο- ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής.
Κλειστά κέντρα για μετανάστες και πρόσφυγες, λοιπόν, γιατί η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη απειλείται από αυτό τον κόσμο. Κυβερνητική θέση είναι εξάλλου, αφού το προσφυγικό/μεταναστευτικό έχει εκχωρηθεί στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ερημονήσι, λοιπόν, χωρίς υποδομές, που υπάγεται διοικητικά στη Λέρο και βρίσκεται σε απόσταση 8 ναυτικών μιλίων από την Αμοργό και 6 ναυτικών μιλίων από την Κίναρο, όπως γράφει η Εφημερίδα των Συντακτών. Το νησί είναι σχεδόν ακατοίκητο και αποτελεί απομονωμένο καλοκαιρινό προορισμό για τουριστικά σκάφη, καθώς δεν έχει αντίστοιχες υποδομές φιλοξενίας. Είναι γνωστό κυρίως γιατί αποτελεί μήλον της Έριδος με αφορμή ένα επενδυτικό σχέδιο εγκατάστασης αιολικών πάρκων σε αρκετά απομονωμένα νησιά, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, κατοικείται από μία οικογένεια και μόνο. Παράλληλα, είναι προστατευόμενη περιοχή Natura και έχει ενταχθεί στις δράσεις για την προστασία του μαυροπετρίτη και του αιγαιόγλαρου. Λεπτομέρειες για τη φιλοπρόοδη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη…
Νησιά-φυλακές, για να κρατούνται οι αιτούντες άσυλο, οικογένειες και ανήλικοι. Πού πάει το δίκαιο-διεθνές και ευρωπαϊκό; Εγκλωβισμός και καταστολή. Πάλι λεπτομέρειες για τη δεξιά και ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και πάμε στα δικά μας. Η «απειλή» για τους αυξανόμενους αριθμούς προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας έγινε το μότο της κυβέρνησης. Η «μαύρη τρύπα» από τα κατεχόμενα, επίσης. Αυτό το τελευταίο δεν το αμφισβητώ, αλλά πώς οι αριθμοί το αποδεικνύουν;
Όλες τις προηγούμενες ημέρες χύναμε κροκοδείλια δάκρυα για τους δυστυχείς Σύρους που τους βομβαρδίζει ο Ταγίπ Ερντογάν. Και καλά κάναμε και κλαίγαμε για τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων. Για πρώτη φορά, ίσως, και αυτοί που νυχτοξημερώνονται μετρώντας ανύπαρκτα μηδενικά σε επιταγές που τάχα παραχωρούνται στους πρόσφυγες, είδαν με συμπάθεια αυτούς τους ανθρώπους. Μόνο όμως από μακριά. Μόλις έμαθαν πως μια βάρκα από πρόσφυγες από τη Συρία έφτασε στα παράλιά μας ξέχασαν τη λύπη και τα δάκρυα.
Το μόνο καλό που άκουσα από τη σύσκεψη αρμοδίων -γιατί έλειπε η Υπάτη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες, δεν είδα πουθενά ότι συμμετείχε, εκτός κι αν δεν το πρόσεξα- είναι η επίσπευση των διαδικασιών εξέτασης αιτήσεων πολιτικού ασύλου.
Η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη στην Κύπρο. Ας μη διογκώνουμε το ζήτημα για να εκτρέφουμε κι άλλο το ρατσισμό των ρατσιστών.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
