Του Δημήτρη Παλμύρη
Ζιβανίες και βόλτες στη Λήδρας, θέατρα στη Σαλαμίνα, ποδοσφαιρικοί αγώνες: Πρώτο τραπέζι πίστα ο Πρόεδρος. Πολιτική ισότητα,σταθερότητα θέσεων, πολιτική βούληση: Όχι!Αυτά τώρα τι να τα σκαλίζουμε; Πόσες φορές να πει η Αριστερά πως η επαναπροσέγγιση δεν είναι ψυχοθεραπεία. Πόσες φορές να δεί ξει πως (πρέπει να) έχει πολιτικό περιεχόμενο; Από το να πολεμά κάτι η Δεξιά, ίσως είναι χειρότερο όταν το κάνει «δικό» της. Έγινε λοιπόν η «casual» συνάντηση με το «σύνοικο στοιχείο» (όπως λένε στην Πινδάρου τους Τ/κ) επικοινωνιακή κολυμβήθρα του Σιλωάμ για το Προεδρικό.
Άστε τώρα τα Κραν Μοντανά, τα Πελεράν. Ξεχάστε αποκεντρώσεις, νέες ιδέες, ξεχασμένα πρακτικά, προφορικά έγγραφα. Υπάρχει θέληση για λύση! Δεν τον είδατε που πήγε και στο ματς; Τι άλλο θέλετε τώρα; Πολιτική ισότητα; Κοίτα μια τρίπλα! Είπαμε, χρειάζεται αυτό το στοιχείο. Καλοί οι συμβολισμοί και οι πράξεις αυτές. Εκατό συναυλίες να κάνουμε και διακόσια πάρτι. Αλλά θα συζητήσουμε επί της ουσίας να πάμε και ένα βήμα παρακάτω; Η σχέση μας με τους Τ/κ είναι ψυχαγωγική; Ναι, ο πολιτισμός ενώνει.
Να μοιραστούμε και κανένα πίνακα μαζί τους να τον έχουμε εκ περιτροπής. Αλλά τι θα γίνει επιτέλους με την εξουσία; Αυτή είμαστε έτοιμοι να την μοιραστούμε εκεί στο Προεδρικό;
Μπα! Πέντε μέρες θα κοσκινίζουμε. Θα διερωτόμαστε μετά εάν είναι αλεύρι καλαμποκιού. Θα θυμηθούμε τις συνέπειες της γλουτένης. Θα ρωτάμε αν υπάρχει ΝΑΤΟϊκή μαγιά.Αλλά στον φούρνο δεν θα καταλήξουμε. Όσα ματς και να δούμε, όσες τραγωδίες και να παιχτούν και όσο στρακόττο κι αν γίνουμε από τις δικοινοτικές ζιβανίες.
Και είναι άξιον απορίας, ποιο ακροατήριοδιψά για show αντί ουσίας; Ποιοι νιώθουν να απαλλάσσονται από την ευθύνη που ακόμη χειροκροτάνε ένα τέτοιο Πρόεδρο; Υπάρχει η «παρεούλα» εντός ΔΗΣΥ που το έπαιζε ευαίσθητη με τα θέματα λύσης; Αυτοί τώρα την έχουν βρει στη δίνη των στρατιωτικών συνεργασιών με το Ισραήλ και την Ελλάδα. Ιμπεριαλισμός και μητέρα πατρίδα έδεσαν με την Τουρκία έξω. Άμα ικανοποιηθεί ο Πομπέο, τι να μοιράζουμε αρμοδιότητες με τους «σύνοικους». Έξω και αυτοί.
Από την άλλη, ίσως υπάρχουν ακόμη κάποιοι εθελοτυφλούντες που περιμένουν τέτοιες κινήσεις για να ελπίσουν. Ίσως να γίνονται για μάτια στις Βρυξέλλες. Λίγη σημασία έχουν όλα αυτά. Το σημαντικό είναι πως δεν κοστίζουν. Άμα νιώθει ασφαλής η κυρίαρχη ακροδεξιά πως δεν υπάρχει πιθανότητα λύσης, τι έχει να χάσει ο Πρόεδρος άμα παρευρεθεί σε τέτοιες εκδηλώσεις; Τουλάχιστον να έκαναν και καμία συναυλία της προκοπής με κανένα ροκ θρύλο να γουστάρουμε και εμείς;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
