Αυτούς να λυπάστε, γι’ αυτούς να ντρέπεστε

Της
Πέρσας Πολυβίου

 

Για πείτε μας, κυρία Υπουργέ της Δικαιοσύνης. Για ποιο πράγμα λυπάστε ακριβώς;

Για τη θέση μιας 35χρονης εργαζόμενης που δουλεύει ολημερίς, μπορεί και δύο δουλειές, για ένα μισθό κουτσουρεμένο; Για τη θέση μιας 35χρονης μητέρας που μη έχοντας πού να αφήσει τα παιδιά της ρισκάρει να τα αφήσει στην τύχη τους; Για τη θέση μιας 35χρονης μονογονιού που επωμίζεται τα βάρη των παιδιών και του σπιτιού μονάχη; Για τη θέση μιας 35χρονης γυναίκας που, προφανώς, δεν έχει ώρα να δει τον εαυτό της στον καθρέφτη, πόσω μάλλον να ασχοληθεί με αυτόν;

Για τη θέση ενός 2χρονου, που ενώ στην ηλικία του μόνο την παρουσία της μάνας χρειάζεται, δεν μπορεί να την έχει; Για τη θέση ενός 7χρονου που αναζητεί πάρκο να παίξει χωρίς να έχει κάποιον να τον ακολουθήσει; Για τη θέση ενός 13χρονου που ανέλαβε καθήκοντα γονιού στην προσπάθεια να βοηθήσει χάνοντας αυτόματα από την παιδικότητά του; Ή μήπως για τους 60χρονους παππούδες που στο τέλος αναλαμβάνουν, είτε μπορούν είτε όχι, τα βάρη των παιδιών τους μη έχοντας επιλογή; Τη θέση ποιου ακριβώς λυπάστε περισσότερο; Ποια απ’ όλες τις ηλικίες είναι άραγε η πιο αδικημένη;

Δεν αμφισβητούμε τις ευαισθησίες σας. Το περιστατικό με τη νεαρή μητέρα που άφησε τα παιδιά της μόνα για να δουλέψει ευαισθητοποιεί και τον πιο αναίσθητο. Επαινούμε τη βοήθειά σας προς τη γυναίκα αυτή και τα παιδιά της.

Για κάντε όμως και ένα βήμα παραπέρα… Όπως μπήκατε στο Προεδρικό και βάλατε σε τάξη τους φρουρούς του, μπείτε ξανά και διαμαρτυρηθείτε -χωρίς να λυπάστε κανέναν αυτή τη φορά- που η Αστυνομία αντί να συλλαμβάνει εγκληματίες, προβαίνει σε συλλήψεις απεγνωσμένων εργαζομένων και ψάχνει να βρει σε ποιον ανήκουν ανεπιτήρητα παιδιά. Χρησιμοποιήστε τη θέση σας και ενεργοποιήστε τους όμοιούς σας να δώσουν λύσεις. Πείτε στην Υπ. Εργασίας να ασχοληθεί με τον κατώτατο μισθό, πείτε στον Υπ. Οικονομικών να σταματήσει τις εκποιήσεις και να ελέγξει τα επιτόκια, πείτε στον Υπ. Εσωτερικών πως μάνα εργαζόμενη μπορεί να είναι και μια αλλοδαπή που ζει στην Κύπρο.

Η κοπέλα χθες δεν είναι η μόνη που κατέφυγε σε «αυτοκτονικές» λύσεις για να τα βγάλει πέρα. Δεν είναι η μόνη 35χρονη που παλεύει. Δεν είναι η μόνη που απελπίστηκε. Οι κατώτατοι μισθοί, οι αμέτρητες ώρες εργασίας για να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα οδηγούν όλο τον κόσμο έξω από τα σπίτια του να παλεύει να τα κρατήσει, την ίδια ώρα που στην ουσία τα χάνει.

Περιστατικά πολλά για λύπηση. Κάποιοι φταίνε όμως για όλα αυτά και αυτούς πρέπει να λυπάστε και γι’ αυτούς να ντρέπεστε. Επεμβήτε αποφασιστικά, δώστε ανάσες στον κόσμο πριν να έχουμε θύματα και τότε θα πάρετε και τα συγχαρητήριά μας.