Χωρίς όραµα

Της Μαρίας Φράγκου

∆εν το λες και για νέο. Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία. Προϋπολογισµός 2020. Στεγνός, λειψός, χωρίς όραµα και προοπτική. Στενάχωρος και αδιέξοδος. Κοµµένος και ραµµένος στα µέτρα των πολιτικών που θέλουν τον λαό απλά να υποµένει… Κι ας µας είπαν πριν πέντε – έξι χρόνια πως «επίκειται ένα θαύµα». Και πως «η Κύπρος βρίσκεται στο δρόµο ενός νέου οικονοµικού θαύµατος». Κι ας «γυρίσαµε σελίδα». Κι ας βγήκαµε στις περιλάλητες αγορές του κόσµου.

Κι ας µας θωπεύουν κι ας µας λένε γλυκόλογα κι ας µας δίνουν συγχαρητήρια γιατί υποµείναµε το κόστος και βγήκαµε νικητές. Κι ας έγινε το success story το µότο τους… Βλέπετε οι αριθµοί και οι δείκτες είναι κι αυτοί κοµµένοι στα µέτρα της δικής τους φιλοσοφίας. Αυτά δεν τα λέµε για νέο. Τα λέγαµε και πέρσι τέτοιες µέρες, κατά τη συζήτηση του προϋπολογισµού.

Και φέτος τα ίδια λέµε. Γιατί ο προϋπολογισµός της κυβέρνησης δεν απαντά στις ανησυχίες των πολιτών. Γιατί δεν διεκδικεί την ευηµερία του λαού και δεν απαιτεί την ανάπτυξη και την ανάκαµψη της οικονοµίας, συνολικά και αποτελεσµατικά. Μόνο αποσπασµατικά.
Οι πολιτικές κοινωνικής πρόνοιας συρρικνώνονται. Και την ίδια ώρα βρίσκονται και στο εδώλιο.

Γιατί χρεοκόπησε η φιλοσοφία των κυβερνώντων στα ζητήµατα κοινωνικής πολιτικής. Χάνονται άνθρωποι από την έλλειψη πολιτικής που θα στηρίζει ευάλωτους και άτοµα που το έχουν ανάγκη. Οι πολιτικές της λιτότητας περιόρισαν τα κονδύλια, περιορίστηκε και η βοήθεια. Μόνοι και αβοήθητοι πεθαίνουν άνθρωποι, νέα παιδιά, που τους λείπει η οικογενειακή θαλπωρή και στήριξη. Και αντί το κράτος να τα αγκαλιάσει, να τα βοηθήσει, τα αφήνει µόνα είτε στα χέρια βιαστών είτε στην αγκαλιά απάνθρωπων.

Η κυπριακή οικονοµία, µας λένε, γνωρίζει ρυθµούς ανάπτυξης που θα τους ζήλευαν άλλες χώρες που πέρασαν από µνηµόνιο όπως και η δική µας. Για ποια θεαµατική ή σπεκτάκιουλαρ ανάπτυξη, όπως διαφηµίζεται, µιλάµε; Και για ποιους είναι αυτή η θεαµατική ανάπτυξη, άµα οι πολίτες δεν την νιώθουν, δεν τη ζουν;

Τα παιδιά µας γυρίζουν από τις σπουδές τους και νιώθουν ευτυχή άµα βρουν µια δουλειά που θα τους παρέχει, αν µη τι άλλο, έναν στοιχειώδες κατώτατο µισθό. Άλλα παιδιά ψάχνουν ή υποαπασχολούνται. Κι άλλα επιλέγουν την παραµονή στη χώρα σπουδών τους, αναζητώντας µια απασχόληση µε καλύτερες και πιο ελπιδοφόρες προοπτικές. Πόσα παιδιά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στη συγκατοίκηση µε τους γονείς τους για να γλιτώσουν ενοίκια και διατροφή;

Μας λένε για τις θέσεις εργασίας που αυξάνονται, αλλά δεν µας λένε για τη στασιµότητα µισθών και τη συρρίκνωση των εισοδηµάτων. Η ανάπτυξη είναι κοµµένη ραµµένη στα µέτρα ορισµένων. Ποιες µικροµεσαίες επιχειρήσεις έχουν δει τα εισοδήµατά τους να αυξάνονται από τις οικονοµικές πολιτικές της κυβέρνησης; Μια µετά την άλλη βιοτεχνία ή συνοικιακό κατάστηµα κατεβάζει ρολά.

Έκαναν την πώληση διαβατηρίων και την παραχώρηση υπηκοότητας την κότα που γεννά χρυσά αβγά. Ποιοι επωφελούνται; Η Κύπρος πάντως δυσφηµείται. Επωφελούνται λίγοι και ηµέτεροι. Στο ίδιο έργο θεατές και φέτος, λοιπόν. Προϋπολογισµός χωρίς όραµα, χωρίς προοπτική.