Χωρίς προδοσία, κάστρο δεν πέφτει…

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

Λίγες μέρες μετά τον ήχο των σειρήνων, τα κατά Χρυσόστομον Β’ καλά παιδιά του ΕΛΑΜ ξετύλιξαν την καραμέλα που έγινε μόδα εδώ και λίγες βδομάδες, για να δημιουργήσουν προφανώς κι άλλους φανταστικούς εχθρούς που αποσκοπούν στο να κατασπαράξουν την κακόμοιρη Κύπρο.

Θυμήθηκαν λοιπόν, το γλωσσάρι του ΟΑΣΕ για το οποίο οι γνωστοί ξινίζοντες και μονίμως διαμαρτυρόμενοι δημιούργησαν μια μίνι τρικυμία μέσα στο μισοάδειο πλέον ποτήρι του Κυπριακού. Μιλώντας λοιπόν στο Συνέδριο των Απόδημων Κυπρίων, ο εκπρόσωπος του ΕΛΑΜ κ. Γεάδης Γεάδη έκανε λόγο για ξένα κέντρα, τα οποία, κατά τον ίδιο, ”επιδιώκουν με δόλιο τρόπο να επιβάλουν τη λήθη στον κυπριακό Ελληνισμό, με ένα προαιρετικό για τους δημοσιογράφους σήμερα, υποχρεωτικό για όλους αύριο, γλωσσάρι της ντροπής που έχει σαν στόχο να παραχαράξει την Ιστορία”.

Και στο καπάκι, ο εκπρόσωπος του ΕΛΑΜ υπέδειξε προς τους παρευρισκόμενους να μην επιτρέψουν σε κανέναν να παραγράψει την ιστορία και να ξεγράψει την κατοχή. Ασφαλώς, κύριε Γεάδη, και η κατοχή δεν ξεγράφεται. Παραμένει ακόμη μοιρασμένη η Λευκωσία και το συρματόπλεγμα στο τέρμα της Δερύνειας και η σημαία στον Πενταδάκτυλο δεν μπορούν παρά να μας θυμίζουν το αυτονόητο.

Και το αυτονόητο στην περίπτωση αυτή είναι ότι χωρίς προδοσία, κάστρο δεν πέφτει. Και η προδοσία έχει πάντοτε τα ιστορικά της υποκείμενα. Που στην περίπτωση της Κύπρου δεν έπεσαν εξ ουρανού. Είχαν όνομα και επώνυμο. Αφού λοιπόν ο κύριος Γεάδης θέτει σε αυτή τη βάση τη συζήτηση, διερωτώμαι το προφανές.

Εάν σε ένα ακαδημαϊκό σενάριο συνέτασσε ένα δικό του φρασεολόγιο, πώς θα όριζε τη δράση της ΕΟΚΑ Β’; Πώς θα όριζε την ένοπλη πραξικοπηματική επίθεση εναντίον του νόμιμου Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν από 44 χρόνια;

Τα εμφύλια πάθη στα οποία ο κ. Χρήστου, ηγέτης του ΕΛΑΜ, ανέτρεξε στην ομιλία του κατά την καταδίκη των μαύρων επετείων του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής στην ειδική συνεδρία της Ολομέλειας της Βουλής των Αντιπροσώπων, έχουν, όπως και να το κάνει κάποιος, δύο πλευρές.

Την πλευρά της νομιμότητας, της αντίστασης και του αγώνα του εφεδρικού, και την πλευρά της παρανομίας, τα θύματα της οποίας παραμένουν στο μυαλό του κάθε πατριώτη.

Μαρτυρία που παραμένει ανεξίτηλη χάρη στη δουλειά του ΡΙΚ. Οι εκπρόσωποι του ΕΛΑΜ αρνούνται από τα πλέον επίσημα βήματα να μιλήσουν για την ταμπακιέρα της προδοσίας της Κύπρου. Και την ίδια ώρα ψαρεύουν σε πολύ ρηχά νερά. Οι ευρωεκλογές, βλέπετε, ζυγώνουν.