Δεν πείθουν πλέον ο Πρόεδρος και τα παπαγαλάκια του

Του Χρήστου Χαραλάμπους

 

Ακούσαμε και τι δεν ακούσαμε από τον Νίκο Αναστασιάδη σε πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη για τη σήψη και τη διαφθορά που έφτασε στο ζενίθ της επί των ημερών του. Ακολουθώντας τη γνωστή τακτική του, με ύφος και γλώσσα δικηγόρου, ο Πρόεδρος όχι μόνο αποποιήθηκε για μια ακόμα φορά των ευθυνών του, για τις οποίες βοούν και οι πέτρες, για τα όσα σκάνδαλα αποκαλύπτονται γύρω από τη βιομηχανία που στήθηκε με τα «χρυσά» διαβατήρια, αλλά μας είπε και το αμίμητο «ήμουν πλουσιότερος όταν έγινα Πρόεδρος και θα φύγω φτωχότερος».

Και βέβαια, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλη η συμπεριφορά και η όλη εικόνα του κ. Αναστασιάδη ο οποίος, κατά γενική ομολογία, είναι μάστορας στο να κάνει το μαύρο άσπρο κι αυτό το έχουμε διαπιστώσει άπειρες φορές και κατ’ επανάληψη, όχι μόνο στη διάρκεια της εφταετίας που βρίσκεται στο πηδάλιο του κράτους αλλά και στην προηγούμενη πολιτική του καριέρα. Ενδεχομένως να φταίει και το δικηγορικό σύνδρομο που επιβάλλει την προσπάθεια να βγει «κούππα άπαννη» ακόμα και όταν ο κατηγορούμενος θα αποδειχθεί ένοχος.

Και δεν μας φτάνει ο ίδιος ο Πρόεδρος, έχουμε και τα παπαγαλάκια του κομματικού κυβερνητικού χώρου και άλλους παρατρεχάμενους, που εμφανίζονται στα κανάλια και δεν ξέρουν τίποτε άλλο παρά να αναμασούν τα ίδια ανούσια επιχειρήματα, όταν έχουν να αντιμετωπίσουν την κριτική ή έστω τη διαφορετική άποψη για την κυβερνητική πολιτική. Και είναι ακόμα πιο προκλητικό και εξωφρενικό όταν τις περισσότερες φορές αυτοί οι επιστρατευμένοι στην υπεράσπιση και προώθηση της πολιτικής του Προέδρου και της Κυβέρνησης γενικότερα, όχι μόνο δεν έχουν επιχειρήματα και μέσα από τον ξύλινο λόγο τους εμφανίζονται και απορημένοι που δεν μπορείς να δεχτείς αυτά που λένε, αλλά προσπαθούν πάση θυσία να πείσουν ότι για όλα τα κακώς έχοντα φταίνε όλοι οι άλλοι.

Και είναι ακόμα πιο λυπηρό και εξωφρενικό όταν όλα αυτά εκφράζονται από νέους ανθρώπους που αρέσκονται να δηλώνουν «πολιτικοί», πλην όμως το μόνο που πετυχαίνουν είναι να πείθουν (τουλάχιστον τους ορθά και χωρίς παρωπίδες σκεπτόμενους) ότι η δημόσια παρουσία τους, ο τρόπος σκέψης και ο «πολιτικός» λόγος τους, μόνο απογοήτευση προκαλεί και στερεί τους πολίτες από την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Με αυτή την εικόνα αναρωτιέσαι αν πέραν από τα κυβερνητικά και κομματικά παπαγαλάκια, η Κύπρος διαθέτει και πραγματικά πολιτικά μυαλά που θα μπορούσαν να ανατρέψουν κάποιες απαράδεκτες καταστάσεις που είναι και ζημιογόνες για τον τόπο. Και η απάντηση είναι ότι σαφώς και στον τόπο μας έχουμε πολιτικά μυαλά (όπως και μυαλά σε άλλους καίριους τομείς), τα οποία όμως για κάποιους λόγους κρατούνται στο περιθώριο. Και είναι εδώ και τώρα, ενόψει και των εκλογών του ερχόμενου Μαΐου, που πρέπει οι πολίτες να αποδείξουν ότι έχουν κριτήριο.

 

 

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy