Δεν θέλουμε τον οίκτο σας…

Του
Γιάννη Κακαρή

 

Δύο παραδείγματα μάς έδειξαν χθες τις ευαισθησίες του κράτους, οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν γέρνουν προς τους φτωχούς και τους μεροκαματιάρηδες. Αντιθέτως, αν είσαι φτωχός, άνεργος, μικρομεσαίος ή μητέρα μονογονιός και βρεθείς σε «δύο στενά», μαύρο φίδι που σε έφαγε. Το κράτος και η δικαστική εξουσία θα σε τιμωρήσουν χωρίς οίκτο ή ελαφρυντικά προς «παραδειγματισμό» της κοινωνίας. Έστω και αν αυτό το κράτος δεν σου αφήνει άλλη επιλογή.

Εάν όμως είσαι μεγαλοεπιχειρηματίας που ξεζουμίζει τους εργαζομένους και κάνει τα πάντα (νόμιμα και παράνομα), τότε δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Αν το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι να αβγατίσεις τα κέρδη σου, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να θέσεις σε κίνδυνο την υγεία όλων των άλλων, τότε ενδεχομένως να υποστείς την τραγική συνέπεια να σου «τραβήξουν το αυτί».

Από χθες έγινε ακόμη πιο εμφανής ο χαρακτήρας του κράτους μας, με τον τρόπο που χειρίστηκε τη μητέρα που άφησε στο σπίτι τα παιδιά της για να τους προσφέρει τα βασικά προς επιβίωση, όπως και στην περίπτωση νυχτερινού κέντρου που δεν είχε άδεια λειτουργίας και παραβίαζε κάθε μέτρο υγιεινής, γεμίζοντας τα ταμεία του.

Πρόκειται για ταξικό κράτος. Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται, πρόκειται για την κυριαρχία των αστών έναντι των εργαζομένων. Όχι για συμφιλίωση των τάξεων.

Χθες το δικαστήριο αποφάσισε ότι οι ιδιοκτήτες του κέντρου διασκέδασης είναι ένοχοι σε 10 κατηγορίες και έτσι τους υπέβαλε συνολικά (στους 2 ιδιοκτήτες και στην εταιρεία) πρόστιμο €14.400. Δηλαδή όσα χρήματα βγάζει σε μια ανάλογη νύχτα, από τα μισά τραπεζάκια.

Αντιθέτως μια μητέρα μονογονιός, που μη έχοντας άλλη επιλογή άφησε τα 3 παιδιά στο σπίτι για να πάει δουλειά και να τους προσφέρει τα απαραίτητα, οδηγήθηκε στο δικαστήριο. Της απαγγέλθηκαν κατηγορίες και αφέθηκε ελεύθερη με 20.000 εγγύηση, για να κληθεί αργότερα σε δίκη. Ποσό που αντιστοιχεί πιθανώς σε όσα βγάζει σε 2 χρόνια.

Όμως ευτυχώς που υπάρχει και η Υπουργός Δικαιοσύνης, η οποία σαν άλλη μητέρα Τερέζα έσπευσε να εκφράσει τη λύπησή της για το περιστατικό. Δεν θέλουμε τον οίκτο σας, κα Γιολίτη. Δεν θέλουμε τον οίκτο κανενός του σιναφιού σας. Προσωπικά αμφιβάλλω αν έχει καταλάβει τη θέση της μητέρας αυτής… Γιατί πολύ απλά ποτέ δεν ένιωσε ανασφάλεια. Ποτέ δεν ένιωσε πώς είναι να εργάζεσαι νυχθημερόν, αλλά και πάλι να μην μπορείς να εξασφαλίσεις τα απαραίτητα στα παιδιά σου. Ποτέ δεν ένιωσε την ανασφάλεια να μεγαλώνεις παιδιά μέσα σε αυτές τις συνθήκες.

Αυτά που χρειάζεται η κοινωνία είναι ένα πραγματικά κοινωνικό κράτος. Με δομές που να στηρίζουν ουσιαστικά τις μονογονεϊκές οικογένειες. Με πολιτικές που να προσφέρουν μια καλύτερη ζωή και να δίνουν απαντήσεις στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Όχι πολιτικές που να δημιουργούν σύγχρονους σκλάβους.