Δημόσιος κίνδυνος κάποιοι ιεράρχες

Του
Μιχάλη Μιχαήλ

 

Κάποιοι νομίζουν πως όταν μιλούμε για θέματα που έχουν να κάνουν με τους ταγούς της Εκκλησίας, τα έχουμε με τη θρησκεία. Όμως άλλο το ένα κι άλλο το άλλο. Αυτή την περίοδο περνούμε δύσκολα, ο κορονοϊός καραδοκεί παντού και μολύνει με τρομακτικούς ρυθμούς όλο και περισσότερους ανθρώπους.

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε σειρά μέτρων που αφορούν την αποτροπή συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού ανθρώπων σε έναν κλειστό χώρο. Αργότερα πρόσθεσε και το ότι σε έναν μικρό χώρο ο αριθμός πρέπει να είναι πολύ περιορισμένος και να κρατάνε απόσταση 8 τετραγωνικών μέτρων. Σίγουρα όλα αυτά δεν είναι τυχαία μέτρα αλλά αποσκοπούν στην αποτροπή εξάπλωσης του ιού, ο οποίος μεταδίδεται μέχρι και στα τρία μέτρα, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Όσο κι αν δεν μας αρέσει να το λέμε, είτε το θέλουμε είτε όχι οι εκκλησίες, εφόσον είναι κλειστοί χώροι, αποτελούν εστίες κινδύνου. Δεν θα μπούμε στη συζήτηση που προηγήθηκε για τη Θεία Κοινωνία. Δεν είναι μόνο αυτό το θέμα, είναι το θέμα ότι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται πολύ κοντά, σχεδόν κολλητοί ο ένας με τον άλλον. Κι εδώ είναι ο κίνδυνος. Αρχικά η Εκκλησία υποτίμησε τον κίνδυνο και συνέχισε κανονικά τις λειτουργίες στους ναούς, αψηφώντας τους κινδύνους και βασιζόμενοι μόνο στην πίστη, ότι δηλαδή πιστεύουν ότι στους ιερούς χώρους δεν κυκλοφορούν μικρόβια. Όμως το θέμα δεν άπτεται της πίστης αλλά της υγείας. Ορθά την περασμένη Κυριακή ο Αρχιεπίσκοπος, έστω και ύστερα από πίεση, αναγκάστηκε να εκδώσει τη γνωστή ανακοίνωση, βάσει της οποίας καλούνται οι πιστοί να μείνουν σπίτι τους, τονίζοντας ότι με αυτό το μέτρο δεν πλήττεται ο βαθμός πίστης του καθενός.

Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασαν οι μητροπολίτες Λεμεσού και Μόρφου είναι πολύ επικίνδυνος. Δεν μας νοιάζει τι πιστεύουν οι ίδιοι. Μας νοιάζει τι λέει η επιστήμη, η οποία τονίζει ότι η επαφή μεταξύ των ανθρώπων αποτελεί κίνδυνο. Άκρως απαράδεκτη η αναφορά του Λεμεσού «Ποιος μας είπε ότι θα μείνουμε αθάνατοι σε αυτόν τον κόσμο. Θέλαμε τον κορονοϊό για να μας πει ότι μια μέρα θα πεθάνουμε;». Αν θέλει ο ίδιος να πεθάνει είναι δικό του θέμα. Ή ακόμα κι αν θέλει να αυτοκτονήσει μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, παρότι η Εκκλησία καταδικάζει την αυτοκτονία.

Όπως και για τον Μόρφου είναι δικό του θέμα κατά πόσον πιστεύει ή όχι ότι «οι ιερές εικόνες, τα άγια λείψανα και ο Τίμιος Σταυρός, που συν Θεώ θα προσκυνήσουμε την επόμενη Κυριακή προς ενίσχυσή μας, είναι πηγές αγιασμού και θείας ενέργειας, που αποδιώκουν κάθε μολυσμό ψυχής και σώματος». Μήπως ήρθε η ώρα να παρέμβει ο Γενικός Εισαγγελέας και η Αστυνομία;