Εµπόριο φόβου σε όλα τα µήκη και πλάτη

Του Τάσου Περδίου

Αν άκουγε κανείς τους γιατρούς οι οποίοι ξελαρυγγιάζονταν το τελευταίο διάστηµα πριν το ΓεΣΥ, θα υπέθετε ότι τώρα, δύο µήνες µετά την εφαρµογή του Γενικού Συστήµατος Υγείας, ο τόπος θα υπέφερε από ξαφνική µείωση πληθυσµού λόγω εξάπλωσης νέας µορφής πανώλης. Το τι κινδυνολογία, τι κλίµα φόβου, τι απίστευτα πράµατα είχαν ακουστεί στα όρια της πνευµατικής τροµοκρατίας, δεν περιγράφεται. Το ΓεΣΥ βρίσκεται σε εφαρµογή εδώ και δύο µήνες και προσπαθεί να βρει τα πόδια του. Μπορεί να πετύχει και µακάρι να πετύχει. Μπορεί να αποτύχει.

Αλλά σίγουρα η καταστροφολογία πριν την εφαρµογή του δεν είχε καµία σχέση µε την έγνοια κάποιων για το καλό των ασθενών, όπως ανερυθρίαστα έλεγαν από το πρωί µέχρι τη νύχτα. Η υπόθεση του ΓεΣΥ απέδειξε όµως ότι στον τόπο µας η βιοµηχανία που πραγµατικά ανθεί και ευηµερεί χωρίς να δείχνει µάλιστα κανένα σηµάδι ύφεσης δεν είναι ο τουρισµός ούτε οι υπηρεσίες, αλλά το εµπόριο φόβου. Σ’ όλα τα µήκη και πλάτη της κοινωνικής, οικονοµικής και πολιτικής ζωής. Είναι µια βιοµηχανία η οποία πατά γερά στη βαθύτατη κουλτούρα συντήρησης που χαρακτηρίζει την κοινωνία µας και στην οποία επενδύουν πολλοί ώστε να στήνουν καριέρες πολιτικές, αλλά και οικονοµικές ενίοτε κάνοντας τα παλούκια τους χρυσά.

Η Εκκλησία είναι µακράν ο µεγαλύτερος θεσµικός επενδυτής στο χρηµατιστήριο του φόβου. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια, ποντάροντας στην άγνοια, αλλά κυρίως στις φοβίες των ανθρώπων, έχει στήσει και συντηρεί µια αυτοκρατορία στην οποία πολλοί φτωχοί άνθρωποι στερούνται από τις οικονοµίες τους για να δίδουν χρήµατα σε έναν οργανισµό, ο οποίος διαθέτει σήµερα περιουσία περίπου δύο δισεκατοµµυρίων ευρώ.

Την περίοδο της κορύφωσης της κρίσης, η οικονοµική ελίτ του τόπου σε πλήρη αρµονία µε την πολιτική πτέρυγά της είχαν στήσει µια φοβερή βιοµηχανία τροµοκράτησης των ανθρώπων. Τις µέρες της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήµατος, αυτή η εκστρατεία είχε κορυφωθεί µε την εφαρµογή του περιβόητου ∆όγµατος του Σοκ, το οποίο φυσικά έστρωσε το δρόµο για το καταστροφικό κούρεµα των καταθέσεων.

Όλα ενορχηστρωµένα από µια αδίστακτη ολιγαρχία, η οποία επικαλούµενη έναν κίβδηλο πατριωτισµό και εξαργυρώνοντας την επιχείρηση διασποράς φόβου και τρόµου, ισοπέδωσε τα κεκτηµένα των πολλών. Αυτά που ζούµε σήµερα, µε τους µισθούς ξεφτίλας και τη διάλυση των κοινωνικών παροχών είναι όλα προϊόν της βιοµηχανίας φόβου. Από την οποία, δυστυχώς, δεν έχει ξεφύγει ούτε το Κυπριακό και αυτή τούτη η φυσική επιβίωση του λαού µας, Ε/κ και Τ/κ, στον τόπο που τους γέννησε.

Στο Κυπριακό, εδώ και πενήντα χρόνια, έχουν στηθεί πολιτικές καριέρες στα θεµέλια της βιοµηχανίας του φόβου. Φόβος για το διαφορετικό, φόβος για την άλλη θρησκεία, φόβος για την άλλη γλώσσα, φόβος για την άλλη εθνική καταγωγή. Η λύση του Κυπριακού, αλλά και η πρόοδος και η ευηµερία του λαού µας είναι ανέφικτα πράγµατα αν δεν απαλλαχθούµε συλλογικά από τα δεσµά της βιοµηχανίας του φόβου.