«… έπεσαν στο νερό και πνίγηκαν»

Του Σπύρου Σωτηρίου

«Όταν πλησιάσαμε τους Ιταλούς διασώστες δεν δέχθηκαν να μας βοηθήσουν και έμειναν εκεί περιμένοντας να έλθει σκάφος της λιβυκής ακτοφυλακής. Στην προσπάθειά τους να φθάσουν στο πλοίο, τρεις γυναίκες και δύο μικρά αγόρια έπεσαν στο νερό και πνίγηκαν. Όλοι ήθελαν να ανέβουν στο πλοίο διότι το φουσκωτό έβαζε νερό».

Δήλωση ενός από τους 117 διασωθέντες που επέστρεψαν στην Τρίπολη μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια να διασχίσουν τη Μεσόγειο προς την Ευρώπη καθώς το βαρυφορτωμένο φουσκωτό σκάφος ξεκίνησε να βουλιάζει μεσοπέλαγα και ένα ιταλικό σκάφος που βρισκόταν στην περιοχή αρνήθηκε να τους διασώσει. Πέντε νεκροί ο απολογισμός, τρεις γυναίκες και δύο παιδιά.

Τον τελευταίο καιρό άλλαξε η πολιτική της ΕΕ στο προσφυγικό (ή μεταναστευτικό δεν έχει καμία σημασία γιατί πάντοτε μιλάμε για ανθρώπους). Η ΕΕ επιχορηγεί με κονδύλια τη λιβυκή ακτοφυλακή, που έχει εντείνει τις αναχαιτίσεις κι έχει μεταφέρει φέτος πάνω από 7.000 ανθρώπους πίσω στη ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό, Λιβύη.

Να σημειώσουμε πως οι αναχαιτίσεις περιλαμβάνουν εμβολισμό σκαφών, πυροβολισμούς από τη λιβυκή ακτοφυλακή κ.α. τα οποία καταγγέλλονται από ανθρωπιστικές οργανώσεις, αλλά συνεχίζονται αμείωτα με στόχο την παρεμπόδιση των ανθρώπων αυτών να προσαράξουν σε ευρωπαϊκά εδάφη.

Επίσης, στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας αποφάσισε να κλείσει τα λιμάνια της χώρας σε ένα πλοίο δύο ανθρωπιστικών οργανώσεων που διέσωσε πάνω από 600 ανθρώπους.

Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών είναι εντυπωσιακά. Από τον Ιανουάριο, οι άνθρωποι που πέρασαν από τη Λιβύη στην Ιταλία είναι λιγότεροι κατά 80% από την αντίστοιχη περίοδο του 2017. Ο στόχος λοιπόν επιτεύχθηκε.

Οι ξένοι έμειναν μακριά από τη χώρα. Και τι μας νοιάζει αν πνίγονται; Δεν φταίμε εμείς αν αυτοί μπήκαν στη βάρκα για να «εισβάλουν» στην πολιτισμένη Ευρώπη. Άλλωστε ο καθένας είναι υπόλογος για τις πράξεις του.

Άσχετο βέβαια εάν η ΕΕ συνέβαλε στρατιωτικά στο διαμελισμό της Λιβύης, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας, δηλαδή των χωρών απ’ όπου προέρχεται το μεγάλο κύμα των προσφύγων. Μεγάλη υποκρισία.

Όπως μεγάλη υποκρισία είναι να υπάρχουν χώρες που οι λαοί τους έζησαν στο πετσί τους την προσφυγιά, αλλά να συμπεριφέρονται ξενοφοβικά.

Όπως πολύ εύστοχα δήλωσε σε συνέντευξή του στη «Χαραυγή» ο επικεφαλής της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην Κύπρο, Damtew Dessalegne: «Αποτελεί τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι χώρες που τώρα στρέφονται κατά των προσφύγων ήταν κάποτε οι υπήκοοί τους πρόσφυγες στην Ευρώπη και είχαν επωφεληθεί από το ίδιο διεθνές σύστημα προστασίας προσφύγων, το οποίο σήμερα αμφισβητούν».

Παγκόσμια Μέρα Προσφύγων σήμερα… «και λεγόμαστε άνθρωποι με μυαλό και με αισθήματα»!