Επικίνδυνα κτίρια «κοσμούν» το κέντρο της Λεμεσού

Μια ανάρτηση που έγινε πριν λίγες μέρες σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης από την αρχιτέκτονα και πρώην δημοτική σύμβουλο Κρίστιαν Χρίστου, η οποία ήταν αυτόπτης μάρτυρας σε περιστατικό πτώσης σοβάδων από μπαλκόνι σε πολυσύχναστη περιοχή του κέντρου τη Λεμεσού, δίνει το έναυσμα για να θίξουμε, για μια ακόμα φορά, τα σοβαρά ζητήματα που προκύπτουν για την εικόνα της πόλης αλλά κυρίως για την ασφάλεια των πολιτών από την ύπαρξη εγκαταλειμμένων ή και ετοιμόρροπων κτιρίων.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση η κα Χρίστου αναφέρθηκε σε σοβάδες που έπεσαν από κτίριο που βρίσκεται στην οδό Γεώργιου Κατσουνωτού και κατέληξαν στον ανεμοθώρακα σταθμευμένου αυτοκινήτου, προκαλώντας αρκετές ζημιές. Εκείνη την ώρα υπήρχε κίνηση πεζών στην περιοχή και είναι ευτύχημα που οι σοβάδες δεν προσγειώθηκαν στο κεφάλι κάποιου περαστικού.

Επισημαίνοντας το γεγονός ότι σαθρά και αποκολλημένα τσιμεντένια υλικά και σοβάδες υπάρχουν και σε άλλα μπαλκόνια στον ίδιο δρόμο, τα οποία αποτελούν θανάσιμη απειλή για τους ανυποψίαστους πολίτες, η κα Χρίστου υποδεικνύει την ευθύνη και την υποχρέωση του δήμου να λάβει άμεσα μέτρα για περιφρούρηση της ασφάλειας πεζών και οχημάτων.

Από αυτήν εδώ τη στήλη αλλά και μέσα από σχετικά ρεπορτάζ, με σχετικό φωτογραφικό υλικό και επισημάνσεις ειδικών, έχουμε θίξει αρκετές φορές τα προβλήματα και τους κινδύνους που δημιουργούν τα άδεια και ετοιμόρροπα κτίρια που «κοσμούν» το κέντρο της Λεμεσού, αποδίδοντας μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που επικρατεί και στο δήμο, ο οποίος ενώ εμφανίζεται να ενδιαφέρεται για την εικόνα και την ελκυστικότητα του κέντρου της πόλης, αφήνει να διατηρείται και να διαιωνίζεται το πρόβλημα αυτών των κτιρίων.

Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει ο δήμος είναι να προβεί στην καταγραφή αυτών των επικίνδυνων υποστατικών υποχρεώνοντας τους ιδιοκτήτες, με προειδοποιήσεις για νομικά μέτρα εναντίον τους, να προβούν τουλάχιστον σε βασικές επιδιορθώσεις ή να πάρουν άλλα μέτρα για μείωση της επικινδυνότητάς τους.

Θα μπορούσε όμως ο δήμος, στα πλαίσια ενός ευρύτερου προγράμματος αισθητικού ευπρεπισμού αλλά και επαγγελματικής και γενικότερης αναζωογόνησης της πόλης, να δώσει κάποια κίνητρα ή και αντικίνητρα. Για παράδειγμα θα μπορούσε από τη μια να επιβάλλονται πιο υψηλές φορολογίες για τα εγκαταλειμμένα κτίρια και, από την άλλη, για εκείνους που ανακαινίζουν παλιά κτίρια και επενδύουν στο κέντρο της πόλης να υπάρχει κάποιο σύστημα διευκολύνσεων που θα αφορούν την έκδοση πολεοδομικών αδειών.

 

Χρήστος Χαραλάμπους