Επιτέλους το όραμα να γίνει πράξη

Πολλά ακούστηκαν κατά την πρόσφατη συζήτηση στη Βουλή σε σχέση με τον προϋπολογισμό του Υπουργείου Παιδείας για το 2019. Ακούσαμε για μπόρες μέσα στο καλοκαίρι που το πιθανότερο είναι να εξελιχθούν σε καταιγίδες, ακούσαμε για όραμα που το πιθανότερο είναι να μείνει όραμα όπως άλλωστε συμβαίνει τα τελευταία χρόνια.

Ακούσαμε για αύξηση του προϋπολογισμού κατά 38,69 εκατομμύρια ευρώ, μια αύξηση όμως που δεν φαίνεται να κάνει ιδιαίτερη διαφορά σε σχέση με όσα ακούσαμε και πέρσι και πρόπερσι.

Άλλωστε οι σχεδιασμοί είναι ωραίοι, ωραία και τα οράματα, στην πράξη όμως τι γίνεται; Διορίζουμε επιτροπές που αξιολογούν το ένα, αξιολογούν το άλλο, επιτροπές που αποφασίζουν για το ένα αποφασίζουν για το άλλο. Επιτροπές οι οποίες στην πλειοψηφία τους αποτελούνται και από τα ίδια πρόσωπα. Πρόσωπα τα οποία δεν κατάφεραν όλα αυτά τα χρόνια να κάνουν το όραμα για την Παιδεία πραγματικότητα. Αυτό από μόνο του λέει πολλά και θα έπρεπε τουλάχιστον να προβληματίσει τον εκάστοτε «καπετάνιο» του Υπουργείου Παιδείας. Γιατί στο τέλος της μέρας πολύ λίγα είναι αυτά που γίνονται πράξη με απτά αποτελέσματα.

Ήδη ως ενδιάμεση λύση για την μπόρα του καλοκαιριού αποφασίστηκε να αρχίσει ένας διάλογος μεταξύ αρμοδίων και εκπαιδευτικών οργανώσεων. Στην πραγματικότητα όμως δεν προχωρά ο διάλογος ουσίας. Δεν υπάρχουν συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα. Κάτι που απουσιάζει και για άλλα θέματα για τα οποία οι δύο πλευρές, με ευθύνη κυρίως της επίσημης, δεν οδηγούνται σε διάλογο με κατάληξη, όπως για παράδειγμα για τις εξετάσεις τετραμήνων. Το Υπουργείο Παιδείας αναμένεται το συντομότερο να παρουσιάσει την πρότασή του για την αξιολόγηση του μαθητή, καθώς και του εκπαιδευτικού αφού γι’ αυτό και η πλειοψηφία των κομμάτων στήριξε την πρόταση του ΔΗΚΟ για αναστολή εφαρμογής του θεσμού για ένα χρόνο. Άλλωστε και με τις εξελίξεις του καλοκαιριού τα σχολεία και οι μαθητές ήταν ανέτοιμοι στο να εφαρμοστεί ο συγκεκριμένος θεσμός φέτος.

Βρισκόμαστε όμως στα μέσα του Νοέμβρη σχεδόν και ακόμη περιμένουμε…

Διαπίστωση και των ίδιων των βουλευτών είναι ότι μεγάλα ζητήματα της εκπαίδευσης παραμένουν άθικτα.

Ένα μεγάλο κεφάλαιο αποτελεί η ειδική εκπαίδευση για το οποίο παραμένουν τα ζητήματα και όπως χαρακτηριστικά είπε ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιώργος Κ. Γεωργίου αποτελεί ντροπή για την κοινωνία μας. Ενώ έθιξε και τα ζητήματα της υγείας και ασφάλειας τα οποία εφαρμόζονται αποσπασματικά.

Την ίδια ώρα υπάρχουν και άλλα τόσα για τα οποία θα πρέπει να δοθούν λύσεις. Η περαιτέρω στήριξη στην Τεχνική Εκπαίδευση που το ενδιαφέρον είναι μεγαλύτερο από αυτήν που προσφέρεται· για το νέο σύστημα διορισμών και τα προβλήματά του· για αυτόν τον πολιτισμό που παραμένει ξεχασμένος.

Όσα λοιπόν οράματα και να έχουμε, αν δεν καταφέρουμε να κάνουμε ευτυχισμένους τους μαθητές, τίποτα δεν έχει πετύχει.