Επιζήµια στάση. Τίνος αλήθεια;

Της Μαρίας Φράγκου

«Είναι επιζήµιο για την ίδια την προσπάθεια λύσης, µέσα από µια στενή λογική αντιπολίτευσης, να δίδεται η εντύπωση ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά είναι δήθεν συνυπεύθυνη για τα όσα µεθοδεύουν η Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς», λέει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος απευθυνόµενος στο ΑΚΕΛ.

Είναι επιζήµια η στάση του ΑΚΕΛ που παραµένει –η µόνη πολιτική δύναµη– συνεπές σε αρχές και θέσεις και δεν είναι επιζήµια η στάση των κυβερνώντων και των συνοδοιπόρων τους που «άφησαν τα θέρη και έπιασαν τα ξικανναουρίσµατα», για να το πούµε έτσι βαθιά κυπριακά.

Γιατί ασφαλώς το ΑΚΕΛ δεν αποενοχοποιεί καµία Τουρκία και καµία αδιάλλακτη στάση της, γιατί αυτό θέλει να πει ο κ. Προδρόµου. Ό,τι έλεγε το ΑΚΕΛ πριν δύο χρόνια στο Κυπριακό, τότε που στήριζε τη διαδικασία λύσης µε διαπραγµατευτή τον κ. Αναστασιάδη, τα λέει και σήµερα. Τα έλεγε και πριν δέκα χρόνια και πριν δεκαπέντε, πάντα τα ίδια έλεγε. Και ήταν πατριωτικό και υπεύθυνο και επί Τάσσου Παπαδόπουλου γιατί στεκόταν µε συνέπεια και υπευθυνότητα στα του Κυπριακού, αλλά µετά έγινε ανεύθυνο και ασυνεπές για το ∆ΗΚΟ και τον Νικόλα Παπαδόπουλο, επειδή δεν συνέχισε το ΑΚΕΛ να κουβαλά ψήφους για τους άλλους και αποφάσισε να διεκδικήσει την προεδρία της ∆ηµοκρατίας µε δικό του υποψήφιο. Αυτά ως υπενθύµιση. Γιατί και οι σηµερινοί κυβερνώντες εκθείαζαν το ΑΚΕΛ όσο στήριζε τη διαδικασία. Και όχι τον ίδιο τον κ. Αναστασιάδη, τα πισωγυρίσµατα του οποίου και έλεγε και σηµείωνε. Αποφάσισε ο Νίκος Αναστασιάδης να αλλάξει πορεία στο Κυπριακό, αλλά δεν φταίει ο ίδιος που φλερτάρει µε άλλες λύσεις, που συναντάται κρυφά µε τον εκλεκτό της Άγκυρας στα κατεχόµενα, φταίει το ΑΚΕΛ που του τα θυµίζει και ψέγει την αλλοπρόσαλλη πολιτική του.

Ποια είναι αλήθεια η επιζήµια στάση; Αυτή που δεν αλλάζει κοστούµι αναλόγως εποχής ή αυτή που σήµερα ντύνεται πατριωτικά, την άλλη φορά φουστανέλα και την τρίτη ζώνεται τα άρµατα;

Στέλνει επιστολή στον ΓΓ του ΟΗΕ ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κι αντί να πείθει για την ετοιµότητά του για συνέχεια των διαπραγµατεύσεων από εκεί που έµειναν πριν ακριβώς δύο χρόνια, οδηγεί την επανέναρξή τους ακόµα πιο πέρα.

Το πρόβληµα της Κύπρου είναι η κατοχή των εδαφών της από την Τουρκία. Και από την κατοχή πρέπει να απαλλαγούµε. Και όσο περνά ο χρόνος και τα τετελεσµένα πολλαπλασιάζονται και συνάµα παγιώνονται, η εξεύρεση λύσης καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολη.

Με την αναίρεση συµφωνηθέντων και την κατάθεση στο τραπέζι νέων ιδεών, ποιος µένει εκτεθειµένος; Και είναι απάντηση «η τουρκοκυπριακή πλευρά από τη ∆ιάσκεψη της Γενεύης και εντεύθεν εγκατέλειψε τη σύγκλιση που υπήρχε, αξιώνοντας πλέον οριζόντια εφαρµογή της θετικής ψήφου» κ. Προδρόµου. Γιατί να επικρίνεται µόνο η άλλη πλευρά που το κάνει, αλλά η δική µας να µένει στο απυρόβλητο που ανοίγει θέµατα και συζητά νέες ιδέες µε τον εκλεκτό της Άγκυρας, παραγκωνίζοντας τον ηγέτη της τ/κ κοινότητας;

Οι µεταλλάξεις και οι συνεχείς παλινωδίες και το να πατάς το πόδι σε δύο βάρκες κάνουν την επιζήµια στάση. Και σίγουρα αυτό δεν αφορά το ΑΚΕΛ.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy