Γράφει: Μαρία Φράγκου
Οι εγγεγραμμένοι άνεργοι έφτασαν τις 47 χιλιάδες και ακόμα παραπάνω. Οι μη εγγεγραμμένοι, μακροχρόνια άνεργοι ξεπέρασαν τις 20 χιλιάδες… Κι αυτοί κουράστηκαν να αναζητούν εργασία!
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, έγραφε χθες στη «Χαραυγή» ο συνάδελφος που ασχολήθηκε επισταμένα με το θέμα, φαίνεται να εστιάζεται στην ηλικιακή ομάδα μεταξύ 30 – 39 χρόνων, η οποία αριθμεί 11.125 ανέργους. Αλήθεια, μπορεί να υπάρχει πιο ανησυχητικό, πιο τραγικό από αυτό το γεγονός; Μια ολόκληρη γενιά που στα καλύτερα χρόνια της δημιουργίας της έμεινε χωρίς ελπίδα…
Οσο για τις ηλικίες 50 – 59 χρόνων, ποιο φως να δουν στην άκρη της σήραγγας; Πώς, πότε και σε ποια αγορά εργασίας μπορούν να επανενταχθούν αυτοί οι άνθρωποι; Και η τρίτη στη σειρά «δύσκολη» ηλικιακή ομάδα είναι αυτή μεταξύ 40 – 49 χρόνων.
Ανθρωποι οι οποίοι σήμερα θα επωφελούνταν των κόπων της εργασίας και της προσφοράς τους των προηγούμενων χρόνων… Κι έμειναν μετέωροι, ξεκρέμαστοι, χωρίς να διαφαίνεται καμία ακτίδα φωτός…
Αυτή είναι η μια όψη των πολιτικών της λιτότητας. Το νόμισμα είναι το ίδιο. Και οι όψεις πολλές. Η ανεργία, η φτώχεια, η έλλειψη πρόνοιας, τα συσσίτια, τα κοινωνικά παντοπωλεία, μερικές από αυτές.
Αντί της ανάπτυξης, που θα φέρει και νέες θέσεις εργασίας, η κυβέρνηση επιμένει στη λιτότητα. Πού είναι οι πολυδιαφημισμένες επενδύσεις που υπόσχονταν στο λαό;
Πού είναι η συνέργεια του κράτους με το ιδιωτικό κεφάλαιο για επενδύσεις που θα έφερναν την πρόοδο και την ανάπτυξη; Αφού οι προηγούμενοι ήταν αδέξιοι και δεν τα κατάφερναν τι κάνουν οι δεξιοί που είναι και στην ιδεολογία τους;
Η δογματική προσήλωση στις πολιτικές του μνημονίου πού ωφέλησε και θα ωφελήσει κι εμάς; Υφεση, ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση μαστίζουν τον ευρωπαϊκό νότο. Και μέρος αυτού του γεωγραφικού χώρου είναι και η Κύπρος.
Τα εύσημα των διεθνών δανειστών μας κάθε τρεις και λίγο μας κούρασαν. Μας προκαλούν πλέον απέχθεια. Τα εύσημά τους αφορούν την κοινωνική αναλγησία και τη στυγνή, άτεγκτη και απάνθρωπη λιτότητα. Δεν αφορούν εμάς. Ο λαός ανήκει στη μεγάλη, στην πολυπληθή ομάδα εκείνων που αγωνιούν για την επιβίωσή τους.
Ευημερούν οι λίγοι. Και οι αριθμοί. Ο λαός όχι. Τα εύσημα, λοιπόν, δεν ανήκουν σε εμάς και δεν μας αφορούν. Ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στην κυβέρνηση. Και όχι στο λαό που βιώνει στο πετσί του τις συνέπειες της κρίσης και δεινοπαθεί από τις πολιτικές που εφαρμόζουν αυτοί που τον κυβερνούν. Εντολοδόχοι των άτεγκτων πολιτικών των ευρωπαϊκών διευθυντηρίων.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
