Της
Μαρίας Φράγκου
Όλοι μαζί, να σβήσουν οι ναζί
Δεν τον γνώρισα ποτέ, αλλά ως να τον ξέρω μέσα από τα μάτια και τα λόγια της μάνας του. Της μάνας που έκανε τον πόνο της δύναμη και τη θλίψη της κουράγιο. Της μάνας που σήκωσε στους ώμους της έναν αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής κι ας μην ήξερε όταν πρωτοξεκινούσε την προσπάθειά της πως θα γίνει η μάνα-σύμβολο.
Σαν σήμερα, πριν έξι χρόνια, ο Παύλος Φύσσας έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι του Ρουμπακιά. Του χρυσαυγίτη Ρουμπακιά. Αυτού που, όπως όλοι οι όμοιοί του, έσπερναν το φόβο και τον τρόμο στις συνοικίες της Αθήνας. Πότε τρομοκρατώντας και πότε κτυπώντας. Πότε προτάσσοντας γροθιά και πότε μαχαίρι. Όπου έβλεπαν μελαψό, ήταν γι’ αυτούς εχθρός. Ήταν οι ψαράδες από την Αίγυπτο και όπως θυμάται ένας εξ αυτών, ο Αμπουζίντ Εμπάρακ, «είχα σχεδόν αποκοιμηθεί όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν γύρω μου 15-20 μαυροντυμένα άτομα -είχαν έρθει με μηχανάκια κι είχαν πηδήξει στην ταράτσα από το ύψωμα που εφαπτόταν με τον φράχτη στην πίσω πλευρά του σπιτιού- κι άρχισαν να με χτυπάνε άγρια με ξύλα και λοστούς.
Φωνάζανε και διάφορα, μάλλον βρισιές, που όμως δεν καταλάβαινα γιατί δεν γνώριζα ακόμα καλά ελληνικά. Μετά τα πρώτα χτυπήματα λιποθύμησα και όταν συνήλθα πια βρισκόμουν στην εντατική. Είχα σπάσει το σαγόνι μου σε τρία σημεία -ακόμα έχω λάμες- σπασμένη μύτη, ανοιγμένο κεφάλι, θλάση πνεύμονα, μώλωπες παντού»… Ήταν οι χρυσαυγίτες που ήθελαν να εξολοθρεύσουν ό,τι δεν είναι ελληνικό, γιατί η ιδεολογία τους λέει πως «πας μη Έλλην βάρβαρος»… Αλλά και οι Έλληνες που δεν ασπάζονται τη δική τους ρατσιστική ιδεολογία είναι, επίσης, εχθροί, όπως ήταν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ… Ήταν ο Σαχζάτ Λουκμάν, από το Πακιστάν, που ήρθε στην Ελλάδα για ένα καλύτερο μέλλον και τον σκότωσε η Χρυσή Αυγή.
Κι ακόμα και σήμερα, οι γονείς του σφίγγουν το χέρι της Μάγδας Φύσσα και κάνουν μια μεγάλη αγκαλιά μεταξύ τους, παίρνοντας κουράγιο…
Σαν σήμερα, λοιπόν, πέθανε ο Παύλος Φύσσας, ο αντιφασίστας νέος, αυτός που μέσα από τους στίχους και τη μουσική του έκανε όνειρα που αγκάλιαζαν όλον τον κόσμο. «Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά,/να μην τολμήσω να κοιτάξω τα αστέρια,/μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά,/πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια/», τραγουδούσε ο Παύλος Φύσσας. «Δεν θα αφήσω να μου κλέψουν τα όνειρά μου,/ ελεύθερα, ψηλά, πολύ ψηλά πετώ/κι όλοι ζηλεύουν τα περήφανα κι αδέσμευτα φτερά μου/». Αυτά τα φτερά τσάκισαν και έκοψαν οι χρυσαυγίτες, μα έγιναν φτερούγες που άπλωσαν και μέσα τους χωράνε όλον τον κόσμο. Έτσι ώστε «όλοι μαζί, να σβήσουν οι ναζί», όπως ήταν το σύνθημα των εκδηλώσεων για τα έξι χρόνια από το θάνατο του Παύλου Φύσσα.
Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του Παύλου Φύσσα. Για να μη χαθεί ξανά κανένας ελεύθερος άνθρωπος από χέρι ναζί, όπως είναι το μήνυμα της οικογένειας του…
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
