Της Ελπις Γεωργίου
Λυπάμαι πολύ που άργησα… άργησα να έρθω σε τούτο τον κόσμο!
Θα ήθελα πολύ να ήμουν εκεί! Στους δρόμους, στη μέση μιας πορείας όπου θα κοίταζα πίσω και δεν θα έβλεπα το τέλος και μετά θα γύριζα μπροστά και δεν θα έβλεπα την αρχή! Να ήμουνα και εγώ μες τη λαοθάλασσα… να ανεμίζω την κόκκινη σημαία και να ακούω τον φλογερό και ιδεολογικό σου λόγο! Δεν ήμουνα όμως εκεί, αλλά ξέρω πολύ καλά ποιος ήσουν και τι έκανες για την εργατική τάξη, κομμουνιστή ηγέτη Εζεκία Παπαϊωάννου. Πάλευες με τον καπιταλισμό και τον νικούσες! Και ο λαός σε ακολουθούσε!
Σήμερα ο κόσμος δεν κατεβαίνει πλέον στους δρόμους! Πάντα με πνίγει το γιατί και ψάχνω τις απαντήσεις! Και ενώ κάνω αυτή την αναζήτηση μού έρχεται στο μυαλό ο κομμουνιστής δήμαρχος της Πάτρας, Κώστας Πελετίδης, ο οποίος τον περασμένο Απρίλη αποφάσισε να διοργανώσει μια πορεία από την Πάτρα στην Αθήνα για να εκφράσει τη συμπαράσταση και τη στήριξή του στους ανέργους.
Την απάντηση τη βρήκα στα λόγια ενός δημότη της Πάτρας και σας παραθέτω τι έγραψε ο Cogito ergo sum: «Ρεπορτάζ από μια πορεία
Καλέ, τι είπε ο άνθρωπος; Για να διατρανώσουμε τη συμπαράστασή μας στους ανέργους και για να υπογραμμίσουμε τη θέλησή μας να αγωνιστούμε να κάνουμε πορεία διαμαρτυρίας από την Πάτρα μέχρι την Πλατεία Συντάγματος! Θέλει και τα λέει αυτά;
Και ποιος θα έρθει σ’ αυτή την πορεία, δήμαρχε; Εκείνοι που έχουν μάθει να περπατάνε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν τολμούν να βγουν από το καβούκι τους; Εκείνοι που λένε ”πάλι καλά” όταν βρουν καμιά τρίωρη δουλειά με δυόμισι κατοστάρικα μισθό και χωρίς ασφάλιση; ”Δική μας δουλειά είναι να τους αφυπνίσουμε”, επέμεινε ο δήμαρχος. Μα θα γελάει ο κόσμος μαζί μας αν η πορεία καταντήσει σε μια χούφτα ταλαίπωρων που θα σέρνονται μέχρι να φτάσουν στην Αθήνα για την τιμή των όπλων. ”Και δύο άτομα να μείνουμε, η πορεία θα γίνει”, απάντησε ο δήμαρχος.
Οταν δόθηκε το σύνθημα να ξεκινήσουμε, κοίταζα γύρω κι έτριβα τα μάτια μου. Η πλατεία βούλιαξε από κόσμο, πολλά πρόσωπα που δεν είχα ξαναδεί! Καθώς το ποτάμι ξεχυνόταν και προχωρούσε, πίσω του η πλατεία έδειχνε να το τροφοδοτεί αστείρευτα. Μου είπε λοιπόν ο δήμαρχος: Τόσες βδομάδες δουλειά και δεν πίστεψες πως τούτη η προσπάθεια είχε τη δυναμική να κινητοποιήσει τον κόσμο; Να βγάλει τους σκυμμένους από το καβούκι τους;»
Σε βλέπω Εζεκία Παπαϊωάννου να ηγείσαι της πορείας… να χτυπάς το χέρι στο τραπέζι… να ακουμπάς τον ώμο του εργάτη, του αγρότη… και αυτοί να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά! Και να σου φωνάζουν: Εζεκία Παπαϊωάννου, είσαι άξιο τέκνο της εργατικής τάξης! Να ξέρες πόσο λυπάμαι που δεν ήμουνα και εγώ εκεί!
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
