Φεύγουν από τη ζωή περιμένοντας τη σειρά τους…

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μία δύσκολη περίοδο ιδιαίτερα για τα ανθρώπινα δικαιώματα χαρακτήρισε το 2014 η Επίτροπος Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Ελίζα Σαββίδου.

Πρόσφατα, η Επίτροπος δημοσιοποίησε την ετήσια έκθεσή της για το 2014, η οποία ακριβώς καταδεικνύει τα όσα προβλημάτισαν τους συμπολίτες μας.

Μάλιστα, όπως τονίζει η Ελίζα Σαββίδου, η οικονομική κρίση, οι επιπτώσεις της οποίας ήταν εμφανείς και κατά το 2014, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη σοβαρών κρουσμάτων διαφθοράς, οδήγησε σε κρίση εμπιστοσύνης του πολίτη στους θεσμούς, καθώς και σε αυξημένη καχυποψία των πολιτών απέναντι στη δημόσια διοίκηση. Επιπρόσθετα, οι πολιτικές λιτότητας οδήγησαν σε συρρίκνωση δικαιωμάτων και μείωση κοινωνικών παροχών.

Επομένως, υπήρξε συνειδητή επιλογή του Γραφείου της η επικέντρωση, όπως και την προηγούμενη χρονιά, σε παρεμβάσεις που στόχευαν στην αποκατάσταση δικαιωμάτων ευπαθών ομάδων πολιτών – ανέργων, ληπτών δημοσίων βοηθημάτων, υπερήλικων, ατόμων με αναπηρίες, μεταναστών και κρατουμένων – δεδομένου ότι αυτές οι ομάδες είναι που κατά κανόνα βιώνουν εντονότερα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.

Ολα τα παραπάνω συνθέτουν την εικόνα της χώρας μας σήμερα, όπου δυστυχώς το κοινωνικό κράτος έχει παραχωρήσει τη θέση του σε πολιτικές λιτότητας που κυρίως έχουν πλήξει τις ευπαθείς ομάδες αλλά και τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα του λαού.

Ιδιαίτερα έχει πληγεί και ο τομέας της Υγείας. Ενας τομέας που ενώ θα έπρεπε να ενισχύεται, χρόνο με το χρόνο κουτσουρεύεται και οδηγείται σε αποδιοργάνωση. Η εικόνα των δημοσίων νοσηλευτηρίων ακριβώς μαρτυρά ότι δεν βρισκόμαστε σε καθόλου καλό δρόμο. Αλλωστε η παραδοχή πως τα κρατικά νοσηλευτήρια και το σημερινό σύστημα υγείας νοσεί, βρίσκεται ήδη στον αναπνευστήρα και δεν αντέχει άλλο, έρχεται και από τους ίδιους τους εργαζομένους στον κλάδο.

Δυστυχώς, οι κενές υποσχέσεις και τα λόγια από πλευράς κυβερνώντων δεν είναι αρκετά.

Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλο να μην εξυπηρετούνται και να περιμένουν μήνες έως και χρόνια σε λίστες αναμονής. Ολα αυτά τους στρέφουν, όπως είναι αναμενόμενο, στον ιδιωτικό τομέα.
Βέβαια υπάρχει και το ερώτημα για όσους δεν έχουν αρκετά χρήματα για το τι γίνεται. Αυτοί πού θα στραφούν;

Ενδεικτικό είναι και το γεγονός ότι πρόσφατα, όπως αναφέρθηκε στη Βουλή των Γερόντων, τα ραντεβού για εγχειρήσεις καθορίζονται με πάρα πολύ μεγάλη καθυστέρηση με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται το τραγικό γεγονός άνθρωποι να φεύγουν από τη ζωή πριν φτάσει η ημερομηνία που προγραμματίστηκε η εξέταση ή η εγχείρηση.