Φτάνει με τα λόγια τα μεγάλα

Της Μαρίας Φράγκου

Μας αρέσει δεν μας αρέσει, θέλουμε δεν θέλουμε, τα περιθώρια στενεύουν. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, τα δεδομένα αλλάζουν, γιατί κι ο κόσμος αλλάζει. Πέρασε ο καιρός που έλεγες Κύπρος και άνοιγαν οι πόρτες και οι αγκαλιές.

Ένα νησί που δέχθηκε εισβολή, που το μισό τελεί υπό κατοχή… Με τις συνέπειες του πολέμου να τις ζει καθημερινά…

Ασφαλώς και οι συνέπειες της κατοχής παραμένουν. Ασφαλώς και η Κύπρος δέχτηκε εισβολή από μία ξένη χώρα.

Μία ξένη χώρα που επιμένει, 44 χρόνια μετά, να διαφεντεύει την τύχη των Τ/κ και να αποφασίζει για το άλλο μισό της Κύπρου. Αυτά και άλλα, που τα είπαμε πολλές φορές, παραμένουν. Δεν άλλαξαν.

Άλλαξαν όμως άλλα πράγματα. Η διεθνής κοινότητα δεν μας κοιτά πια με οίκτο. Ούτε κλαίει για την τύχη μας. Τέσσερις και πλέον δεκαετίες μετά, η διεθνής κοινότητα, αυτή η ίδια στην οποία εναποθέταμε πάντα τις ελπίδες μας, κουράστηκε από την ατέρμονη συζήτηση-διάλογο στο Κυπριακό, χωρίς κατάληξη.

Θέλει λύση του Κυπριακού. Και ταυτίζεται μαζί μας, με την ε/κ πλευρά, σε πολλά ζητήματα, όπως για παράδειγμα αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, τερματισμό των εγγυήσεων και μας θυμίζει συνεχώς τα όσα διαχρονικά έχουν συμφωνηθεί στο Κυπριακό, για το Κυπριακό.

Εμείς οφείλουμε να πούμε αλήθειες. Και να δούμε την πραγματικότητα κατάματα. Φτάνει πια με τα λόγια τα μεγάλα, τα περισπούδαστα, τις νέες στρατηγικές, το κόστος στην Τουρκία, τα μαλλιά πίσω και οι Τούρκοι στη θάλασσα. Με τα λόγια δεν τη σώζουμε τη χώρα μας και με τα λόγια δεν επιλύουμε το Κυπριακό.

Απαιτούνται πράξεις. Και φαίνεται πως τα πράγματα δυσκόλεψαν για μας. Ή που θα επιλύσουμε το Κυπριακό ή που θα συμβιβαστούμε με τις πραγματικότητες και τα δεδομένα που επέφερε η εισβολή και κατοχή.

Κι όταν λέμε να λύσουμε το Κυπριακό δεν σημαίνει όπως-όπως. Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και οι συμφωνίες είναι εκεί και στη βάση αυτών οφείλουμε να προχωρήσουμε. Παλικαρισμοί και λεονταρισμοί -ανέξοδοι για αυτούς που τους εκφράζουν, αλλά με κόστος για την Κύπρο και το λαό της- μόνο ζημιά προκαλούν.

Η παρουσία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ στην Κύπρο ποτέ προηγούμενα δεν αμφισβητήθηκε όσο αμφισβητείται τώρα. Η Τουρκία απειλεί με γεωτρήσεις στην περιοχή μας.

Κάνει κουμάντο στα κατεχόμενα από τα ίδια εδάφη μας, αποφασίζει και διατάζει, τραβολογά στα δικαστήρια τους πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας. Θέλει να ασκεί έλεγχο σε όλα και οι Τ/κ συμπατριώτες μας ασφυκτιούν από τον σφικτό εναγκαλισμό της.

Δεν κοστίζει σε κανένα να λέει πως θέλει λύση. Τι κάνει ο καθένας, ωστόσο, για να διευκολύνει την προοπτική της λύσης; Ναρκοθετώντας την όποια προσπάθεια πάει να ξεκινήσει, δεν το λες και επιθυμία για λύση.

Διαστρέβλωση και ψέματα για το περιεχόμενο συγκλίσεων που έχουν επιτευχθεί, δεν το λες και λύση. Να λες στον ΓΓ του ΟΗΕ ότι αιθεροβατεί, επειδή θέλει να επανεκκινήσει τη διαδικασία στο Κυπριακό, δεν το λες και συμβολή στην προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου.

Είμαστε καταδικασμένοι να λύσουμε το Κυπριακό και να επανενώσουμε τον τόπο μας. Ας την κάνουμε εμείς, οι Κύπριοι, αυτή την προσπάθεια. Προωθώντας τη λύση, όχι δυσφημίζοντάς την. Εργαζόμενοι για να έρθουμε πιο κοντά Ε/κ και Τ/κ, όχι απομακρύνοντας ο ένας τον άλλο.

Η ειδική απεσταλμένη του Γενικού Γραμματέα των ΗΕ, κα Λουτ, κάνει τις διερευνητικές της επαφές. Κι ασφαλώς δεν θέλει να της πει κανένας τι έγινε στο Κραν Μοντανά, για να το μεταφέρει στον Αντόνιο Γκουτέρες. Ο ΓΓ του ΟΗΕ ήταν εκεί…