Για να μην μας πουν κάποτε πως ήταν παραμύθι

Της
Μαρίας Φράγκου

 

Τιμήσαμε, χθες, την Ημέρα Μνήμης των Μαχητών της Αντίστασης. Μία επέτειος που η πολιτεία έχει καθιερώσει από το 2004 ως ημέρα μνήμης και τιμής για τους μαχητές της αντίστασης. Ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τα ηρωικά παλικάρια που δεν δείλιασαν μπροστά στο τέρας του φασισμού. Που αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για την προάσπιση της Δημοκρατίας και της Νομιμότητας. Η πολιτεία την καθιέρωσε την Ημέρα, αλλά η ίδια η πολιτεία την ξέχασε. Τα τελευταία εφτά χρόνια –τυχαία; κάθε άλλο– τούτο το χρέος της πολιτείας ατονεί, κι εναπόκειται στους συγγενείς και σε συνειδητοποιημένους πολίτες να αναδείξουν και να φωτίσουν το μεγαλείο της Αντίστασης.

Ακούσατε, χθες, κάποιο πολιτειακό αξιωματούχο να μιλά για τούτη την ημέρα; Έστειλε, είτε φέτος είτε πέρσι, μήνυμα ο Υπουργός της Παιδείας να διαβαστεί στα σχολεία; Για να μάθουν οι μαθητές τι έγινε το 1974; Και να μην τους ρωτάς για το πραξικόπημα και να σου λένε για την τουρκική εισβολή ή ακόμα χειρότερα να σου λένε «μάλωσαν μεταξύ τους οι Ε/κ».

Καμία ευαισθησία. Καμία συγκίνηση. Για να γιορτάζεται στα σχολεία η επέτειος του ενωτικού δημοψηφίσματος, αλήθεια, έσκισαν τα ιμάτιά τους. Και συμπορεύτηκαν όλοι, πλην του ΑΚΕΛ, με το παράρτημα της Χρυσής Αυγής στην Κύπρο και τούμπαραν και τη διαδικασία στο Κυπριακό. Το ενωτικό δημοψήφισμα, για το οποίο, ωστόσο, λένε στους μαθητές στα σχολεία, υπάρχει ευαισθησία. Για την προδοσία του 1974, ποιος νοιάζεται; Ώσπου ζουν αντιστασιακοί, γόνοι και επίγονοί τους, καλώς. Θα συντηρείται η μνήμη, θα τιμάται η θυσία.

Σε λίγα χρόνια; Τι θα γίνει σε λίγα χρόνια; Άμα τώρα, που ακόμα η μνήμη συντηρείται –από αυτούς που τη συντηρούν– γίνεται διαστρέβλωση της αλήθειας και βιασμός της Ιστορίας, τι θα γίνει σε δέκα, είκοσι, πενήντα χρόνια; Θα λένε στα δισέγγονα των αντιστασιακών πως είναι παραμύθι η αντίσταση. Και πως «μάλωσαν» μεταξύ τους οι Ε/κ ή πως οι αντιστασιακοί έκαναν το πραξικόπημα. Και οι αντιστασιακοί άνοιξαν την πόρτα στον Αττίλα.

Κάποιοι μιλούν για λήθη. Για συμφιλίωση. Μα η όποια συμφιλίωση, οι όποιοι ανοικτοί ορίζοντες δεν μπορεί να έχουν μονοδρομική κατεύθυνση. Η συμφιλίωση είναι διαδρομή διπλής κατεύθυνσης. Από την άλλη πλευρά όμως, έχουν μαζευτεί πολλοί αμετανόητοι, πολλοί που ακόμα δεν συνειδητοποίησαν το πλήγμα που επέφεραν στη δημοκρατία και την πατρίδα. Αυτή η διακυβέρνηση του τόπου, εγκαλείται για πολλά. Και για την προσβολή της μνήμης, ακόμα περισσότερο.