Για πρώτη φορά

Της
Νίκης Κουλέρμου

Για πρώτη φορά

Περήφανος παρουσιάστηκε ο Υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, επειδή «για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφασίζει την εφαρμογή στοχευμένων μέτρων σε βάρος υποψήφιας προς ένταξη χώρας και κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ».

Ο όρος «για πρώτη φορά» μού θύμισε φυσικά την ίδια περηφάνια με την οποία η κυβέρνηση και ο ίδιος ο Πρόεδρος συνηθίζουν να σημειώνουν τα κατορθώματά τους, είτε αυτά αφορούν στο Κυπριακό, είτε στην οικονομία, είτε σε άλλους τομείς της διακυβέρνησής τους. Για παράδειγμα, απαντώντας στους επικριτές του για τους χειρισμούς του στο Κραν Μοντανά, ο ίδιος ο Πρόεδρος σημειώνει ότι «για πρώτη φορά» η Τουρκία κάθισε στο τραπέζι του διαλόγου για να συζητήσει κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος των εγγυήσεων.

Από το φοβερό εκείνο ναυάγιο και εντεύθεν δεν σημειώνουν ότι η Τουρκία «για πρώτη φορά» μπήκε με το γεωτρύπανο Φατίχ στην κυπριακή ΑΟΖ, επιμένοντας ότι πρόκειται για δική της υφαλοκρηπίδα. Από τον περασμένο Μάιο μετρούμε σχεδόν πέντε μήνες και η Τουρκία με το Φατίχ παραμένει εκεί. Για πρώτη φορά επίσης η Τουρκία έστειλε το γεωτρύπανο Γιαβούζ για να διενεργήσει γεώτρηση σε οριοθετημένο θαλασσοτεμάχιο! Δεν ακολούθησαν καν τις πρωτοφανείς προτροπές που «για πρώτη φορά» διατύπωσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, να περιοριστούν στη… δική τους ΑΟΖ!

Για πρώτη φορά, λοιπόν, η Τουρκία διενεργεί και τρίτη εισβολή στην κυπριακή θάλασσα! Δεν χαιρεκακούμε, αλλά η εξέλιξη δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία! Για το ότι θα επέρχονταν επικίνδυνες εξελίξεις και τετελεσμένα ο Πρόεδρος είχε προειδοποιηθεί. Είχε προειδοποιηθεί ότι η αντιφατική του συμπεριφορά, οι παλινδρομήσεις και η έλλειψη συλλογικότητας στη διαχείριση του Κυπριακού θα είχαν παρενέργειες πολύ σοβαρές και πιθανόν μη αναστρέψιμες… Όχι απλά μετά το Κραν Μοντανά, αλλά πολύ πριν, όταν «πατούσε σε δύο βάρκες» προσπαθώντας από τη μια να προχωρήσει με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα και από την άλλη προσπαθούσε να συγκρατεί στον περίγυρό του τις εθνικιστικές, απορριπτικές δυνάμεις. Προφανώς γιατί η καρέκλα ήταν πιο σημαντική από το μέλλον του τόπου.

Και γι’ αυτήν ακριβώς την αντιφατική του συμπεριφορά είχε προειδοποιηθεί ότι θα μετρούσαμε ζημιές στην εθνική μας υπόθεση. Τώρα τρέχουμε για μέτρα και κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας. Τα οποία με πολλή φειδώ αποφασίζει η ΕΕ έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τις αποφάσεις της εναντίον της Ρωσίας για την κρίση στην Ουκρανία, που δεν είναι καν μέλος της ΕΕ. Βέβαια η συγκυρία με την τουρκική εισβολή στη Συρία είχε μια κάποια επίδραση στην απόφαση για «στοχευμένα μέτρα», άσχετα αν οι κυβερνώντες δεν το παραδέχονται.

Στην περίπτωση της Συρίας η Τουρκία δείχνει να μην ακούει κανέναν και ακόμα χειρότερα να αψηφά τους πάντες! Και να απειλεί και από πάνω να στείλει τους 3,6 εκ. πρόσφυγες που «κουμαντάρει» μέχρι στιγμής στην ΕΕ, αν τολμήσει και αποκαλέσει την «επιχείρησή» της ως «κατοχή»! Δεν συνομιλεί, λέει, με τρομοκράτες! Με κράτη μέλη του ΟΗΕ ή της ΕΕ η Τουρκία θα συνομιλήσει; Αυτό είναι το ερώτημα που αναμένουμε να απαντήσει η Τουρκία, ως να τίθεται για πρώτη φορά!