Για τον Γιώργο και τον κάθε Γιώργο…

Της

Μαρίνας Κουμάστα

«Έχουν περάσει έξι χρόνια από τότε που μου έδωσες τον μυελό των οστών σου. Σε ευχαριστώ ακόμη μια φορά…». Το γράμμα ενός οκτάχρονου παιδιού στον άγνωστο σωτήρα του. Δεν τον γνώρισε ποτέ… Ακόμη όμως και στην τρυφερή ηλικία των οκτώ ετών μπορεί να καταλάβει ότι του έδωσε το πολυτιμότερο δώρο: τη ζωή του… Επιστολές σαν κι αυτή, εκατοντάδες στο Καραϊσκάκειο Ίδρυμα. Λέξεις γεμάτες νόημα, καταθέσεις ψυχής από ανθρώπους που είδαν τη ζωή τους να κρέμεται από μια κλωστή μέχρι που ο αλτρουισμός ενός συνανθρώπου τους τούς χάρισε τη ζωή. Επιστολές κι απ’ τους δότες… Ευχαριστήριες κι αυτές. Για την ευκαιρία να προχωρήσουν στην υπέρτατη πράξη ανθρωπιάς. Μια τέλεια συμμαχία ζωής, απ’ αυτές τις «συμπράξεις» που γίνονται από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο και δίνουν αξία και νόημα στη ζωή…

Από τα μέσα κυρίως κοινωνικής δικτύωσης, ερχόμαστε αντιμέτωποι πολύ συχνά με την αγωνία συνανθρώπων μας για τον δικό τους άνθρωπο που πάσχει από λευχαιμία. Ψάχνουν δότη μυελού των οστών. Ψάχνουν την ελπίδα για τη ζωή… Αυτές τις μέρες διάφορα ποδοσφαιρικά σωματεία, οι γονείς, οι φίλοι ενός 15χρονου ποδοσφαιριστή από τη Λεμεσό, του Γιώργου Μικελλίδη, απευθύνονται σε όλους μας: Να βοηθήσουμε τον Γιώργο και τον κάθε Γιώργο. Να δώσουμε δείγμα από το σάλιο μας για να αυξηθούν οι πιθανότητες εξεύρεσης συμβατού δότη μυελού των οστών. Δεν ζητούν τίποτα περισσότερο, εκτός από δύο λεπτά από το χρόνο μας. Για τη ζωή ενός παιδιού, για τη ζωή των συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε μια ψυχρή λίστα αναμένοντας δότη.

«Θα θέλαμε να σε ευχαριστήσουμε από τα βάθη της καρδιάς μας που έσωσες τη ζωή του παιδιού μας. Τώρα το παιδί μας είναι καλά κι έχει μια φυσιολογική και ευτυχισμένη ζωή, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του. Σε ευχαριστούμε ξανά για την πράξη σου, και σου ευχόμαστε υγεία και ευτυχία». Άλλη μια ευχαριστήρια επιστολή από τους γονείς ενός παιδιού προς τον δότη. Ένα μήνυμα που αναδεικνύει το ρόλο του Καραϊσκάκειου Ιδρύματος, το μέγεθος του έργου του. Ένα έργο που συνδυάζει την ανθρωπιά με την επιστήμη. Ισχυρός συνδυασμός, που μπορεί να καταφέρει πολλά.

Μακάρι μια μέρα ένα παρόμοιο μήνυμα να γραφτεί από τα χέρια των γονέων του 15χρονου, αλλά και του καθενός που αναμένει… Μακάρι να βρεθεί ο δότης… Για να γίνει όμως αυτό, χρειάζεται να σηκωθούμε από τον καναπέ. Να πάμε σε κάποιο κέντρο δίνοντας δείγμα από το σάλιο μας. Δίνοντας ελπίδα. Θα θυμάστε, σίγουρα, την περίπτωση του μικρού Ανδρέα. Θα θυμάστε και τις ουρές που σχημάτιζε ο κόσμος πριν από 17 χρόνια περίπου χρόνια αναμένοντας υπομονετικά για να δώσει -τότε- αίμα. Αυτό πρέπει να συμβεί και σήμερα. Το αρχείο δοτών μυελού των οστών που διατηρεί το Καραϊσκάκειο Ίδρυμα μπορεί να είναι το μεγαλύτερο, κατ’ αναλογία πληθυσμού, ωστόσο γηράσκει. Πριν λοιπόν την παραλία, την καφετέρια και τη βόλτα του Σαββατοκυρίακου σκεφτείτε τον Γιώργο και τον κάθε Γιώργο. Διαθέστε δύο λεπτά από το χρόνο σας και δώστε δείγμα από το σάλιο σας. Δώστε ελπίδα στους ασθενείς με λευχαιμία.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy