Γιατί μιλά για ναυάγιο ο Ν. Αναστασιάδης;

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Την παραμονή ενός γάμου ή την ημέρα του γάμου δεν μιλάς για διαζύγιο. Ούτε όταν γεννηθεί ένα παιδί μιλάς για θάνατο. Άλλα πράγματα εύχεσαι. Κάθε επιτυχία εύχεσαι όταν ξεκινάει κάτι και θέλεις να πάει καλά, διαφορετικά δεν λες τίποτα. Αυτό κάνουν οι… κανονικοί άνθρωποι.

Κι ένας… κανονικός πρόεδρος ενός… κανονικού κράτους αυτό θα πρέπει να ευχόταν όταν ξεκινά μια νέα προσπάθεια, για την οποία, υποτίθεται –όπως διαβεβαιώνει– θέλει να έχει ένα αίσιο τέλος το Κυπριακό. Αντί τούτου όμως τον βλέπουμε να κάνει δηλώσεις πριν ακόμα πατήσει το πόδι του στη Νέα Υόρκη και να λέει ότι δεν θα φέρει αυτός την ευθύνη για ένα ναυάγιο!
Από την άλλη ο Μ. Ακιντζί προσπαθεί να αποκρούσει τις επικρίσεις που δέχεται και από τον Αναστασιάδη, ότι αυτός ευθύνεται για τη μη συνομολόγηση των όρων αναφοράς αλλά και από τον Ερσίν Τατάρ που τον επικρίνει γιατί επιμένει σε λύση Δικοινοτικής Διζωνικής Ομοσπονδίας.

Εκείνο που οφείλουμε να παρατηρήσουμε είναι πως οι δηλώσεις και των δύο ηγετών, ιδιαίτερα όμως του Προέδρου Αναστασιάδη μόνο λύπη προκαλούν. Διότι ουσιαστικά προεξοφλά το αποτέλεσμα των επαφών που θα έχει στη Νέα Υόρκη. Μας προετοιμάζει ότι τίποτα δεν θα γίνει, αλλά δεν θα φταίει ο ίδιος. Αυτό θέλει να μας πει. Ξεχνά ο πρόεδρος ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν θα απευθύνεται στους Ελληνοκύπριους για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, αλλά θα απευθύνεται στον ίδιο τον Γ.Γ. του ΟΗΕ.

Ήδη ο πρόεδρος έχει βεβαρημένο κατάστιχο από την εποχή του Κραν Μοντανά, αλλά και του Μοντ Πελεράν. Αυτό να μην το ξεχνά. Και το βεβαρημένο κατάστιχο είναι έργο του Αντόνιο Γκουτέρες. Και ως ένα βαθμό αυτό το βεβαρημένο κατάστιχο βαραίνει και τον Τουρκοκύπριο ηγέτη. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ξεκίνησε και πάλι το ίδιο παιχνίδι με το πλαίσιο Γκουτέρες και το ποιο από τα δύο ισχύει, εκείνο της 3ης Ιουνίου ή αυτό της 4ης Ιουλίου, κάτι που έχει ξεκαθαριστεί και από τον ίδιο. Μετά που μας ταλαιπώρησε για μερικούς μήνες αναφορικά με τι έγινε, στο τέλος μας είχε πει ότι δεν υπάρχει αυτού του είδους η διάκριση. Τώρα την επαναφέρει.

Τι να προετοιμάζει άραγε;

Από την άλλη η ευθύνη του Μ. Ακιντζί είναι στο θέμα της πολιτικής ισότητας. Επικρίνει τον Αναστασιάδη ότι δεν αποδέχεται την πολιτική ισότητα όπως αυτή έχει καθοριστεί από τα Η.Ε., αλλά την ίδια ώρα και ο ίδιος ο Μ. Ακιντζί δείχνει να μην την αποδέχεται, αφού προβάλλει τη δική του ερμηνεία. Κι αυτό παρόλο που η πολιτική ισότητα έχει καθοριστεί από το 1990.
Ας ελπίσουμε ότι οι δύο ηγέτες θα προσγειωθούν και θα αφήσουν τα κόλπα. Για το καλό του τόπου και του λαού μας.