Η αλληλεγγύη ενδυναμώνει τις ανθρώπινες σχέσεις

Της Μαρίνας Κουμάστα

Δεν την είδα, ούτε με είδε. Ήρθε από τα γραφεία της «Χαραυγής», άφησε ένα χρηματικό ποσό από το υστέρημά της και έφυγε αθόρυβα. Για το κοριτσάκι, είπε. Αυτό με τις πολλαπλές αναπηρίες.

Ένα δώρο μικρό… Ακόμη υπάρχουν Άνθρωποι, σκέφτομαι. Με άλφα κεφαλαίο. Στην εποχή του εγώ, κάποιοι διαθέτουν ακόμη αποθέματα αγάπης και στήριξης προς τον συνάνθρωπό τους. Και μέρες που είναι (γιορτές έρχονται) σκέφτονται τον δίπλα τους. Τον γνωστό και τον άγνωστο.

Η συγκεκριμένη κυρία είχε αναγνώσει ένα ρεπορτάζ στη «Χ» για ένα 11χρονο κορίτσι με πολλαπλές αναπηρίες, το οποίο εδώ και χρόνια μαζί με την οικογένειά του δίνει έναν αγώνα για τα αυτονόητα, για να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς.

Να είναι το σπίτι του κατάλληλα διαμορφωμένο για να μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Η οικογένεια αυτού του παιδιού -φαντάζομαι και αρκετές άλλες που αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα- βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο, αφού αναγκάστηκε να προχωρήσει σε τραπεζικό δανεισμό το 2014 για την αναδιαμόρφωση του σπιτιού της και τοποθέτηση ανελκυστήρα.

Οι αλλαγές αυτές είχαν κοστίσει πέραν των 50.000 ευρώ στην οικογένεια και έναν περίπου χρόνο αργότερα η Πολιτεία σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις εκταμίευσε τα ποσά των 2.000 ευρώ για τις εργασίες στο σπίτι και 10.000 για τον ανελκυστήρα.

Έκτοτε η οικογένεια αναμένει… Μέσα από την ιστορία αυτού του κοριτσιού πολλά είναι τα μαθήματα ζωής που παίρνουμε. Είναι το ίδιο το παιδί που παλεύει με αξιοπρέπεια, είναι η οικογένειά του που έχει αγκαλιάσει την αναπηρία του, την έχει αποδεχτεί και ψάχνει τρόπους να το βοηθήσει να ζει αξιοπρεπώς.

Είναι από την άλλη οι αρμόδιες υπηρεσίες που χειρίζονται τους ανθρώπους ως αριθμούς, στη βάση ψυχρών κανονισμών και νομοθεσιών που μόνο τον άνθρωπο δεν υπολογίζουν. Είναι όμως και κάποιοι ανάμεσά μας που σαν ακούσουν αυτές τις περιπτώσεις «τρέχουν» να βοηθήσουν. Όχι επειδή λυπούνται.

Όχι για να δηλώσουν φιλάνθρωποι (άλλωστε έχει παρεξηγηθεί αυτή η έννοια και δικαίως). Από γνήσια αλληλεγγύη το κάνουν.

Από την αγάπη τους για τον συνάνθρωπό τους. Παράδειγμα βεβαίως αποτελεί η κυρία (η άγνωστη όπως η ίδια επέλεξε) που έσπευσε να συμπαρασταθεί στην οικογένεια της 11χρονης με ένα ποσό το οποίο βεβαίως δεν καλύπτει τις ανάγκες του κοριτσιού. Είναι όμως ένα ποσό που δίνεται από καρδιάς.

Ένα ποσό που φανερώνει μια αλτρουιστική συμπεριφορά, σπάνια στις μέρες μας. Η αλληλεγγύη δυναμώνει και ενδυναμώνει τις κοινωνικές σχέσεις, ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό.

Και είναι τόσο αυθεντική η έννοια της, όσο και η πράξη της άγνωστης γυναίκας που με ένα καλημέρα θέλησε να βοηθήσει τον συνάνθρωπό της. Αυτό, για το κοριτσάκι, είπε. Ένα μικρό δώρο…