Η αμετροέπεια παράγωγο της αλαζονείας

Του Κωστή Πιτσιλλούδη

Η αλαζονεία είναι ένα φαινόμενο καταστροφικό σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και γίνεται πολύπλοκο και μοιραίο όταν περιπλέκεται με την πολιτική και δη με αυτούς που αποφασίζουν και ορίζουν την πορεία ενός κράτους, δηλαδή τους κυβερνώντες του.

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη-ΔΗΣΥ απέδειξε ότι πάσχει από έντονα φαινόμενα αλαζονείας, ιδιαίτερα εισερχόμενη στη δεύτερη θητεία της. Δεν αυτοθεραπεύτηκε, παρά τις αμέτρητες προσπάθειες και προειδοποιήσεις του ΑΚΕΛ και παρά τα απότοκα των πολιτικών της επιλογών. Τουναντίον, όσο περνάει ο καιρός η αλαζονεία εντείνεται με τα αποτελέσματα να οδεύουν προς τον όλεθρο.

Ιδίως από το Κραν Μοντανά και εντεύθεν, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, αντίθετα με τις εκκλήσεις του ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών, που καλούσε τις δύο πλευρές να συγκεντρωθούν στο θέμα του Κυπριακού, αλώνιζε τα διπλωματικά γραφεία, όχι φυσικά υπερθεματίζοντας την ανάγκη μας για άμεση επανέναρξη των συνομιλιών, αλλά προτάσσοντας το περιβόητο χαρτί των υδρογονανθράκων και των κυρώσεων κατά της Τουρκίας.

Επί μισό χρόνο η κυβέρνηση κατέστησε τις κυρώσεις ως πανάκεια αντί να επικεντρωθεί στο στόχο της άμεσης επανέναρξης των συνομιλιών, που αποτελεί και το κλειδί της όλης υπόθεσης. Φυσικά στο σενάριο η Τουρκία να συνέχιζε το παιχνίδι των παράνομων ενεργειών εντός της κυπριακής ΑΟΖ, κατά πάσα πιθανότητα η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και γενικά της διεθνούς κοινότητας, θα ήταν περισσότερο θετική προς εμάς, απομονώνοντας με έμπρακτο τρόπο την εκτεθειμένη Τουρκία. Με άλλα λόγια, θα είχαμε εμείς το πάνω χέρι εάν ήμασταν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Σήμερα, με τις πολιτικές της κυβέρνησης, η διεθνής εικόνα της Κύπρου έχει αλλάξει προς το χειρότερο. Από ένα αξιόπιστο κράτος, δυστυχώς έχουμε καταντήσει σε ένα θλιβερά ασυνεπές κράτος, το οποίο ακολουθεί μία αντιφατική πολιτική γραμμή. Έχουμε γελοιοποιηθεί και διασυρθεί από τον ξένο Τύπο δεκάδες φορές. Η εικόνα της «πονεμένης» και αδίκως ταλαιπωρημένης Κύπρου άλλαξε στα χρόνια της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, καθώς έχουμε πολλάκις προβληθεί ως ένα πλυντήριο βρόμικου χρήματος και σωτήριο έδαφος για ελεεινούς απατεώνες και εγκληματίες.

Το τελευταίο χαστούκι, μετά και τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, ήρθε για να δέσει το γλυκό αυτής της εικόνας.

Το ζήτημα είναι έστω και την ύστατη στιγμή, στα δύο και κάτι χρόνια που τους απομένουν, ο Πρόεδρος και οι κυβερνώντες να αντιληφθούν το μεγάλο τους σφάλμα στην εξωτερική πολιτική που ακολουθούν, διότι σε αντίθετη περίπτωση το καράβι που λέγεται Κύπρος οδεύει με μεγάλη ταχύτητα σε ύφαλο, όπου τα αποτελέσματα θα τα πληρώσει εξ ολοκλήρου ο ίδιος ο λαός.

Η αμετροέπεια δεν βοήθησε ποτέ κανέναν, πόσω μάλλον ένα κράτος του δικού μας μεγέθους και δυνατοτήτων. Η πολιτική ευφυΐα εδώ έγκειται: Να έχεις γνώση των δυνατοτήτων σου και παράλληλα να τις εκμεταλλεύεσαι στο έπακρο, θέτοντας όσο πιο σωστά γίνεται τους ορίζοντές σου.