Η δύναμη των εργαζομένων

Της Σύνταξης

Οι εργαζόμενοι ανοίγουν δρόμους για την επανένωση του τόπου και του λαού

«Πρώτη του Μάη και πώς τους εργάτες ξεσηκώνεις. Πρώτη του Μάη με φως, φως της εργατιάς θαμπώνεις…» Στίχοι που ο χρόνος τούς κάνει ακόμα δυνατότερους. Οταν τους έγραφε, 30 τόσα χρόνια πριν, ο Θωμάς Μπακαλάκος, οι συνθήκες ήταν άλλες. Οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες διαφορετικές από τις σημερινές. Και διερμήνευαν τα αισθήματα και συναισθήματα των ανθρώπων εκείνης της περιόδου. Και σήμερα, 30 και περισσότερα χρόνια, οι στίχοι παραμένουν το ίδιο επίκαιροι. Το ίδιο αγωνιστικοί. Και συγκινούν και ενθουσιάζουν γιατί διερμηνεύουν την κάθε μέρα και ώρα του εργάτη, του ανθρώπου του μόχθου, του ανθρώπου που αγωνίζεται για να διασφαλίσει τα απαραίτητα για τα παιδιά και την οικογένειά του… Διερμηνεύουν την αντίσταση των εργαζομένων της Κύπρου, αλλά και των εργαζομένων ολόκληρης της Ευρώπης, στις πολιτικές των μνημονίων, πολιτικές που βάζουν ταφόπλακα στα όνειρα των ανθρώπων. Που ακυρώνουν κάθε προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, αυξάνουν την ανεργία και τη φτώχεια, συρρικνώνουν το κράτος πρόνοιας και ευημερίας, διαλύουν τους τομείς της Παιδείας και της Υγείας, ξεπουλούν τον δημόσιο πλούτο, βιάζουν, παραβιάζουν και καταπατούν κεκτημένα, μισθούς και ωφελήματα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι της Κύπρου, είτε τους απειλεί η Τρόικα και τα μνημόνια και με τα συνεπακόλουθα της εξόδου από αυτά, είτε τους απειλεί ο οικονομικός ή πολιτικός στραγγαλισμός της Τουρκίας, στέλνουν μήνυμα ενότητας από τη μια άκρη της Κύπρου στην άλλη. Μήνυμα αντίστασης και αγώνα σε ό,τι απειλεί την ίδια την ύπαρξή τους, το μέλλον τους, το μέλλον του τόπου τους.

Και για άλλη μια φορά, οι εργαζόμενοι της Κύπρου ανοίγουν δρόμους που θα γίνουν λεωφόροι για την επανένωση του τόπου και του λαού μας.

Η φετινή γιορτή των εργαζομένων τούς βρήκε στις ίδιες επάλξεις του αγώνα. Για αξιοπρεπή διαβίωση. Για τα αυτονόητα και για τα οποία δεκάδες χρόνια πριν κάποιοι πρωτοπόροι θυσίασαν από το χρόνο και τη ζωή τους και θυσιάστηκαν για να ανατείλουν καλύτερες ημέρες. Χιλιάδες στην ανεργία σήμερα. Χιλιάδες με κουτσουρεμένους μισθούς και συρρικνωμένα εργατικά δικαιώματα.

Χιλιάδες αναγκάζονται να μεταναστεύσουν ή να μη γυρίσουν πίσω στον τόπο τους, διεκδικώντας το όνειρο για καλύτερη ζωή.

Σε τρεις βδομάδες, ο λαός μας καλείται να αποφασίσει για τη Βουλή που θα τον αντιπροσωπεύει.

Καλείται να επιλέξει ανάμεσα στη συντήρηση και τη διατήρηση των πολιτικών που αφαιμάσσουν τους λαούς και στον αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον. Ο λαός μας στις 22 του Μάη καλείται να αποφασίσει και να δώσει δύναμη στη δύναμή του. Επιλέγοντας αντίσταση. Διεκδικώντας την προοπτική.