Σήμερα δεν κυβερνούν και δεν κυριαρχούν τα όπλα, αλλά τα ισχυρά οικονομικά κέντρα
Φανταστήκατε η είδηση να ήταν από την ανάποδη; Οι πλούσιοι φτωχότεροι και οι φτωχοί πλουσιότεροι; Θα ερχόταν η συντέλεια του κόσμου… Ειδικά σε τέτοιες εποχές; Που η κρίση αβγατίζει τον πλούτο; Γιατί η συγκέντρωση κεφαλαίου συμβαίνει όταν οι πόλεμοι κυριαρχούν και όταν οι οικονομικές κρίσεις γονατίζουν τους λαούς.
Το 10% των πλουσίων της Κύπρου, λοιπόν, είδε τα εισοδήματά του να αυξάνονται τα τελευταία δυόμισι χρόνια (!) κατά 3,4% ενώ το 90% της κοινωνίας είδε τα εισοδήματά του να μειώνονται κατά μέσο όρο 8%. Τυχαία όλα αυτά; Τα τελευταία δυόμισι χρόνια, μάλιστα; Επί διακυβέρνησης ΔΗΣΥ και με την οικονομική κρίση στο αποκορύφωμά της, είναι δυνατόν να είναι τυχαία όλα τούτα;
Ο πλούτος στις μέρες μας γνωρίζει μεγάλη δόξα! Πανευρωπαϊκά, παγκόσμια. Το λένε και τα στοιχεία. Η ανισότητα διευρύνεται και ο πλούτος συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια. Και το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει πια το 50% του πλούτου των νοικοκυριών. Και δεν είναι μόνο η συσσώρευση του πλούτου… Είναι και οι επιπτώσεις, είναι και οι άλλες οδυνηρές πραγματικότητες. Ενισχύεται η πλουτοκρατία, διαλύεται η μεσαία τάξη και από κει και πέρα, ψίχουλα! Ψίχουλα για τον υπόλοιπο πληθυσμό, αφού το πλουσιότερο 1% του παγκόσμιου πληθυσμού θα κατέχει περισσότερα από το υπόλοιπο 99%.
Σήμερα δεν κυβερνούν και δεν κυριαρχούν τα όπλα. Κυβερνούν και κυριαρχούν τα ισχυρά οικονομικά κέντρα, τα οποία αγωνίζονται ώστε και οι αποικίες να μην εκλείψουν και οι παρίες να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Οι δυνατοί αποφασίζουν εξ ονόματος των λαών, αδιαφορώντας για τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Κι αυτοί που εκτελούν τις εντολές -στο όνομα των λαών κι αυτοί- έχουν ως μοναδικές περγαμηνές να επιδείξουν, τα εύσημα αυτών που επέβαλαν τη σκληρή και αδυσώπητη λιτότητα, αυτών που καταβαράθρωσαν το επίπεδο της ζωής μας, που οδήγησαν εκατομμύρια κόσμου στην ανεργία και τη φτώχεια…
Την ώρα που οι κυβερνήσεις έπρεπε να διεκδικούν, να μάχονται, να αγωνίζονται, ακόμα και να στραπατσάρονται στο όνομα των λαών τους που γνωρίζουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Και παραδίνονται. Είναι δυνατόν να ξέφευγε αυτού του κανόνα η δική μας κυβέρνηση; Η οικονομική κρίση ενίσχυσε περαιτέρω την πλουτοκρατία και κατάφερε συντριπτικό πλήγμα σε όσους ανήκουν στη μισθωτή εργασία και στους μικρομεσαίους. Η οικονομική κρίση διάβρωσε και αποδυνάμωσε την κοινωνική δικαιοσύνη και το κράτος κοινωνικής πρόνοιας. Και όλα αυτά αποκαθίστανται μόνο με κοινωνικούς αγώνες, μαζικούς, συλλογικούς, σκληρούς, μαχητικούς αλλά πέρα για πέρα δίκαιους.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
