Η κραυγή του Ethem Kibrisli

Της Νίκης Κουλέρμου

«Ντροπή μας… Ντροπή στους Κύπριους. Γιατί ο κόσμος μπορεί να τελειώσει σε μερικές εκατοντάδες χρόνια λόγω της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής αλλά εμείς είμαστε διαιρεμένοι όσο ποτέ. Ο κόσμος δεν ζει για μερικές εκατοντάδες χρόνια, αλλά εμείς δεν είμαστε σε θέση να επανενωθούμε ειρηνικά».

Ήταν μια κραυγή αγωνίας από έναν Τ/κ συμπατριώτη μας –τον Ethem Kibrisli– προχθές στο τουίτερ. Ηταν σύμπτωση –πιστεύω– ότι την ίδια μέρα γιόρταζε ο Πρόεδρός μας τα γενέθλιά του. Όπως ήταν σύμπτωση ότι στην Τόχνη την ίδια μέρα, ένας άριστος των αρίστων, της διακυβέρνησης ΔΗΣΥ, στο χωριό Τόχνη, τελούσε τα εγκαίνια ενός μνημείου για τον μοναδικό Ε/κ αγνοούμενο της κοινότητας, ενώ στο ίδιο χωριό συμπατριώτες μας υπερπατριώτες είχαν σκοτώσει δεκάδες αθώους Τουρκοκύπριους, κατοίκους του χωριού το 1974. Αυτό κι αν είναι μονοδιάστατη και επιλεκτική παρουσίαση της ιστορίας μας! Πριν λίγες ημέρες ακόμα ένας Ε/κ συμπατριώτης μας έγραφε ένα συγκλονιστικό κείμενο για αγνοούμενους που θάφτηκαν κάτω από τα θεμέλια πολυκατοικίας, βάσει αφηγήσεων ενός ηλικιωμένου Τ/κ συμπατριώτη μας. Προχθές στη Δερύνεια τάφηκε ακόμα ένας αγνοούμενος που το 1974 ήταν ηλικίας 72 χρονών…

Αυτές τις μέρες οι Τ/κ υποψήφιοι για την «προεδρία» τοποθετούνται ένας-ένας για τη στάση τους απέναντι στη μορφή λύσης. «Ομοσπονδία ή προσάρτηση» γράφει ένας αρθρογράφος-αρχισυντάκτης τ/κ εφημερίδας. Πριν λίγες μέρες ήταν και η ομιλία του Προέδρου Αναστασιάδη ενώπιον της Γεν. Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Τα έβαλε με την Τουρκία και καλά έκανε. Πλην όμως σ’ αυτή τη μεγάλη εικόνα που περιγράψαμε πιο πάνω, την εικόνα της αθλιότητάς μας, δεν έβαλε ούτε ελάχιστο χρώμα ελπίδας. Την άφησε μουντή και μαυρόασπρη, γκρίζα και άχαρη. Και γιατί να το έκανε; Οκτώ χρόνια διακυβέρνησης, σχεδόν, και δεν φρόντισε να καλλιεργήσει κουλτούρα λύσης. Γιατί; Δεν έκφρασε την αγωνία του, όπως την εξέφρασε πιο πάνω ο Ethem Kibrisli, ότι ο χρόνος φεύγει αμείλικτος, ο κόσμος χάνεται και ‘μείς δεν καταφέραμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας μια επανενωμένη πατρίδα, ένα μικρό νησί που χωράει όλους. Ωσάν να μη σκεφτήκαμε ποτέ ότι τα παιδιά μας δεν φταίνε σε τίποτε από όσα εγκλήματα διαπράχθηκαν σε βάρος του λαού μας και οδήγησαν στη διαίρεση του νησιού; Εσείς το σκεφτήκατε ποτέ κύριε Πρόεδρε; Πού τρέχει η σκέψη κι ο λογισμός σας, αλήθεια; Στα εφήμερα και τα καθημερινά; Στα κέρδη, τα διαβατήρια και τους πύργους; Παλάτια στην άμμο; Στην ημετεροκρατία και την κομματικοποίηση του Κράτους;

Θυμάστε που είπατε κάποτε ότι θέλετε να είστε ωφέλιμος και όχι αρεστός; Ξέρετε ότι σχεδόν να γίνει κι αυτό ανέκδοτο όπως το «δεσμεύομαι»;

Λοιπόν, αν τα λέμε όλα αυτά είναι για να ενεργοποιήσουμε εκείνες τις ευαίσθητες χορδές του πατριωτισμού που απέμειναν στον τόπο μας –ένθεν κακείθεν του συρματοπλέγματος– να υπερισχύουν του «υπερπατριωτισμού» και των φουστανελάδων που σας περιτριγυρίζουν και σας κολακεύουν νυχθημερόν καταστρέφοντας λίγο λίγο την προοπτική της λύσης και επανένωσης.
Πρόεδρε, ακούστε τον Ethem Kibrisli, την κραυγή αγωνίας του λαού μας για το αύριο του τόπου και των παιδιών μας.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy