Η μοίρα όσων προσφέρουν

Σωστή η διαπίστωση πως πρέπει να ενισχυθεί η παιδεία μας, να γίνει επένδυση στην παιδεία και τον πολιτισμό μας, ώστε νέοι άνθρωποι, στηριγμένοι σε γερά θεμέλια, να μπορούν να δημιουργήσουν και να διαμορφώσουν το μέλλον της κοινωνίας μας.
Μόνο που οι διαπιστώσεις από μόνες τους δεν αρκούν. Αμα κοιτάξει κανείς τριγύρω του, βλέπει μιζέρια και απογοήτευση. Βλέπει «κουρασμένους» νέους ανθρώπους, τα όνειρα των οποίων τσάκισε η οικονομική κρίση. Πράξη καμία. Αποτέλεσμα κανένα. Νέοι άνθρωποι με όρεξη και εφόδια γκρεμοτσακίζονται στα ανυπέρβλητα εμπόδια και στα ψηλά τείχη που κτίζει γύρω τους η κοινωνία. Και είναι ανήμποροι να δημιουργήσουν και να προσφέρουν όσο κι αν έχουν διάθεση και εφόδια.
Οι παλαιότεροι δε, βλέπουν πως όλα όσα έκτισαν και όλα όσα δημιούργησαν κινδυνεύουν να γκρεμιστούν μπροστά στο εύκολο και στο εύπεπτο που ευνοεί η εποχή μας. Και με τρόμο διαπιστώνουν πως η κάθε προηγούμενη εποχή είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ή όπως εύστοχα είπε κατά την τελετή απονομής του βραβείου πολιτιστικής προσφοράς Τεύκρου Ανθία – Θοδόση Πιερίδη ο εκ των τιμωμένων, Πασχάλης Παπαπέτρου: «τρέμω στην ιδέα ότι θα μιλώ για τις ταινίες που έκανα και όχι για τις ταινίες που θα κάνω». Περί ανθρώπων, λοιπόν, του πολιτισμού ο λόγος. Εκπρόσωποι των γραμμάτων και των τεχνών. Πρεσβευτές ό,τι πιο αληθινού και όμορφου έχει να επιδείξει ο τόπος μας. Ανθρωποι που με κόστος -προσωπικό, οικονομικό και άλλο- πάλεψαν και άνοιξαν δρόμους, ανέδειξαν και στήριξαν τον πολιτισμό του τόπου μας. Και παλεύουν ακόμα.
Και ποια η στήριξη των παλιότερων; Και ποια η ενθάρρυνση των νεότερων; Πώς αναβαθμίζεται η πολιτιστική δραστηριότητα στον τόπο μας και πώς προωθείται η πολιτιστική ανάπτυξη, όταν άνθρωποι που έδωσαν την ψυχή τους για την ανάδειξη και περιφρούρηση των πολιτιστικών αξιών του τόπου μας, μένουν στο περιθώριο;
Ο πολιτισμός δεν είναι μόδα που περνά. Δεν είναι φρούτο εποχής. Είναι αξία διαχρονική. Αιώνια. Αλίμονο, αν επαναπαυτούμε στο ένδοξο παρελθόν και αγνοήσουμε την ανάγκη για δημιουργία ελπιδοφόρων καταστάσεων που θα προετοιμάσουν ένα εξίσου ένδοξο μέλλον.
Εγνοια της Πολιτείας πρέπει να είναι οι άνθρωποι του πολιτισμού, η στήριξη και ανάδειξη του έργου τους. Χρέος της Πολιτείας η δημιουργία και συντήρηση έργων υποδομής. Η ενθάρρυνση της δημιουργίας. Η καλλιέργεια παιδείας και κουλτούρας που θα φέρνει τους ανθρώπους κοντά στο πλούσιο πολιτιστικό οικοδόμημα του τόπου.
Χρέος της Πολιτείας να δημιουργήσει και να ενθαρρύνει εκείνες τις συνθήκες που θα φέρουν τους ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών των δύο κοινοτήτων κοντά. Χρέος της Πολιτείας να ενθαρρύνει τέτοιες πρωτοβουλίες που, ως επί το πλείστον, παραμένουν στην ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ο πολιτισμός δεν είναι για τους λίγους. Τους εκλεκτούς. Δεν είναι ένα ελιτίστικο κλαμπ, μέλος του οποίου γίνεται περιορισμένος αριθμός ανθρώπων. Ο πολιτισμός είναι κτήμα του λαού. Οι παρακαταθήκες ανθρώπων που σφράγισαν το πολιτιστικό στερέωμα του τόπου έχουν ρίζες βαθιές.
Βαρύ το χρέος που σηκώνουν στους ώμους τους οι άνθρωποι του πολιτισμού του τόπου μας. Από αυτούς αναμένουμε πολλά, αν και οι ίδιοι παίρνουν λιγότερα… Αυτή όμως δεν είναι η μοίρα όσων προσφέρουν και όσων έχουν ταχθεί να υπηρετούν τον τόπο;

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy