Οι πρωταγωνιστές και οι θεατές

Της Μαρίας Φράγκου

 

«Θέλουμε λύση του Κυπριακού. Θέλουμε επανένωση του τόπου. Δεν ξεχνώ και αγωνίζομαι…». Τελικά όλοι όσοι τα έλεγαν και τα λένε όλα τούτα και άλλα τόσα, τα πιστεύουν; Ή τα έλεγαν και τα λένε για να επιβιώνουν πολιτικά; Να χαϊδεύουν αυτιά και να συντηρούν μύθους; Λαθρεπιβάτες της πολιτικής ζωής τελικά.

Γιατί αν πράγματι πιστεύουν στην εκπεφρασμένη θέση για λύση και επανένωση, όπως αυτή έχει κατοχυρωθεί εδώ και δεκαετίες και φέρει τη σφραγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας και των αποφάσεών του – ναι, αυτού του Συμβουλίου Ασφαλείας που θέλουμε να είναι παρόν στη διεθνή διάσκεψη για το Κυπριακό – των υπογραφών των ηγετών των δύο κοινοτήτων στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου 1977 και 79 – ναι, τότε δεν τις υπέγραφε ως κοινοτάρχης ο Ε/κ ηγέτης – οφείλουμε να συνταχθούμε με την ακολουθούμενη διαδικασία. Την οποία στήριξε και στηρίζει η διεθνής κοινότητα, το Συμβούλιο Ασφαλείας κατά κύριο λόγο.

Και όχι κάθε τρεις και λίγο να φέρουμε προσκόμματα, ώστε να τερματιστεί η όποια διαδικασία βρίσκεται σε εξέλιξη. Πότε είναι τα «δώρα» και «αντίδωρα» στους Τ/κ, πότε είναι οι υποχωρήσεις, πότε είναι το ένα πότε είναι το άλλο. Ακόμα και το αυτονόητο, πως οι Τ/κ δεν είναι μειονότητα, αλλά κοινότητα, ενοχλεί. Οχι πως ο δικοινοτικός χαρακτήρας του κράτους μας εκπηγάζει από το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Λέμε, λοιπόν, τόσα χρόνια τώρα πως θέλουμε λύση του Κυπριακού. Κι ερχόμαστε, αυτοί που έρχονται δηλαδή, μεσούσης μιας διαδικασίας που ανοίγει προοπτικές και αναγεννά την ελπίδα, να κτυπούν αυτό που πάει να γίνει ή που προσπαθείτε να γίνει. Παλιά τους τέχνη κόσκινο, δηλαδή. Τα ίδια δεν γίνονταν και την περίοδο 2008-2010-με ηγέτες τους Χριστόφιας και Ταλάτ;

Κι ενώ η αποφασιστικότητα των δύο ηγετών – Αναστασιάδη και Ακιντζί – να συνεχίσουν τη διαπραγμάτευση στα εκκρεμούντα ζητήματα της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού στην Κύπρο και συνέχιση της Διάσκεψης για την Κύπρο σε πολιτικό επίπεδο, στις αρχές Μαρτίου, έπρεπε να μας ανακουφίσει όλους, αφού όλοι θέλουμε λύση, κάποιοι άρχισαν τα όργανα.

• Με τη χθεσινή συγκατάθεση του κ. Αναστασιάδη για σύγκληση νέας διάσκεψης σε πολιτικό επίπεδο οδηγούμαστε σε μια κορύφωση των διαδικασιών με τον κίνδυνο κήρυξης αδιεξόδου, έλεγε, χθες, ο Γιώργος Λιλλήκας.

Οι δύο ηγέτες, μετά τη συνάντησή τους, κάλεσαν τα Ηνωμένα Εθνη να συγκαλέσουν τη Γενεύη 2 σε πολιτικό επίπεδο. Διερωτόμαστε πραγματικά τι είναι εκείνο που άλλαξε από το Μοντ Πελεράν 3, από την περασμένη εβδομάδα μέχρι σήμερα, για να δικαιολογείται η σύγκληση νέας διάσκεψης σε πολιτικό επίπεδο, συνεχίζει ο ίδιος. Και ως κήρυκας της άρνησης και υπέρμαχος της κινδυνολογίας, μαντεύει και τι θα γίνει: Το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι να έχουμε την κήρυξη αδιεξόδου της όλης διαδικασίας και θα πρέπει να προβληματίσει τον κ. Αναστασιάδη, γιατί ο κ. Ερντογάν και η Αγκυρα επιμένουν τόσο πολύ να οδηγήσουν σε αυτή την κορύφωση και ενδεχόμενα στο αδιέξοδο τις συνομιλίες. Και ο πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών δεν είναι μόνος, ασφαλώς. Απλά καταγράφουμε τις δηλώσεις αυτές, ως τις πιο φρέσκες. Τα ίδια λένε και το ίδιο σκέφτονται όλοι του απορριπτικού χώρου. Ενώ, λοιπόν, έπρεπε να χαιρετίζεται η συνέχιση της προσπάθειας, κάποιοι κλαίνε για την εξέλιξη αυτή… Κατ΄επιλογήν θεατές της διαδικασίας.