Η ζωή καθορίζει τη συνείδηση…

Του Γιάννη Κακαρή

 

Οι αποκαλύψεις του Αλ Τζαζίρα έφεραν στο φως μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της θλιβερής πραγματικότητας στο νησί μας. Κάτι για το οποίο όλοι μιλούμε, ακόμα και αυτοί που εμπλέκονται στο βίντεο (βλ. δηλώσεις Συλλούρη 2016). Ωστόσο, άλλο η γενική εικόνα και άλλο να το βλέπεις μπροστά σου με ήχο και εικόνα. Όσοι είδαν το βίντεο μπορούν πολύ εύκολα να αντιληφθούν ότι πρόκειται για κάτι πολύ καλά σχεδιασμένο, με δομή και ιεραρχία, όπως και ότι οι διαδικασίες που ακολουθούνταν είναι τόσο καλά επεξεργασμένες. Κάτι που δείχνει ότι έγινε κατ’ επανάληψη.

Σκοπός μου δεν είναι να σχολιάσω κατά πόσον είναι ποινικά κολάσιμες οι πράξεις των πρωταγωνιστών, εξάλλου δεν είναι ούτε η δουλειά μου, ούτε έχω τις γνώσεις.

Με αφορμή το βίντεο, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση ευρύτερα στην κοινωνία, σχετικά με το αν η διαπλοκή έχει κομματικό χαρακτήρα. Η απάντηση είναι κατηγορηματική: «ΟΧΙ». Έχει όμως ιδεολογικό και ταξικό χαρακτήρα. Στην Aριστερά και δη την κομμουνιστική Αριστερά δεν νοείται να υπάρχουν προσεγγίσεις και άνθρωποι που κάνουν τέτοια πράγματα. Ξεκαθαρίζω ότι η άποψή μου αυτή δεν έχει να κάνει με κανέναν προσωπικά. Σχολιάζω απλώς τέτοια φαινόμενα, που φαίνεται να αυξάνονται.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ότι το κοινωνικό «είναι» καθορίζει τη συνείδηση και όχι η συνείδηση των ανθρώπων αυτή που καθορίζει το «είναι» τους. Δεν είναι μόνο οι εμπειρίες του παρελθόντος, οι οποίες παίζουν ένα ρόλο. Είναι κυρίως ο τρόπος ζωής, η δουλειά, οι συναναστροφές και τα συμφέροντα του καθενός. Με λίγα λόγια σκεφτόμαστε όπως ζούμε, δεν ζούμε όπως σκεφτόμαστε.

Επίσης, δεν έχει να κάνει με το κατά πόσον κάποιος είναι καλός χαρακτήρας ή αν βοηθά τον κόσμο για να επιλυθούν κάποια προβλήματα, που αντιμετωπίζει ανά περίπτωση. Εξάλλου, η άποψη αυτή είναι υποκειμενική και έχει να κάνει με τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται. Καλός άνθρωπος μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, εκτός αν είναι φασίστας.

Τα πιο πάνω πρέπει να αποτελούν καθοριστικό παράγοντα, ο οποίος να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν από ψηφοφόρους, στελέχη και φίλους κομμάτων. Είτε πρόκειται για ανάδειξη σε πολιτειακό αξίωμα είτε σε κομματικό. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κληθεί κάποιος να επιλέξει πρόσωπα πρέπει να απαντήσει στον εαυτό του ποια είναι η θέση του άλλου. Ποια είναι τα συμφέροντά του; Μπορεί αυτά να έρθουν, κάποια στιγμή, απέναντι στα συμφέροντα της τάξης στην οποία ανήκει, έστω και αν σήμερα δεν φαίνονται διαφορές σε κάποια ζητήματα;

Παρεμπιπτόντως, όσοι διερωτώνται αν το κόμμα γνώριζε ή γνωρίζει αν ακολουθούνται τέτοιες πρακτικές από στελέχη και μέλη του, καλό θα είναι να απαντήσουν πρώτα αν θέλουν να ενημερώνεται.