Της Μαρίας Φράγκου
Πάμε λοιπόν από την αρχή. Από το πρώτο διάγγελμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, 13 Μαρτίου και στο δεύτερο 23 Μαρτίου. Με το οποίο μας εξηγούσε τη σοβαρότητα της κατάστασης και την ανάγκη της απομόνωσης και του περιορισμού. Για να πολεμήσουμε τον αόρατο εχθρό. Γιατί «όσο αόρατος είναι ο εχθρός, άλλο τόσο ορατός είναι ο κίνδυνος και οι φοβερές του συνέπειες αν αγνοήσουμε τις προειδοποιήσεις και τα μέτρα». Από την αρχή είχαμε πει πως άργησε ο Πρόεδρος και δεν τόλμησε, αλλά ευτυχώς το έκανε. Μας ενοχλούσε, ωστόσο, το κούνημα του δακτύλου. Αυτοί που άργησαν, αυτοί που δεν τόλμησαν, κουνούσαν το δάκτυλο στους πολίτες για πλήρη συμμόρφωση στα μέτρα που επέβαλαν. Και έπαιρναν τις εξαιρέσεις των ανυπάκουων για να μας τις παρουσιάσουν ως κανόνα και να μας απειλούν με περαιτέρω μέτρα, με κλιμάκωση των μέτρων και πάει λέγοντας. Οι ανυπάκουοι της πρώτης περιόδου, βέβαια, δεν τύγχαναν της ίδιας αυστηρότητας ή της ίδιας προσβολής. Άλλης μεταχείρισης, ας πούμε, έτυχε ο μητροπολίτης Λεμεσού που μετέθεσε τον εσπερινό μια ώρα νωρίτερα, λες και ξεγελούσε ενός μωρού, κι άλλης μεταχείρισης έτυχε ένας ανάπηρος, μία ξένη εργαζόμενη στην Κύπρο κ.λπ. Άσχετα αν τα πήραν πίσω μετά τα πρόστιμα, γιατί κάποιοι έκαναν παρέμβαση και έσωσαν την κατάσταση. «Είναι ένας πόλεμος που κερδίζεται μόνο αν μείνουμε στα καταφύγια… Συμπολίτισσες και συμπολίτες, παραμείνετε στα σπίτια σας, στα καταφύγιά σας και θα τα καταφέρουμε». Έτσι δεν μας είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στις 23 Μαρτίου;
Στα καταφύγια, λοιπόν. Παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες, ευπαθείς ομάδες… Οι υπόλοιποι, υπό αυστηρό περιορισμό, στις μετακινήσεις μας και λοιπά και λοιπά.
Σχολεία κλειστά, καταστήματα, επιχειρήσεις επίσης…
Και πηγαίναμε και πηγαίνουμε καλά. Και στην αντιμετώπιση της πανδημίας και στην τήρηση των μέτρων. Και αυτό οφείλεται και στους επιδημιολόγους και στους επιστήμονες και στο Υπουργείο Υγείας και στην κυβέρνηση και στα κόμματα που έβαλαν πλάτες, αλλά οφείλεται πάνω και κύρια στον κόσμο. Που με συνέπεια και ευθύνη ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις.
Κι εκεί που λέγαμε σταδιακά να επανέλθουμε στην κανονικότητα, ξαφνικά άλλαξαν όλα. Και από τα καταφύγια που βρισκόμασταν, τρέχουμε ξαφνικά στα αλώνια… Από τη μια στιγμή στην άλλη. Στις πιέσεις όλων υπέκυψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Της ΟΕΒ, του ΚΕΒΕ, των ξενοδόχων, των μεγαλοκαταστηματαρχών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, ακόμα και της Εκκλησίας. Μέχρι χθες, αντέκρουα αυτό το επιχείρημα, λέγοντας πως δεν είναι δυνατό να μείνουμε για πάντα στα καταφύγια. Η ζωή πρέπει να πάρει μπρος, η οικονομία πρέπει να κινηθεί…
Μέχρι χθες, αλήθεια. Μέχρι χθες ήθελα να πιστεύω πως κοντά σε εκείνα τα συμφέροντα, ο Πρόεδρος και η κυβέρνησή του σκέφτονταν όλους μας. Όχι μόνο τα συμφέροντα. Μετά την επιστολή της ΟΕΒ, ωστόσο, προς τους Υπουργούς Εργασίας και Οικονομικών είναι πλέον και για τον πιο δύσπιστο πασιφανές. Τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα ΚΑΙ αποφασίζουν ΚΑΙ κυβερνούν.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
